Σάββας Κωφίδης: «Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αμφιβολία για τους φασίστες»

Ο Σάββας Κωφίδης δεν κρύφτηκε ποτέ. Μια ποδοσφαιρική μορφή βγαλμένη από την πένα του Εδουάρδο Γκαλεάνο, ένας αντιστάρ που δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια. Μπολιασμένος από αλληλεγγύη, λαξευμένος από τη δίψα του για συνεχή μάθηση και εσωτερική εξέλιξη.

Ο Κωφίδης μοιάζει, από τη μία, ξένος με τα ήθη και τα έθιμα του σύγχρονου ποδοσφαίρου, αλλά παράλληλα αναγκαίος. Γιατί οι τοποθετήσεις, η αύρα και ο δρόμος που έχει χαράξει, δίνουν «οξυγόνο» σε κείνους που ζουν στο ποδοσφαιρικό οικοσύστημα και σκέφτονται διαφορετικά. Ακόμα και γι’ ανθρώπους έξω από αυτό.

Με αφορμή την επικείμενη απόφαση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο πιο heavy metal τύπος που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο μοιράστηκε με τον Θάνο Σαρρή και το Κουτί της Πανδώρας τις σκέψεις του για τη δίκη, αλλά και για την επόμενη ημέρα.

«Ξέρεις, υπάρχει κάτι που με κάνει και απορώ», άνοιξε την κουβέντα για το θέμα ο Σάββας Κωφίδης.  «Πώς γίνεται να υπάρχει ξαφνικά αμφιταλάντευση για το προφανές; Υπάρχει περίπτωση να βγει μια απόφαση διαφορετική από αυτή που δείχνει ως προφανής; Υπάρχει περίπτωση να βγει μια απόφαση διαφορετική από αυτή, για την οποία φωνάζουν οι πράξεις, τα όσα έχουν γίνει; Κι όμως, υπάρχει. Δες, λοιπόν, πώς είναι ο σημερινός πολιτισμός. Η παραφροσύνη του σημερινού πολιτισμού αφαιρεί από τον άνθρωπο το θάρρος να σκέφτεται. Και τώρα το φυσικό το θεωρούμε παράλογο και για το προφανές, στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχει αμφιταλάντευση. Θα βγει η απόφαση σύμφωνα με αυτό που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε όλοι; Δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει αμφιβολία, γιατί πρόκειται περί κάποιων φασιστικών όντων, των οποίων η νοσηρότητα είναι προφανής. Και υπάρχουν γεγονότα. Δεν είναι θέμα ερμηνείας. Δεν έχει να κάνει με το πώς θα ερμηνεύσουμε κάποια πράγματα. Συνήθως αυτό γίνεται, αλλά εδώ υπάρχουν γεγονότα». 

Η αγωνία και η αμφιβολία για την τελική έκβαση αποτελούν από μόνες τους πρόβλημα για τον πρώην μέσο του Ηρακλή, του Ολυμπιακού και του Άρη. Παρόλα αυτά, έστω και την ύστατη στιγμή, ελπίζει μια εξουσία να σπάσει τον κανόνα. «Οφείλει έστω και μια φορά η δικαστική εξουσία να αποφασίσει με βάση το δίκαιο. Γιατί δεν περιμένουμε από τη δικαστική εξουσία γενικά να έχει δικαιοσύνη, εδώ και αιώνες δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Αλλά έστω και τώρα, περιμένουμε από αυτή να είναι δίκαιη. Να αντιδράσει σωστά. Να πάρει την απόφαση που περιμένουμε όλοι, γιατί είναι απαραίτητο με την απόφασή της να τους απομονώσει για τα καλά. Για να καθαρίσει λίγο η ατμόσφαιρα».

Ακόμα κι αν συμβεί αυτό, όμως, αρκεί για την εξάλειψη του φαινομένου; «Σίγουρα δεν αρκεί για να ξεριζωθεί ο φασισμός, αλλά είναι μια αρχή. Τουλάχιστον η εξουσία θα έχει πάρει μια δίκαιη απόφαση. Θα την πάρει; Θα είναι δίκαιη; Ή θα είναι «ναι μεν αλλά». Γιατί υπάρχει μεγάλη αμφιβολία, από εμένα τουλάχιστον. Και μια άδικη απόφαση θα προκαλέσει οργή. Τη δική μου, μιας μερίδας ανθρώπων, μακάρι των περισσότερων. Γιατί αν δε συμβεί αυτό που πρέπει, τότε θα προάγουμε τον ρατσισμό, τη βία, το μίσος. Αυτά αντιπροσωπεύουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν εγκληματήσει».

Για τον Σάββα Κωφίδη, πάντως, ο αγώνας κατά του φασισμού δεν τελειώνει στις 7 Οκτωβρίου. «Η μάχη κατά του φασισμού είναι μια καθημερινή μάχη. Τη δίνουμε στην καθημερινή μας επαφή με τους ανθρώπους, στη συμπεριφορά μας, στο πώς αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις του ρατσισμού, του φασισμού σε όλο το φάσμα του. Είναι ένας καθημερινός αγώνας. Δε σταματά γιατί ο σημερινός πολιτισμός μας είναι όπως είπα πριν. Υπάρχει παραφροσύνη, η οποία έχει καταντήσει τον άνθρωπο δειλό, δεν έχει τη δύναμη να προβεί σε θαρραλέες σκέψεις. Και πραγματικά, τελικά, σιγά το θάρρος που χρειάζεται για να υποστηρίξουμε το δίκαιο, το σωστό, τον άνθρωπο, την αλληλεγγύη. Τις αξίες, δηλαδή».

Έχοντας πλέον ρόλο εκπαιδευτή στις ακαδημίες του ΟΦΗ, ο επίλογος του Κωφίδη αφορά τη γενιά που έρχεται: «Σίγουρα, πάντοτε από την παιδική μας ηλικία κουβαλάμε πάρα πολλά. Είναι δεδομένο ότι οφείλουμε να αφιερώσουμε χρόνο στην εκπαίδευση, η παιδεία είναι η βάση μας. Η κάθε παιδεία όμως, είτε είναι στον αθλητισμό, είτε οπουδήποτε αλλού. Και πρέπει να προβάλει αξίες όπως αυτές που προανέφερα. Είναι οι γενιές που θα ακολουθήσουν, πρέπει να οπλιστούν με τέτοιου είδους αξίες για να μπορούν να αγωνίζονται καθημερινά ενάντια σε αυτό το μιαρό, στο μικρόβιο του φασισμού».