"Μνήμη βαθιά" και αυτοδυναμία

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Οι εκλογές ήταν αυτονόητες, μετά την ψήφιση των προαπαιτούμενων και της 3ης δανειακής σύμβασης. Το ήξερε ο Λαφαζάνης και οι συν αυτώ που δεν τόλμησαν να ρήξουν την κυβέρνηση της αριστεράς, αλλά την σαμποτάριζαν σε κάθε βήμα, από τη στιγμή που το σχέδιό τους, να την παρασύρουν εκτός ευρώ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέτυχε. To ήξεραν όλοι: Μεϊμαράκης, Θοδωράκης, Γεννηματά, όλοι. Γι΄ αυτό και έκαναν σχετικές ερωτήσεις στον Τσίπρα, για να εκμαιεύσουν κάποια δέσμευση για την αποφυγή των εκλογών, τις οποίες έτρεμαν και τρέμουν. 

Πήρε ρίσκο ο Τσίπρας παραιτούμενος και επιδώκοντας εκλογές; Την απάντηση θα την δώσουν οι κάλπες και μέχρι το αποτέλεσμα, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Αλλά σίγουρα πήρε ρίσκα, και για τον ίδιο και την αριστερά, αλλά και για τη χώρα. 

Το ρίσκο για τη χώρα είναι να εμπλακεί σε μια μακρά διαπραγμάτευση για τον σχηματισμό κυβέρνησης, α) που θα τινάξει στον αέρα τον προγραμματισμό των μνημονιακών υποχρεώσεων και την δυνατότητα διαπραγμάτευσης της αναδιάρθρωσης του χρέους και β) όπου οι εταίροι δεν θα συνδέονται με την ενοχή του παρελθόντος (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), αλλά που θα μιλάνε άλλη γλώσσα και ο ένας θα υποβλέπει τον άλλο.

Το ρίσκο για τον ίδιο τον Τσίπρα και την αριστερά της πράξης (εξουσίας) είναι να μην υπάρξει αυτοδυναμία, να μην μπουν οι ΑΝΕΛ στη Βουλή και να πρέπει να κάνει κυβέρνηση με ΝΔ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ.  Κι αν το ΠΑΣΟΚ δεν μπει, τότε θα του μένει η ΝΔ και το Ποτάμι. Κι αν το Ποτάμι δεν του φθάνει; 

Η πρόσφατη βεβαιότητα που εξέφρασε ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, αποκλείοντας κάθε ενδεχόμενο για μετεκλογική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με αυτά τα κόμματα, έστω και το το επιχειρήμα πως «αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, δεν θα υπήρχε η ανάγκη προσφυγής σε πρόωρες εκλογές» ένα μόνο μπορεί να σημαίνει. Ότι δηλαδή, έχουνε μετρήσει καλά τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος και ότι πάνε με σχετική σιγουριά για αυτοδυναμία. 

Ελπίζουμε να τα έχουνε μετρήσει καλά, πολύ καλά και ότι μέχρι τις εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει να πει κάτι πιο ουσιαστικό για την ανάπτυξη, για την απασχόληση, για τις ξένες επενδύσεις, για τις τράπεζες, για το μεταναστευτικό. Είναι επίσης κρίσιμο να δείξει νέα ομάδα, πρόσωπα καταξιωμένα στον στίβο της ζωής και της αγοράς. Δεν επαρκεί ότι απαλάχθηκε από ορισμένα πρόσωπα και συνδικαλιστές. Χρειάζεται νέα δυναμική από νέα πρόσωπα με άλλο λόγο.

Τώρα το πως θα υπερκαλύψει τις εύλογες απώλειες που θα έχει, ώστε να πετύχει την αυτοδυναμία, μετά από όσα έχουν συμβεί είναι ένα ζήτημα. Το «αφήγημα» του Τσίπρα, για να χρησιμοποιήσουμε ένα όρο με τον οποίο «παίζει» ο Μεϊμαράκης, πρέπει να ενεργοποιεί τη «μνήμη βαθιά» για ότι συνέθηκε στο παρελθόν χωρίς λαϊκισμούς, να τον δεσμεύει τελεσίδικα στον πόλεμο κατά της διαπλοκής, της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, και κυρίως να αποπνέει εμπιστοσύνη και να προδιαγράφει λύσεις για τα παλιά και τα νέα προβλήματα. Και όλα αυτά με σαφές κοινωνικό και αριστερό πρόσημο. Έτσι θα δικαιωθεί και η αριστεροσύνη και ο ριζοσπαστισμός.

Η αλήθεια που έχει μέχρι τώρα ειπωθεί δεν είναι αρκετή. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία πως κατά την προεκλογική περίοδο θα βγουν πολλά άπλυτα στη φόρα. Όποιοι καταχραστούν και πάλι την παραπλανητική ρητορική δεν θα κερδίσουν. Σ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση θα κερδίσει αυτός που θα πει τις περισσότερες αλήθειες…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr