«Μαμά, γιατί με έφερες πίσω στον πόλεμο;». H ερώτηση που έκανε ένα προσφυγόπουλο στη μητέρα του μετά την τελευταία φονική φωτιά στη Μόρια, είναι γροθιά στο στομάχι. Η μητέρα του, σε απόγνωση, ανήμπορη να δώσει απαντήσεις, ανήμπορη ακόμα και να προστατέψει τα παιδιά της.
Πόσο απάνθρωπο είναι τελικά, ένα κέντρο υποδοχής και φιλοξενίας ανθρώπων που έχουν βιώσει τον πόλεμο και την εξαθλίωση να μη θυμίζει τίποτα άλλο παρά πόλεμο;
Μια ψυχολόγος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, αφηγείται μια συγκλονιστική ιστορία από το κολαστήριο της Μόρια:
«Όταν ξέσπασε η φωτιά στην Μόρια, σπεύσαμε στην κλινική μας, για να παράσχουμε την απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη στους ανθρώπους που ήταν μάρτυρες του συμβάντος. Θυμάμαι κυρίως μια γυναίκα που καθόταν σε μια αναπηρική καρέκλα, δεν μπορούσε καν να μιλήσει, μόνο έκλαιγε. Μετά από μια ώρα ζήτησε το σημειωματάριο μου και έγραψε ότι ένιωθε ανίκανη να προστατέψει τα παιδιά της. Τότε το μικρότερο παιδί της τη ρώτησε: ‘Μαμά, γιατί με έφερες πίσω στον πόλεμο;’»
Αμέσως μετά τη φωτιά θυμάμαι ένα παιδί που ήρθε και με χτυπούσε και με ρωτούσε αν μπορώ να αισθανθώ τον πόνο της. Μου είπε ότι ακόμη κι αν της έδινα όλες τις φαρμακευτικές αγωγές του κόσμου θα πρέπει να γυρίσει πίσω στη Μόρια και να ξαναβιώσει τις απάνθρωπες συνθήκες κάθε μέρα.
Πολλά παιδιά στη Μόρια αποτραβιούνται από τη ζωή. Αυτό σημαίνει ότι σταματούν να μιλούν, σταματούν να αλληλεπιδρούν το ένα με το άλλο. Μερικά σταματούν να τρώνε. Υπάρχουν παιδιά που κάνουν κακό στον εαυτό τους και θέλουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Η Μόρια δεν είναι ασφαλές μέρος για κανένα παιδί. Είμαστε στην Ευρώπη και συνεχίζουμε να τραυματίζουμε την παιδική τους ηλικία κάθε μέρα».
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
