Ο «εσωτερικός εχθρός» δεν βάζει μυαλό!

Προσκλητήριο σάλπισε ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης στους Γερμανούς πλούσιους, τους οποίους προτιμά έναντι των Κινέζων πλουσίων, ίσως γιατί στην Κίνα κυβερνά το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο κ. Γεωργιάδης νομίζει ότι το καθεστώς εκεί είναι κομμουνιστικό (βγάζει σπυράκια και μόνο στη σκέψη). Τους κάλεσε λοιπόν να φέρουν τα λεφτά τους στη χώρα μας γιατί από τις 8 Ιουλίου τα πάντα έχουν αλλάξει: οι Ελληνες μπορούν να ονειρεύονται ξανά, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να πουλήσει τα πάντα σε καλές τιμές, η κερδοφορία είναι εξασφαλισμένη και επιπλέον θα λειτουργήσουν σε συνθήκες απόλυτης κοινωνικής ηρεμίας, αφού δεν υπάρχουν πια ούτε ταραχές ούτε απεργίες.

Ο… παράδεισος γι’ αυτούς είναι εδώ, στην ελληνική επικράτεια. Μία μέρα μετά είχαμε τη στάση εργασίας στο μετρό που ενόχλησε σφόδρα τον πρωθυπουργό, τον υποχρέωσε να ζητήσει συντετριμμένος συγγνώμη από την κοινή γνώμη για την ταλαιπωρία και να προαναγγείλει μέτρα προστασίας των πολιτών (ωχ) από τις ενέργειες των συντεχνιών.

Σε ρυθμό κινητοποιήσεων είναι και οι τραπεζοϋπάλληλοι και οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ. Διαψεύστηκε λοιπόν ο υπουργός ως προς αυτό. Διαψεύδεται όμως και ως προς το άλλο, την απουσία ταραχών. Η παραβατικότητα όλων των μορφών καλά κρατεί, η εγκληματικότητα δεν ξαποσταίνει ούτε λεπτό, ενώ οι ομάδες πολιτικής ανυπακοής επεκτείνουν τη δράση τους και πέραν της περιοχής των Εξαρχείων.

Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να χτυπήσουν στην πλατεία Κολωνακίου, στο ιστορικό άντρο της αστικής τάξης, εκεί που ούτε ο ΕΛΑΣ τον Δεκέμβρη του ’44 μπόρεσε να εισβάλει. Τι γίνεται; Χωλαίνει το δόγμα «νόμος και τάξη» που τόσο πολύ διαφήμιζε η Δεξιά προεκλογικά; Οι υποσχέσεις της ότι θα επαναφέρει την κανονικότητα (;) μόλις ξεκουμπιστούν οι προσωρινοί ενοικιαστές που ήταν φίλοι των τρομοκρατών και έκαναν τα στραβά μάτια στην παρανομία, αποδεικνύονται κούφια λόγια και παχυλές ανοησίες;

Μάλλον. Κι ας έκαναν πιο αυστηρό το νομικό πλαίσιο, όχι για όλους φυσικά (οι μεγαλόσχημοι προστατεύονται), αλλά για τους συνήθεις υπόπτους. Κι ας ξεπέρασαν τα όρια στον τομέα της καταστολής θυμίζοντας την περίοδο του Μπάλκου. Κι ας έχουν μαζί τους τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, που φροντίζουν σε καθημερινή βάση να εξωραΐζουν την κρατική βία και να κάνουν την τρίχα τριχιά όταν πρόκειται για πράξεις αντίδρασης των διαδηλωτών.

Όμως πρέπει να ξέρουν ότι όσες απαγορεύσεις για τις πορείες και τις συγκεντρώσεις κι αν νομοθετήσουν, όσες ρυθμίσεις κι αν περάσουν για να περιορίσουν το δικαίωμα στην απεργία, όσες αυταρχικές μεθόδους κι αν εφαρμόσουν, όση ανοχή κι αν δείξουν στις έκνομες ενέργειες των μηχανισμών ασφαλείας, δεν πρόκειται να πετύχουν αφού οι αιτίες (ανασφάλεια, ανισότητες, ανεργία, χαμηλές αμοιβές, χρεωμένα νοικοκυριά, διαφθορά, διαπλοκή, διορισμοί κουμπάρων και λοιπών συγγενών, πελατειακό σύστημα) είναι παρούσες και σπρώχνουν τον κόσμο στην απόγνωση.

Ο στόχος είναι προφανής: θέλουν να τρομοκρατήσουν την κοινωνία, να νιώσει απειλούμενη από τον «εσωτερικό εχθρό» (παλιά τους τέχνη κόσκινο), για να συμφωνήσει εκούσα -άκουσα με τις επιλογές τους.

Η καταστολή όμως παράγει θυμό. Ο θεσμικός αυταρχισμός θα συναντήσει αντιστάσεις, όχι μόνο εντός της Βουλής, αλλά και στους δρόμους. Κι αυτό το φαινόμενο, αν αποκτήσει διαστάσεις, δεν θα είναι εύκολο να χαλιναγωγηθεί, ό,τι κι αν λένε στα τηλεοπτικά παράθυρα οι δημοσιολόγοι του συρμού. Ας ρίξουν μια ματιά στη Γαλλία και τη μακρινή Χιλή. Ο «πρόεδρος των πλουσίων» και ο δισεκατομμυριούχος νεοφιλελεύθερος τα έχουν βρει σκούρα.

Πηγή: ΕφΣυν

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr