«Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση»: Προβολή του ντοκιμαντέρ στη Ρόδο

Μια ολόκληρη κοινωνία αναμένει την απόφαση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Μετά από πεντέμισι χρόνια μιας επώδυνης δικαστικής διαδικασίας, η οικογένεια του Παύλου Φύσσα, το αντιφασιστικό και δημοκρατικό κίνημα, η ελληνική κοινωνία συνολικά, αναζητά δικαίωση. Για όλα τα θύματα, για όλες τις οικογένειες των θυμάτων, για τον αγώνα για την περιθωριοποίηση και οριστική συντριβή του φασισμού και του ναζισμού –ένας αγώνας που συνεχίζεται-.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός Στο Κόκκινο Ρόδου 103.7 οργανώνει  την προβολή του ντοκιμαντέρ «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση» της Angelique Kourounis.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα  5 Οκτωβρίου 2020, στο θερινό Κινηματοθέατρο Ρόδον.
Ώρα προσέλευσης: 19.30 – Έναρξη προβολής: 20.00. Μετά την προβολή (90’) θα ακολουθήσει συζήτηση παρουσία της σκηνοθέτριας-δημοσιογράφου Angelique Kourounis.

Με τη στήριξη της Οργάνωσης Μελών ΣΥΡΙΖΑ Ρόδου και της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Ρόδου.

Είσοδος ελεύθερη – Aπαραίτητη η χρήση μάσκας κατά την είσοδο και σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Θα τηρηθούν τα προβλεπόμενα μέτρα υγειονομικής προστασίας.

Το ντοκιμαντέρ ξεκίνησε τον κύκλο του στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, συμμετείχε σε 12 ακόμα φεστιβάλ στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον Καναδά και σε δεκάδες κατά τόπους προβολές που οργάνωσαν συλλογικότητες, οργανώσεις και φορείς. Βραβεύτηκε στο 20ό φεστιβάλ PriMed στη Μασσαλία με το MPM Averroès Junior και πήρε εύφημο μνεία καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 10ο Los Angeles Greek Film Festival.

Σημείωμα της σκηνοθέτριας

Η Angelique Kourounis αυτή την περίοδο ολοκληρώνει το νέο της ντοκιμαντέρ, συνέχεια αυτού που θα προβληθεί στη Ρόδο, με τίτλο «Χρυσή Αυγή: Υπόθεση όλων μας» .

Η ίδια αναφέρει:«Το 2009 άρχισαν τα γυρίσματα της ταινίας «Χρυσή Αυγή: μια προσωπική υπόθεση» όπου διερωτόμουν ποια ήταν η φύση αυτού του νεοναζιστικού κόμματος που μόλις είχε μπει στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας και, έπειτα από χρόνια περιθωριοποίησης, άρχιζε να απασχολεί την κεντρική πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Πέντε χρόνια αργότερα, όταν τελείωσα την ταινία, η Χ.Α. ήταν πλέον η τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας.

Τότε το ερώτημα που με απασχολούσε ήταν γιατί ένα μέρος των Ελλήνων ψήφιζε σταθερά αυτό το μόρφωμα παρά τη δίκη που είχε ήδη αρχίσει και παρά τις αποκαλύψεις για τη δράση της. Τι είχε στο κεφάλι του ο ναζιστής της διπλανής πόρτας;

Σήμερα το βασικό ερώτημα είναι άλλο. Πώς να αντισταθούμε και να οργανωθούμε; Με ποια μέσα; Πώς να αντισταθούμε στην ακροδεξιά ιδεολογία που είναι παρούσα σχεδόν σε όλα τα κοινοβούλια, ακόμα και εκεί που δεν εκφράζεται από αμιγώς δικό της κόμμα, στον φασισμό που αντιμετωπίζεται ως μπανάλ πολιτική θέση, στην άνοδο της νεοναζιστικής ιδεοληψίας; Με άλλα λόγια, μπορεί η δημοκρατία όχι απλά να αναχαιτίσει, αλλά να αφανίσει τον φασισμό και τον ναζισμό;

Ο φόβος που ήδη ένιωθα στα γυρίσματα της πρώτης ταινίας παραμένει παρών. Ο συνάδελφος μου και συνσυγγραφέας της ταινίας, Thomas Iacobi, γρονθοκοπήθηκε άγρια δύο βήματα στην κυριολεξία από τη Βουλή από αφιονισμένους οπαδούς της Χ.Α. που τον είχαν αναγνωρίσει. Παρόλα αυτά, αυτή η δεύτερη ταινία επιβάλλεται. Είναι η λογική συνέχεια της πρώτης. Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι στην Ελλάδα τα τάγματα εφόδου ξαναβγήκαν στους δρόμους, ενώ σε πάρα πολλές χώρες οι ομοϊδεάτες τους ανενδοίαστα εκδηλώνονται διεκδικώντας δημόσιο χώρο και λόγο.

Αυτή η καινούργια ταινία θα ερευνήσει όλες τις πιθανές και εφικτές αντιστάσεις. Αντιστάσεις από τον κόσμο της διανόησης, αντιστάσεις δημοσιογραφικές, δικαστικές, πολιτικές, κοινωνικές.

Η Χ.Α. δεν είναι πια μόνο μια προσωπική υπόθεση. Έχει γίνει υπόθεση όλων μας. Αν η Χ.Α. – και όλες οι Χ.Α. – εξακολουθήσει τη δράση της και έρθει στα πράγματα είμαστε όλες και όλοι σε κίνδυνο».