Θα το παλέψουμε…

Ακόμα είμαστε στην αρχή. Είναι οι πρώτες μέρες. Ο κορονοϊός ήρθε Κυκλοφορεί-δεν κυκλοφορεί, υπάρχει – δεν υπάρχει, εμείς αισθανόμαστε την παρουσία του. Είναι παρών. Αόρατος και απειλητικός. Βαραίνει, τρομάζει και αναστατώνει.

Μέρα με τη μέρα καινούρια μέτρα, καινούριες εντολές για το τι πρέπει να αναστείλει την λειτουργία του. Είμαστε μια χώρα σε αναστολή. Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος σε αναστολή, ο κόσμος όλος είναι σε αναστολή λειτουργίας.

Ένας νυχτερινός περίπατος στο λιμάνι της Μυτιλήνης σε μιά άδεια πόλη. Ελάχιστος κόσμος κυκλοφορεί, ελάχιστοι είναι αυτοί που κάθονται σ’ ένα παγκάκι με ένα φίλο τους μια φίλη τους να πουν δύο κουβέντες. Να φάνε δυό σουβλάκια. Οι περιοχές που είναι το κέντρο της διασκέδασης της πόλης, γύρω από την Κουμιδιά, στην Κομνηνάκη, στην Κουλμπαρα, είναι άδειες. Σε κάποια σημεία τρομακτικά σκοτεινές. Εκεί που το Σαββατόβραδο χιλιάδες άνθρωποι θα διασκέδαζαν, ή θα προσπαθούσαν να διασκεδάσουν, τώρα σιωπή.

Κάπως έτσι ήταν η ζωή στην Συρία. Οι άνθρωποι διασκέδαζαν, περνούσαν τη ρουτίνα του Σαββατοκύριακου. Το ένα Σαββατοκύριακο μετά το άλλο. Η γλυκιά ρουτίνα της επανάληψης. Που την βαριέσαι και δεν την εκτιμάς όταν την έχεις. Ώσπου ήρθε ο πόλεμος, ο θάνατος κι η προσφυγιά… Ο ξεριζωμός.

Το απόγευμα η διαδρομή από την Μυτιλήνη προς το αεροδρόμιο ήταν γεμάτη από κόσμο που έκανε βόλτα. Έχουμε ανάγκη να πούμε δυό κουβέντες, να περπατήσουμε ρουφώντας τις εικόνες της θάλασσας. Της Άνοιξης που έρχεται. Να νοιώσουμε ότι η ζωή μας παραμένει κανονική.

Χτες το πρωί και το απόγευμα έγινε στην πλατεία Σαπφούς αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο έπρεπε να είχε αναβληθεί. Έστω και αν είχε προγραμματιστεί εδώ και μήνες. Από τότε οι συνθήκες άλλαξαν. Πολλοί ήταν εκείνοι που ενώ ήθελαν να συμμετέχουν, δεν κατέβηκαν στην πορεία. Και καλά έκαναν.

Τη μάχη ενάντια στον φασισμό τη δίνει ο καθένας στην καθημερινότητά του. Εδώ είμαστε όλοι: Από την μία το κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, το αντιφασιστικό κίνημα, που στήριξε, βοήθησε, και συνεχίζει να στηρίζει και να βοηθά. Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση, ο Δήμος Μυτιλήνης, η περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Με την ακροδεξιά, αντιανθρώπινη λογική τους, κρατάνε  στην Μόρια θαμμένους είκοσι χιλιάδες ανθρώπους. Με την ανοχή τους αν όχι με την ενθάρρυνση τους, κινητοποιούνται ακροδεξιές-φασιστικές ομάδες που προβαίνουν σε ενέργειες πέρα και έξω από τον νόμο.

Κάποια στιγμή θα μετρηθούμε.

Είμαστε ακόμα στην αρχή. Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί. Αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που μόνο στο σινεμά, σε ταινίες του Χόλιγουντ, τρώγοντας ποπ-κορν συναντούσαμε. Το σίγουρο είναι ότι η κρίση αυτή άρχισε να θέτει ερωτήματα. Για την ανάπτυξη, τον πολιτισμό μας, τις προτεραιότητες μας, την υγεία όλων ανεξαιρέτως. Είναι νωρίς για απαντήσεις. Σήμερα τίθενται τα ερωτήματα.

Θα αισθανθούμε, θα σκεφτούμε, θα παλέψουμε.

Κι ύστερα, ίσως αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά.

Ποιος ξέρει…
 

Πηγή: mplokia.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr