Ο πατριωτισμός της υπερκόπωσης

Είναι έξυπνος άνθρωπος ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Νίκος Δένδιας, ωστόσο θα πρέπει να ήταν πολύ εκνευρισμένος με την απουσία του Μάκη Βορίδη από τη Βουλή για να υποπέσει σε τέτοιο ατόπημα. Αξίζει να θυμηθούμε το περιστατικό: Συζητιέται στην Ολομέλεια η τροπολογία για τον Ιππόδρομο. Ο Ν. Δένδιας απαιτεί από τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο να παραμείνει στην αίθουσα μέχρι να έρθει ο Μ. Βορίδης, ο οποίος… λείπει σε ταξίδι για δουλειές (στα δικαστήρια).

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος – το περιστατικό καταγράφεται στα «Παραπολιτικά» της «Αυγής», Τετάρτη 17 Απριλίου 2019, με υπογραφή Κ.ΠΟΥ. – του απαντά πως «ο υπουργός Οικονομικών δεν έχει και δεύτερη δουλειά ώστε να πηγαίνει και να βγάζει χρήματα σαν δικηγόρος. Έχει μόνο τη δουλειά εδώ. Και δεν μπορώ να περιμένω να έρθει ο Μ. Βορίδης». Για να συμπληρώσει και πως, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, δεν είχε «δύο και τρεις δουλειές».

Οπότε ο Νίκος Δένδιας λέει το βλακωδώς ανοίκειο, παράλογο και αχρείαστο: «Το να είστε άεργος δεν σας τιμά. Διότι είστε άεργος».

Τώρα δέσαμε. Δηλαδή το να είναι ο υπουργός Οικονομικών στη Βουλή σημαίνει πως είναι «άεργος», ένας τεμπέλης και μισός, με άλλα λόγια, που παρευρίσκεται επειδή δεν έχει δουλειά να κάνει. Ενώ την ίδια στιγμή ο «Ρωμιός που έχει φιλότιμο», ο Μάκης Βορίδης, αγωνίζεται για το μεροκάματο ξιφομαχώντας με τη Δικαιοσύνη. Πράγμα που επίσης σημαίνει, με τη λογική του κυρίου Δένδια, πως η Βουλή και το νομοθετικό έργο της είναι πάρεργο. Κάτι σαν λέσχη κυρίων και κυριών στην οποία έρχονται όποτε έχουν χρόνο από την κανονική δουλειά τους για να ξεκουραστούν από τον κάματο της μέρας.

Ώπα, ρε παιδιά, έναν Πετσίτη και γρήγορα, για να σκουπίσουν τον ιδρώτα τους «κάτι κουρασμένα παλικάρια» της ζωής και παρεμπιπτόντως της πολιτικής.

Είδες πόσες αλήθειες μπορεί να σου ξεφύγουν πάνω στον εκνευρισμό; Και ύστερα να αρχίσεις για πολλοστή φορά το χιλιοπαιγμένο έργο (με τους όλο και λιγότερους θεατές) «δεν το είπα έτσι», «διαστρεβλώσανε αυτά που είπα», «αλλιώς το εννοούσα», «η ιστορία μου», «οι αγώνες μου» και λοιπά φαιδρά, αλλά προπαντός πικρά.

Ναι, πικρά, γιατί κάπως έτσι, με τα έργα (και τις ημέρες) και τα πάρεργα, μυστικά και φανερά, βουλευτών και υπουργών του παλιού πολιτικού συστήματος, που στη χειρότερη εκδοχή του θεωρεί πως η μίζα είναι μέσα στα καθήκοντα κάθε υπουργού και αγωνίζεται λυσσαλέα να μην αλλάξει το κατάπτυστο και απολύτως προσβλητικό για τη δημοκρατία άρθρο 86 του Συντάγματος γύρω από τα έργα (και τις ημέρες) των υπουργών, κάπως έτσι, επαναλαμβάνω, φτάσαμε στην κατάντια της νομοθετικής εξουσίας και στον υποβιβασμό της σε ανοϊκή θεραπαινίδα της εκτελεστικής.

Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο η μεν νομοθετική εξουσία να είναι παράλυτη και η εκτελεστική αποχαλινωμένη. Ακριβώς επειδή και η μία και η άλλη έχουν άλλες δουλειές, γιατί δεν είναι άνεργες σαν κάτι Τσακαλώτους και άλλα παρόμοια ταραχοποιά στοιχεία, τα οποία ήρθαν για να ταράξουν την εργασιακή γαλήνη βουλευτών και υπουργών του εξαιρετικά κουρασμένου (ηθικά, αισθητικά και πολιτικά) συστήματος εξουσίας.

Βεβαίως η «εργασιακή» τους γαλήνη, μόλις ταράχτηκε, άρχισε να αναδύει την εξαιρετικά δυσάρεστη οσμή σάπιου νερού και χρόνιων λυμάτων, πράγμα που προκάλεσε το εισαγγελικό ενδιαφέρον, με αρκετά ενδιαφέροντα «ευρήματα» να αναδύονται μέχρις στιγμής μέσα από τα λύματα, αλλά τούτο δεν έχει καμιά σημασία! Πρόκειται για σκευωρία, για εσχάτη προδοσία, για μειοδοσία των άεργων συριζομαδούρων που δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν και κάνουν ό,τι κάνει και ο διάβολος όταν δεν έχει δουλειά.

Αφού το λένε όλοι από Βενιζέλο μέχρι Άδωνι, ο οποίος -για να λέμε και του στραβού το δίκιο- έχει ξεσκιστεί στη δουλειά πουλώντας από βιβλία του Πλεύρη και νανογιλέκα μέχρι φύκια για μεταξωτές κορδέλες και άλλα τινά… Στα δε διαλείμματα της εργασίας του, κουβαλάει (ο ίδιος το είπε) και τον Θόδωρο Ρουσόπουλο στα φτερά του και τον κάνει βόλτες στους αιθέρες του Λεκανοπεδίου. Την ώρα που οι τεμπέληδες της συμπολίτευσης λιάζονται στα έδρανα της Βουλής.

Άτιμη κοινωνία. Που δεν τους βλέπεις τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας να ψηφίζουν τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων για τα θύματα της Κατοχής. Που δεν βλέπεις ότι τα τίμιαν εργατικά και θεοσεβούμενα παλικάρια και γυναίκες της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. λείπανε. Έξι από τους μεν, δύο από τους δε, ψηφίσανε. Οι άλλοι δουλεύανε σκληρά. Εμάς. Αυτό θα πει πατριωτισμός. Με υπερκόπωση.

Πηγή: Η Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr