Επικίνδυνα παιχνίδια έντασης σε Αιγαίο και Πανεπιστήμια ενόψει εκλογών

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά τις προφανείς διαφορές του από τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, φαίνεται πως στο βάθος προσπαθεί να τον αντιγράψει.

Μόνο σύμπτωση δεν πρέπει να είναι η πολιτική έντασης στο Αιγαίο που προκαλεί ο Τούρκος πρόεδρος για εσωτερική κατανάλωση, με την πολιτική έντασης στα Πανεπιστήμια που καλλιεργεί εντέχνως ο Έλληνας πρωθυπουργός για να ανακάμψει δημοσκοπικά.

Και οι δύο επιλογές δεν υπάρχει αμφιβολία ότι απευθύνονται στο εσωτερικό της χώρας των δύο ηγετών. Με τη διαφορά ότι από την ένταση στο Αιγαίο, με δεδομένη τη μειονεκτική διεθνώς θέση της Ελλάδας μετά τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας και τη διεθνώς αναβαθμισμένη, αντίστοιχα, θέση του Ερντογάν, η Τουρκία μόνο κερδισμένη θα βγει.

Ενώ από την ένταση στα πανεπιστήμια και τη διατάραξη της ακαδημαϊκής γαλήνης την οποία η αστυνομοκρατία και η βία που εντέχνως η κυβέρνηση καλλιεργεί, η Ελλάδα μόνο απώλειες έχει να περιμένει…

Ο Ερντογάν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά την πολυδιάστατη εξωτερική του πολιτική με αφορμή τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, όπου παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, κατάφερε να γίνει προνομιακός συνομιλητής και των δύο εμπόλεμων πλευρών και εγγυητής της ειρήνης, χωρίς συγχρόνως να τα σπάσει με τη Δύση και τους Αμερικανούς, αναβάθμισε σημαντικά τη διεθνή γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας και ενίσχυσε το δικό του διεθνές ηγετικό προφίλ.

Ως αποτέλεσμα αυτής της πολυδιάστατης από μέρους του διπλωματίας τώρα δρέπει καρπούς, καθώς αξιοποιεί το διεθνές κεφάλαιο της Τουρκίας για την επίτευξη των Τουρκικών διεκδικήσεων, αλλά και για την αντιμετώπιση των μεγάλων του προβλημάτων στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Η επίδειξη αποφασιστικότητας και πυγμής από μέρους του στο Αιγαίο, με την κλιμάκωση της έντασης, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα είναι αυτό που θα μας απασχολήσει το θερμό καλοκαίρι που μας έρχεται.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός από την άλλη, αποδυναμωμένος διεθνώς από τη μονοδιάστατη εξωτερική του πολιτική που ενέπλεξε την Ελλάδα σε έναν πόλεμο χωρίς κανένα όφελος, κατάφερε να έχει δύο απίστευτες αποτυχίες όσον αφορά στην υπεράσπιση των εθνικών μας ζητημάτων.

Με τους χειρισμούς του κατάφερε η χώρα μας να χάσει ένα μεγάλο, παραδοσιακό ιστορικό σύμμαχο στην περιοχή, τη Ρωσία, η οποία πάντοτε διαδραμάτιζε έναν εξισορροπητικό ρόλο στην Τουρκική επιθετικότητα και πάντοτε αποτελούσε μια εγγύηση ειρήνης απέναντι στα αναθεωρητικά σχέδια των Τούρκων στο Αιγαίο.

Από την άλλη, με τη δεδομένη και μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική του «yes man» των Αμερικανών και έχοντας ένα ιστορικά και γεωγραφικά εσφαλμένο γεωστρατηγικό δόγμα ως προμετωπίδα, το δόγμα που θέλει την Ελλάδα σαν «προκεχωρημένο φυλάκιο» της Δύσης, όταν πλέον υπάρχουν πολύ πιο… προκεχωρημένα φυλάκια από εμάς λόγω γειτνίασης με την εμπόλεμη ζώνη, όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Πολωνία, η Φινλανδία και η Νορβηγία, κατάφερε και δεν κέρδισε τίποτε από την εμπλοκή μας στον πόλεμο με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία.

Παρά τα χειροκροτήματα που εισέπραξε στις ΗΠΑ σαν καλός «πελάτης» της Αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ούτε μια δήλωση των Αμερικανών υπέρ των εθνικών μας συμφερόντων και κατά του Τουρκικού αναθεωρητισμού.

Το γεγονός ότι «θύμωσε» μαζί του ο Ερντογάν, δεν εξασφαλίζει για την Ελλάδα κανένα όφελος. Το αντίθετο μάλιστα, προοιωνίζεται πολλά δεινά, αφού ουσιαστικά είμαστε μόνοι απέναντι στην Τουρκική προκλητικότητα.

Ο… θυμός του Ερντογάν με τον Μητσοτάκη άλλωστε, περισσότερο έχει να κάνει με τις υποσχέσεις που φαίνεται να έδωσε στο πλαίσιο της μυστικής διπλωματίας που ακολουθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός στον Τούρκο πρόεδρο και τις οποίες, όπως δείχνουν τα πράγματα δεν τήρησε, παρά με κάποια ελληνική διπλωματική επιτυχία.

Ο αναβαθμισμένος διεθνώς Ερντογάν χρησιμοποιεί λοιπόν, από θέσεως ισχύος πλέον και εκ του ασφαλούς, την ένταση στο Αιγαίο για να λύσει τα εσωτερικά του προβλήματα.

Η κλιμάκωση της έντασης στα ελληνοτουρκικά όμως βρίσκει την Ελλάδα σε θέση αδυναμίας διεθνώς και τον Έλληνα πρωθυπουργό σε πορεία πολιτικής αποδρομής στο εσωτερικό της χώρας. Με μια σειρά από αποτυχίες στο ενεργητικό του σε όλες τις κρίσεις που κλήθηκε να διαχειριστεί, από την πανδημία και τις φυσικές καταστροφές, μέχρι την οικονομία και την ενεργειακή κρίση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετωπίζει σήμερα τη δυσαρέσκεια των πολιτών.

Οι οποίοι δυσανασχετούν από την ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Οι κυβερνητικές αποτυχίες καταγράφονται άλλωστε και επίσημα, με μια σειρά από αρνητικές πρωτιές της Ελλάδας στις διεθνείς κατατάξεις.

Αφού γίναμε η πρώτη χώρα σε θανάτους από την πανδημία, αλλά και η ακριβότερη χώρα όσον αφορά στα καύσιμα και στην ενέργεια στην Ευρώπη. Και επιπλέον γίναμε η χώρα με τον μεγαλύτερο πληθωρισμό και με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος. Τέλος, με την ολοκληρωτική πολιτική της εξαγοράς των ΜΜΕ και των διώξεων σε βάρος δημοσιογράφων που αποκαλύπτουν σκάνδαλα που ακολουθεί η κυβέρνηση για να ελέγξει την κοινή γνώμη, υποχωρήσαμε κατά 65 θέσεις στη διεθνή κατάταξη της ελευθερίας του τύπου, κατατασσόμενοι σήμερα στην τελευταία θέση της Ευρώπης και στην 108η στον κόσμο, χειρότερα και από τριτοκοσμικά κράτη.

Με αυτά τα εξαιρετικά δυσμενή δεδομένα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η κλιμάκωση της έντασης που επιχειρεί ο Τούρκος πρόεδρος στο Αιγαίο, μπορεί να είναι και δώρο για τις πολιτικές επιδιώξεις του Έλληνα πρωθυπουργού.

Πρώτα γιατί η ένταση στο Αιγαίο, παρά τις ευθύνες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, απευθυνόμενη στα πατριωτικά αντανακλαστικά των πολιτών, αξιοποιείται επικοινωνιακά από την κυβέρνηση σαν αιτία εθνικής συσπείρωσης γύρω από αυτήν.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια εδώ, ότι όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών, η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης σαν αντιπολίτευση τότε, σε μια έκρηξη μικροπολιτικής εκμετάλλευσης ενός ζητήματος που αφορούσε στα εθνικά μας συμφέροντα, αποκαλούσαν «προδότες» τον Αλέξη Τσίπρα και το Νίκο Κοτζιά.

Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, διαφωνεί με την εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη η οποία ολοφάνερα θέτει τη χώρα σε κινδύνους, η όποια έκφραση της διαφορετικής άποψης εκλαμβάνεται ως αντίθετη με τα εθνικά μας συμφέροντα.

Με δυο λόγια, όσο ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ νομιμοποιούνταν να ασκεί αντιπολίτευση στην εξωτερική πολιτική. Σήμερα αυτό δεν ισχύει, γιατί οι… Λουδοβίκοι που μας κυβερνούν έχουν επιβάλει το δόγμα «L’ etat c’ est moi».

Με αυτά τα δεδομένα και ενόψει εκλογών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να μετατρέψει την Τουρκική επιθετικότητα σε πατριωτική συσπείρωση των ψηφοφόρων γύρω από την κυβέρνησή του. Έστω κι αν φέρει ο ίδιος και η μονοδιάστατη και ανεπαρκής εξωτερική πολιτική του ευθύνες για τη θέση αδυναμίας που βρίσκεται η Ελλάδα διεθνώς.

Από την άλλη, με δεδομένη την Τουρκική επιθετικότητα και την εθνική συσπείρωση που επιδιώκει γύρω από την κυβέρνησή του ο Έλληνας πρωθυπουργός, η θερινή κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο μπορεί να γίνει και η σωτήρια λέμβος που αναζητεί για να κάνει την ηρωϊκή έξοδο από τα αδιέξοδα που η πολιτική του έχει προκαλέσει.

Κι αυτό χωρίς να αφίσταται από τη δεδηλωμένη πρόθεσή του να εξαντλήσει την τετραετία. Ένα εθνικό ζήτημα έχει πάντοτε προτεραιότητα…

Η επικίνδυνη για τα εθνικά μας συμφέροντα Τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο από τη μια και η επικίνδυνη για την ακαδημαϊκή γαλήνη, αλλά και για την ίδια την ανθρώπινη ζωή, όπως ο βαρύς τραυματισμός φοιτητή από αστυνομικές δυνάμεις στο ΑΠΘ αναδεικνύει, μπορεί να γίνουν το ιδανικό σκηνικό της συσπείρωσης που επιδιώκει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αναστρέψει το αρνητικό σε βάρος του κλίμα και να καταφύγει τελικά σε πρόωρες εκλογές.

«Γαία πυρί μιχθήτω» λοιπόν υπέρ των συμφερόντων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι το σύνθημα της εποχής.

Η ελληνική Δεξιά ετοιμάζεται να ζήσει άλλη μια… εποποιία, αντίστοιχη με εκείνη με τα πενηντόευρα που μοίραζαν με σακούλες, για να κερδίσουν τις εκλογές το 2008. Μόνο που τότε ζημίωνε η εθνική οικονομία. Ενώ τώρα, στον βωμό μικροπολιτικών επιδιώξεων, διακυβεύονται πολύ χειρότερα. Καθώς αφενός μεν ζημιώνουν τα εθνικά μας συμφέροντα και αφετέρου, με το παρανάλωμα του πυρός στο οποίο παραδίδουν τα πανεπιστήμια, καταστρέφεται η πορεία της χώρας για ανάπτυξη και ευημερία, όπως και οι προοπτικές των νέων για μια καλύτερη ζωή.

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr