Περί ζωοφιλίας…: Μια ευτράπελη ιστορία από τα στρατόπεδα των εξορίστων

Στην οικογένειά μας αγαπούσαμε και είχαμε ζώα. Έτσι και στην εξορία ήταν επόμενο να έχω υπό την προστασία μου γάτα ή σκύλο.

Κάποια φορά καθόμουν κρατώντας στα χέρια μου ένα γατάκι, στάθηκε από πάνω μου ο Λευτεράκης. Χωριατόπαιδο του Δημοτικού ο Λευτεράκης, είχε «εντρυφήσει» στον Μαρξισμό και δεν έχανε ευκαιρία να κρίνει και να φιγουράρει, για τα πάντα, τις  «γνώσεις» του.

Στάθηκε ο Λευτεράκης και με επέπληξε λέγοντας:

— Ε, ρε, πώς καταντήσαμε! Κι όπως πάμε, θα γίνουμε και ζωόφιλοι!

Σκέφτηκα ότι προφανώς εννοούσε κάποιο αντιμαρξιστικό παραπάτημά μου που δε θα είναι εύκολο να αντικρούσεις…

Την επόμενη ημέρα του είχα κολλήσει, απλά σαν αντίλογο, στο κρεβάτι του μια φωτογραφία του Λένιν!…

Γιώργος Φαρσακίδης «Πολιτιστικά & Ευτράπελα Από τα στρατόπεδα εξορίστων»

* O Γιώργος Φαρσακίδης γεννήθηκε στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης.

Ανταρτοεπονίτης στα 18 του, τραυματίστηκε δύο φορές στη μάχη και έμεινε ανάπηρος στα δύο του χέρια.

Κατά διαστήματα έχει κάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλους τόπους κράτησης – Μακρόνησος, Αϊ Στράτης, Γυάρος, Λέρος – δεκαεξήμισι χρόνια.

Στην εξορία ζωγραφίζει θέματα με περιεχόμενο από τη ζωή εκεί. Μετά τα χρόνια την πτώση της Χούντας, ο Γ. Φαρσακίδης δημοσιεύει εργασίες του σ’ εφημερίδες, εκθέτει τα έργα του και εκδίδει τα βιβλία του.

Έχει εκδώσει πάνω από 17 βιβλία και λευκώματα και έχει τιμηθεί για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δράση με το χρυσό μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης.

** Πηγή: atexnos.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr