Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας ήττας

Του Μέτοικου

Το ατύχημα που δεν θα συνέβαινε, τελικά συνέβη.

Παρά την υστερική επωδό των κυβερνητικών δηλώσεων σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, οι Έλληνες πολίτες ανέδειξαν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α πρώτο κόμμα και του έδωσαν τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας.

Το πόσο ευτυχής θα αποδειχθεί αυτή η επιλογή μένει να το δούμε στο μέλλον. Για την ώρα όμως το αποτέλεσμα των εκλογών είναι σίγουρα δυστυχές για τα κόμματα της πρώην συγκυβέρνησης.

Η αποτίμηση του είναι προφανώς διαφορετική για τις πολιτικές δυνάμεις που συνεργάστηκαν στην τρίτη μνημονιακή κυβέρνηση, το καλοκαίρι του 2012.Η ΔΗΜ.ΑΡ. εξαερώθηκε σε βαθμό που πρακτικά δεν έμεινε πίσω κανένας για να το πιστοποιήσει. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γνώρισε μια ακόμη συντριβή και για πρώτη φορά φαίνεται να το αναγνωρίζει. Αβέβαιο ωστόσο είναι αν διαθέτει πια το πολιτικό θάρρος και κάποιο απόθεμα κοινωνικής εμπιστοσύνης – πέρα από τον οπαδισμό γηραιών πρασινοφρουρών – ώστε να επιχειρήσει την αναγέννηση του. Η Ν.Δ. τέλος υπέστη βαρύτατη ήττα, την οποία για την ώρα υποδύεται πως δεν αντιλαμβάνεται. Χαρακτηρίζει την μείωση του ποσοστού της κατά 6.23% και την απώλεια 106.682 ψήφων “επίτευγμα”, αφού ήταν “αναγκασμένοι να εφαρμόζουν δυσάρεστη περιοριστική πολιτική”. Αποσιωπά ότι η συγκυβέρνηση της οποίας ηγήθηκε έχασε συνολικά 928.136 ψήφους ή το 31% του ποσοστού της, επιμερίζοντας ανισομερώς το κόστος της απόρριψης στους πιο αδύναμους εταίρους της.

Παγιδευμένη στον όχι και τόσο ‘ευσεβή πόθο’ της ‘σύντομης παρένθεσης’, αρνείται να κατανοήσει τα πραγματικά αίτια του εκλογικού αποτελέσματος, αναζητά δικαιολογίες σε επιμέρους επικοινωνιακά και πολιτικά λάθη και δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο ή ήττα αυτή να λάβει στρατηγικά και μακροπρόθεσμα χαρακτηριστικά.

Επικουρούμενη δε από μέρος των διαπλεκόμενων συστημικών προπαγανδιστών, η παρούσα ηγετική ομάδα της δραπετεύει από την πραγματικότητα, επιμένει στην χρεοκοπημένη προεκλογική καταστροφολογία και σχεδόν εκλιπαρεί τους ‘δανειστές’ να τιμωρήσουν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και να καθαρίσουν για λογαριασμό της…

Η Ν.Δ. προφανώς δεν ηττήθηκε επειδή την τελευταία προεκλογική εβδομάδα οι εταιρείες δημοσκοπήσεων αναγκάστηκαν πια να αποκαλύψουν την παγιωμένη και σημαντική διαφορά που είχε από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Ούτε η επαίσχυντη εκστρατεία τρομοκράτησης – παρά την αντίδραση που προκάλεσε – διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο ΕΝΦΙΑ επιβεβαίωσε με σκληρό τρόπο την αντικοινωνική φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, όμως δεν καθόρισε από μόνος του τις εξελίξεις.

Το κακό ποσοστό των ευρωεκλογών τέλος, και ο αποτυχημένος ανασχηματισμός που ακολούθησε έδωσαν την πρωτοβουλία των κινήσεων στην τότε αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά δεν καταδίκαζαν de facto την όποια προσπάθεια ανάκαμψης.

Οι εκλογές της Κυριακής δεν χάθηκαν για την Ν.Δ. το 2014, ή στη μέση του 2013 όταν τα δημοσκοπικά ποσοστά της συγκυβέρνησης μπήκαν σε καθοδική τροχιά.

Ισχυρίζομαι πως η Ν.Δ. έχασε τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015, το βράδυ της 11ης Ιουνίου του 2012!

Τότε που ‘νικούσε’ σε δεύτερες εκλογές όχι τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α αλλά την επιθυμία και την ελπίδα της ίδιας της κοινωνίας για ανακοπή της ύφεσης και χαλάρωση της σκληρής εισοδηματικής πολιτικής.

Μέσα από μια πρωτοφανή επιχείρηση χειραγώγησης – που αποτελεί ήδη αντικείμενο μελέτης σε ξένα ακαδημαϊκά ιδρύματα και όχι μόνο – η Ν.Δ. και οι μετέπειτα εταίροι της στην κυβέρνηση, υπέκλεψαν την ψήφο του λαού υποσχόμενοι ότι θα διαπραγματευθούν και θα επιτύχουν με “υπευθυνότητα και ασφάλεια” όσα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα διεκδικούσε με “επικίνδυνο και καταστροφικό για την χώρα τρόπο”. Αυτά που ακολούθησαν είναι πια γνωστά.

Οι πολίτες, ιδιαίτερα μέρος των ‘νοικοκυραίων’ που με δυσκολία υπέμενε τα μέτρα σκληρής λιτότητας, αγόρασαν στις εκλογές του ’12 την ‘μίζερη ασφάλεια’ έναντι της ‘ανεύθυνης ελπίδας’. Και συντομότατα αισθάνθηκαν πολιτικά εξαπατημένοι.

Το μέλλον λοιπόν εκείνης της κυβέρνησης ήταν προδιαγεγραμμένο, όποτε κι αν γίνονταν οι επόμενες εκλογές.

Η ωρίμανση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και η επεξεργασία των πολιτικών του κατευθύνσεων στο ενδιάμεσο, επιτάχυνε και διεύρυνε την επικράτηση της δικής του πρότασης.

Οι αυτουργοί της πολιτικής απάτης μπορούν σήμερα να βαυκαλίζονται πως σε λίγο καιρό αυτοί θα έδρεπαν τους καρπούς της υπομονής μας· αν τους παρηγορεί…

Για τους υπόλοιπους από μας, η συνεχιζόμενη διολίσθηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε αντιδραστικές θέσεις και η περαιτέρω πολιτική απομόνωση δεν πρέπει να είναι επιθυμητή.

Οι πρωτοβουλίες της ηγεσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η οποία προχώρησε στη σύνθεση μιας κυβέρνησης – που πέρα από όποιες επί μέρους επιφυλάξεις – διακρίνεται από εμφανή ποιοτική υπεροχή απέναντι σε ότι γνωρίσαμε στο παρελθόν, καθώς και οι αποφασιστικές αλλά χαμηλών τόνων πρώτες δηλώσεις των μελών της, πιθανότατα θα διευρύνουν την απήχηση της – αρχικά τουλάχιστον – πολύ πέραν των ψηφοφόρων των κομμάτων που την στηρίζουν. Κι αυτό θα πιέσει θετικά την Ν.Δ.

Η τελευταία, αν δεν επαναπροσδιορίσει άμεσα τόσο την ουσία της πολιτικής της όσο και την δημόσια συμπεριφορά της ηγετικής ομάδας της, θα αφήσει τον ενδιάμεσο πολιτικό χώρο έρμαιο των καιροσκόπων κεντρο-δεξιών συγγενών της (ΠΟΤΑΜΙ) και θα οδηγηθεί σε έναν αδιέξοδο ανταγωνισμό με την Χρυσή Αυγή.

Ας αναλογιστούν πως αν η ‘σύντομη παρένθεση’ δεν αποδειχθεί τόσο σύντομη όσο αυτοί ονειρεύονται, διακινδυνεύουν μέσα από τον πολιτικό ενδοτισμό και την εμπάθεια να βάλουν μια μακροπερίοδο τελεία σε αυτό που μέχρι πριν λίγα χρόνια γνωρίζαμε σαν συντηρητική δημοκρατική παράταξη.