Ειρήνη Γεωργή: «Και τα “όμορφα παιδιά” βιάζουν»

Το βιβλίο της Ειρήνης Γεωργή “Αυτός που θέλουν οι γυναίκες” μόλις κυκλοφόρησε, για να επιβεβαιώσει πάνω-κάτω αυτό που οι περισσότερες γυναίκες γνωρίζουμε, ότι δηλαδή μας έχουν πει ψέματα.

Μας έχουν πει ψέματα ότι οι γυναίκες θέλουν μόνο σχέση και οι άντρες μόνο σεξ, ότι αν οι γυναίκες θέλουν σεξ είναι τσούλες και ότι αν οι άντρες θέλουν τρυφερότητα δεν είναι αρκετά άντρες. Μας έχουν πει ψέματα ότι υπάρχει μάχη μεταξύ των φύλων και πως είμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα.

“Γυναικείο σώμα και σεξ είναι δαιμονοποιημένα. Η γυναίκα αξίζει μόνο όταν είναι μητέρα και στην ιδανική της κατάσταση, παρθένα μητέρα. Το ιδανικό για την κοινωνία θα ήταν να κάνουμε παιδιά χωρίς να κάνουμε σεξ. Η ιδέα της γυναικείας σεξουαλικότητας και το ότι οι γυναίκες μπορεί να απολαμβάνουν το σεξ είναι πολύ καινούργια”.

Σε αυτό το Podcast, συνομιλεί με τη Χρύσα Λύκου, αναλύοντας όσα τραυματικά επιφυλάσει η κοινωνία για τις θηλυκότητες. Κουβέντιασαν για την κουλτούρα του βιασμού, την έννοια της συναίνεσης, τον εξωτερικευμένο μισογυνισμό και την επανάσταση του “εγώ αδερφή μου σε πιστεύω”.

Αποσπάσματα από το podcast:

“Ο πιο σημαντικός μύθος για τον βιασμό είναι ότι είναι κάτι σπάνιο, κάτι που γίνεται από έναν άγνωστο-τέρας σε σκοτεινό δρομάκι όταν γυρνάς από το φροντιστήριο μιας και το θύμα πρέπει να θεωρηθεί τόσο αθώο για να είναι βιασμός. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Οι βιασμοί, γίνονται κατά ένα τεράστιο ποσοστό από ανθρώπους που ξέρουμε. Δεν έχει σημασία αν φαίνεται καλό παιδί και οι φίλοι του ορκίζονται σε αυτό. Οι άντρες έχουν μάθει ότι το πρώτο «όχι» δεν σημαίνει τίποτα. Αυτό που πρέπει να θεωρούμε ως μόνη συναίνεση, είναι το «ναι». Το «όχι» δυστυχώς δεν φτάνει. Το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι να παραδεχτείς ότι ένας άνθρωπος που αγαπάς σ’  έχει βιάσει”.

“Από τότε που γράφω έχω άπειρα μηνύματα γυναικών και κοριτσιών, περιγράφοντας μου τι τους συνέβη, ρωτώντας στο τέλος αν τελικά όσα βίωσαν ήταν βιασμός”.

“Γιατί έφταιγες; Γιατί τόλμησες να σου αρέσει κάποιος; Γιατί έφταιγες; Γιατί τόλμησες να πας σε ένα πάρτυ; Γιατί τόλμησες να τον φιλήσεις; Γιατί είπες ότι «μ’ αρέσει αυτός» γιατί να μην είμαι μόνη μαζί του; Γιατί; Γιατί να φταις; Δεν έκανες τίποτα. Η κοινωνία αυτό θέλει. Να μας περιορίζει, να μην έχουν δικαίωμα να κάνουμε ούτε αυτά τα τόσο καθημερινά κι ανθρώπινα, ενώ ένας άντρας στη θέση μας δεν θα τα σκεφτόταν ποτέ. Θέλω να πω σε όλα αυτά τα κορίτσια ότι δεν φταίνε σε τίποτα”.

“Υπάρχει ένα πλασματικό debate γύρω από το «σε πιστεύω», ότι δηλαδή πάμε να ακυρώσουμε το τεκμήριο της αθωότητας. Το «σε πιστεύω» από μόνο του είναι μια επανάσταση. Μέχρι τώρα, αυτό που είχε συνηθίσει κάθε θύμα να ακούει, είναι ότι λέει ψέματα. Απ’ τις στατιστικές μέχρι σήμερα αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι περιπτώσεις για ψευδείς καταγγελίες βιασμού είναι ελάχιστες. Είναι τρελό να θεωρούμε ότι τα θύματα θέλουν να μπουν στη διαδικασία της επανακακοποίησης και του διασυρμού χωρίς λόγο”.

“Γυναικείο σώμα και σεξ είναι δαιμονοποιημένα. Η γυναίκα αξίζει μόνο όταν είναι μητέρα και στην ιδανική της κατάσταση, παρθένα μητέρα. Το ιδανικό για την κοινωνία θα ήταν να κάνουμε παιδιά χωρίς να κάνουμε σεξ. Η ιδέα της γυναικείας σεξουαλικότητας και το ότι οι γυναίκες μπορεί να απολαμβάνουν το σεξ είναι πολύ καινούργια”.

“Έχω αποδεχτεί ότι υπάρχει εσωτερικευμένος μισογυνισμός επειδή και οι γυναίκες έχουν μεγαλώσει με τα ίδια στερεότυπα που έχουν και οι άντρες. Δεν μεγαλώνουμε σε έναν ξεχωριστό φεμινιστικό κόσμο που λέμε μανιφέστα. Σε αυτό που λένε, ότι δηλαδή είναι ωραίος και μπορεί να έχει όποια θέλει, απαντάω με το ότι όλοι όσοι με βίασαν ήταν ωραίοι και «καλά παιδιά». Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο βιασμός δεν έχει σχέση με το σεξ. Το σεξ είναι ένα όπλο που εκείνη την ώρα χρησιμοποιεί ο άλλος για να ασκήσει εξουσία. Είναι κυριαρχία πάνω σε ένα άλλο σώμα”.