Η Eurovision της υποκρισίας και της φαυλότητας

Η Eurovision έχει επικρατήσει ως ο μουσικός θεσμός της ελευθερίας του ανθρώπου, της προάσπισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, της καταδίκης κάθε είδους βίας και ρατσισμού και της συμφιλίωσης των λαών. Όμορφα όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο. Κάθε χρόνο βλέπουμε τραγουδάκια με κοινωνικά μηνύματα που καταδικάζουν την ομοφοβία, την βία σε γυναίκες, το μπούλινγκ, ενίοτε τον πόλεμο και πολλά ακόμα. Οι καλλιτέχνες δε αν είναι και οι ίδιοι παθόντες (παχουλοί που τους ασκούσαν μπούλινγκ, ομοφυλόφιλοι ή τρανς που του καταπίεζε η κοινωνία) έχουν ένα αβαντάζ. Όμως όχι φέτος!

Φέτος τί είδαμε; Ένα απίστευτο ροκ συγκρότημα από την Ιταλία, με ένα τραγούδι ύμνο που καταδικάζει την ανθρώπινη υποκρισία, να κερδίζει. Νέα παιδιά να ξεκινούν από τα χαμηλά, ως μπάντα δρόμου και να διανύουν πολλά χιλιόμετρα νικώντας και σε ένα μουσικό talent show, μέχρι να φτάσουν στην επιτυχία και να καταξιωθούν. Δηλαδή δουλειά, δουλειά, δουλειά. Μέσα από συνθήκες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές. Από τα κάτω στρώματα ανέβηκαν στα πάνω μέσα από ένα οικονομικό σύστημα που προβάλει θεωρητικά ακριβώς αυτό. Πως όποιος δουλεύει ανταμείβεται στο τέλος. Να μη περιμένουμε επιδόματα αλλά να δουλεύουμε.

Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος πιάστηκε σε ένα περίεργο πλάνο και θεωρήθηκε πως σνίφαρε κοκαΐνη (έχει ο ίδιος παρελθόν ως χρήστης που όμως τα κατάφερε και ξέκοψε). Το δε τραγούδι καταδικάζει μεταξύ άλλον και την χρήση ουσιών.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο τραγουδιστής ρωτήθηκε για το επίμαχο πλάνο και απάντησε ότι δεν κάνει χρήση ναρκωτικών αλλά έσπασε ένα μπουκάλι και είναι ανοιχτός να υποβληθούν όλοι σε τεστ ελέγχου για ουσίες στο αίμα τους.

Εδώ αρχίζει και η υποκρισία. Σε έναν μουσικό θεσμό που υποτίθεται προασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους αδύναμους της κοινωνίας, γίνεται προσπάθεια ο νικητής του φετινού διαγωνισμού να θεωρηθεί «κοκάκιας» και να στιγματιστεί ως παράσιτο της κοινωνίας, ως μίασμα. Αἰδώς Ἀργεῖοι! Είναι δυνατόν να καταδικάζονται και στιγματίζονται τα θύματα και όχι οι θύτες, δηλαδή οι έμποροι; Δυστυχώς είναι, ακόμα και σε έναν μουσικό διαγωνισμό που υποτίθεται προάγει τον ανθρωπισμό.

Η λύση για το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει πολλούς δρόμους, είτε την αποποινικοποίηση της χρήσης των ουσιών, είτε τη μη καταδίκη των τοξικοεξαρτήμενων αλλά των εμπόρων. Στην Ελλάδα πάντως αυτή τη στιγμή συζητείται από το κυβερνών κόμμα το νομοσχέδιο για την φαρμακευτική κάνναβη και η αποποινικοποίηση της (ευτυχώς, κάλιο αργά παρά ποτέ και ας καταδίκαζαν υποκριτικά τον Σύριζα ως αντιπολίτευση ότι προάγει τα ναρκωτικά καθώς είχε θέσει το ίδιο ζήτημα). Σε καμία περίπτωση δε γίνεται να καταδικάζονται οι άνθρωποι που αποτελούν τα θύματα του εμπορίου ουσιών. Οι αδύναμοι που από τις δυσκολίες της ζωής και την ψυχική αδυναμία τους, βρίσκουν αυτή τη διέξοδο, χωρίς να’ ναι η σωστή, ούτε η ιδανική. Καθώς όμως είναι ισοπεδωμένοι, καταλήγουν σε αυτή.

Φυσικά δεν είναι ο κανόνας, φυσικά κάποιοι παλεύουν και μένουν όρθιοι ακόμα και στις μεγαλύτερες δυσκολίες, ακόμα και όταν βιώνουν την εγκατάλειψη και αδιαφορία των γονέων τους από μικροί. Γονέων που πολλές φορές είναι πλούσιοι και μπορούν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους τα πάντα. Αποδεικνύοντας πως το χρήμα δεν είναι το παν στην ζωή, ούτε αγοράζεται η ευτυχία.

Αυτό δε σημαίνει ότι την πέφτουμε σε αυτόν που φάνηκε αδύναμος. Που υπήρξε τρωτός στην δύσκολη στιγμή και έπεσε. Δε τον ποδοπατάμε. Δεν τον κλωτσάμε να βρεθεί πιο κάτω επειδή η μικροαστική κοινωνία που ζέχνει δυσωδία ψάχνει ήρωες και πρότυπα για να εξιλεωθεί από τις δικές της εν γένει αδυναμίες. Επειδή πολλοί γονείς παρατάνε τα παιδιά τους όλη μέρα μπροστά στην τηλεόραση αδυνατώντας να διατελέσουν τον καθοδηγητικό τους ρόλο δε θα την πληρώσουν οι καλλιτέχνες.

Για να το λήξουμε, οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι. Ως άνθρωποι είναι τρωτοί και αδύναμοι. Δεν οφείλουν να είναι άτρωτοι ήρωες καθοδηγητές και πρότυπα μιας σάπιας κοινωνίας. Θνητός σημαίνει ευεπηρέαστος, πονάω, πληγώνομαι και πολλές φορές δεν ελέγχω τον εαυτό μου. Δεν έχουν οι καλλιτέχνες χρέος και υποχρέωση να είναι αψεγάδιαστοι ως ιδανικοί καθοδηγητές σε μία κοινωνία σάπια όπου ψάχνει είδωλα για να κρύψει τις αδυναμίες της και την σαπίλα της (να υπενθυμίσου την περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου που κατηγορήθηκε ως «πρεζάκιας»). Δεν υπάρχουν «πρότυπα», δεν υπάρχουν «είδωλα». Αυτά είναι τεχνητά κατασκευάσματα μίας υποκριτικής και φαύλης κοινωνίας που ζέχνει μικροαστισμό. Τίποτα παραπάνω. Ο διαγωνισμός είναι η καθώς πρέπει βιτρίνα του καταστήματος. Ο εργοδότης που φοράει τη γραβάτα και το κουστούμι αλλά παρενοχλεί σεξουαλικά την πωλήτρια. Δε με αφορά η βιτρίνα και κανέναν δε πρέπει να τον αφορά. Οι δημοσιογράφοι καλλιεργούν τέτοιες ψευδεπίγραφες εικόνες, κατακρίνοντας αλλά ταυτόχρονα προάγοντας αυτό που υποτίθεται καταδικάζουν. Αν δεν υπήρχαν τα πλάνα, δε θα υπήρχε ζήτημα, ακόμα και αν ο τραγουδιστής πέθαινε την επόμενη στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του από υπερβολική χρήση. 

Αυτή είναι η Eurovision. Ένας μουσικός διαγωνισμός υποκρισίας και φαυλότητας του «φαίνεσθαι» αντί του «είναι», η βιτρίνα των συντηρητικών μικροαστών όλου του κόσμου που αρέσκονται να μπανίζουν τα μπούτια και τα στήθη που πάλλονται αλλά καταδικάζουν τον «κοκάκια». Δήθεν υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που όμως έσπευσε να στιγματίσει τον φετινό νικητή ως « κοκάκια », μίασμα, τέρας της κοινωνίας και λάθος πρότυπο για τους νέους, αντί να συζητάμε το υπέροχο τραγούδι με το κοινωνικό του μήνυμα που καταδικάζει την υποκρισία που ξεχειλίζει σήμερα.

Οι Στίχοι του τραγουδιού μεταφρασμένοι

ZITTI E BUONI    ΦΡΟΝΙΜΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ

Loro non sanno di che parlo    Δεν ξέρουν για τι μιλάω
Vestiti sporchi, fra’, di fango    Βρώμικα ρούχα, ανάμεσα, με λάσπη
Giallo di siga fra le dita    Κίτρινο πούρο στα δάχτυλα
Io con la siga camminando    Εγώ με το πούρο περπατώντας
Scusami, ma ci credo tanto    Συγχώρα με, αλλά το πιστεύω τόσο πολύ
Che posso fare questo salto    Ότι μπορώ να κάνω αυτό το άλμα
E anche se la strada è in salita    Κι ακόμη και αν ο δρόμος είναι ανηφορικός
Per questo ora mi sto allenando    Πάνω σε αυτό εξασκούμαι τώρα
Buonasera, signore e signori    Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι
Fuori gli attori    Έξω οι ηθοποιοί
Vi conviene non fare più errori    Καλό θα ήταν να μην κάνετε άλλα λάθη
Vi conviene stare zitti e buoni    Καλύτερα να είστε φρόνιμοι και καλοί
Qui la gente è strana tipo spacciatori    Οι άνθρωποι εδώ είναι περίεργοι σαν έμποροι ναρκωτικών
Troppe notti stavo chiuso fuori    Πάρα πολλές νύχτες ήμουν κλειδωμένος έξω
Mo’ li prendo a calci ‘sti portoni    Mα «τις κλωτσάω» αυτές τις πόρτες
Sguardo in alto tipo scalatori    Κοιτάω ψηλά σαν ορειβάτης
Quindi scusa mamma se sto sempre fuori, ma    Οπότε, συγνώμη μαμά αν είμαι πάντα έξω, αλλά
Sono fuori di testa, ma diverso da loro    Έχω χάσει το μυαλό μου, αλλά είμαι διαφορετικός από αυτούς
E tu sei fuori di testa, ma diversa da loro    Και εσύ έχεις χάσει το μυαλό σου, αλλά είσαι διαφορετική από αυτούς
Siamo fuori di testa, ma diversi da loro    Έχουμε χάσει το μυαλό μας, αλλά είμαστε διαφορετικοί από αυτούς
Siamo fuori di testa, ma diversi da loro    Έχουμε χάσει το μυαλό μας, αλλά είμαστε διαφορετικοί από αυτούς
Io ho scritto pagine e pagine, ho visto sale poi lacrime    Έχω γράψει σελίδες και σελίδες, έχω δει αλάτι και δάκρυα
Questi uomini macchine non scalare le rapide    Αυτοί οι μηχανικοί δεν ανεβαίνουν τα ορμητικά σημεία
Ho scritto sopra una lapide, in casa mia non c’è Dio    Έγραψα σε μια ταφόπλακα, δεν υπάρχει Θεός στο σπίτι μου
Ma se trovi il senso del tempo risalirai dal tuo oblio    Αλλά αν βρεις την αίσθηση του χρόνου, θα σηκωθείς από τη λήθη σου
E non c’è vento che fermi la naturale potenza    Και δεν υπάρχει άνεμος να σταματήσει τη φυσική δύναμη
Dal punto giusto di vista, del vento senti l’ebbrezza    Από τη σωστή άποψη, αισθάνεστε τη συγκίνηση του ανέμου
Con ali in cera alla schiena ricercherò quell’altezza    Με φτερά στο κερί στο πίσω μέρος θα αναζητήσω αυτό το ύψος
Se vuoi fermarmi ritenta, prova a tagliarmi la testa perché    Αν θέλεις να με σταματήσεις δοκίμασε ξανά, προσπάθησε να μου κόψεις το κεφάλι γιατί
Sono fuori di testa, ma diverso da loro    Έχω χάσει το μυαλό μου, αλλά είμαι διαφορετικός από αυτούς
E tu sei fuori di testa, ma diversa da loro    Και εσύ έχεις χάσει το μυαλό σου, αλλά είσαι διαφορετική από αυτούς
Siamo fuori di testa, ma diversi da loro    Έχουμε χάσει το μυαλό μας, αλλά είμαστε διαφορετικοί από αυτούς
Siamo fuori di testa, ma diversi da loro    Έχουμε χάσει το μυαλό μας, αλλά είμαστε διαφορετικοί από αυτούς
Parla, la gente purtroppo parla    Μιλάει, δυστυχώς ο κόσμος μιλάει
Non sa di che cosa parla    Δεν ξέρει για τι μιλάει
Tu portami dove sto a galla    Με φτ΄άνεις στο σημείο που επιπλέω
Che qui mi manca l’aria    Μιας και εδώ μου λείπει ο αέρας
Ma sono fuori di testa, ma diverso da loro    Μα έχω χάσει το μυαλό μου, αλλά είμαι διαφορετικός από αυτούς
E tu sei fuori di testa, ma diversa da loro    Και εσύ έχεις χάσει το μυαλό σου, αλλά είσαι διαφορετική από αυτούς
Siamo fuori di testa, ma diversi da loro    Έχουμε χάσει το μυαλό μας, αλλά είμαστε διαφορετικοί από αυτούς
Siamo fuori di testa, ma diversi da loro    Έχουμε χάσει το μυαλό μας, αλλά είμαστε διαφορετικοί από αυτούς
Noi siamo diversi da loro    Εμείς είμαστε διαφορετικοί από αυτούς

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr