Δυτικά του Πέκος

Στην Ελλάδα, του 21ου  αιώνα, τη γαλήνη των ενοίκων (βασιλικότερων του «Βασιλέως») κάποιων κομματικών και υπουργικών ανακτόρων, δεν ενοχλεί μόνο αλλά εξοργίζει ο θόρυβος από τον μύλο της Novartis (που προσπαθεί να ξεκαθαρίσει την «ήρα από το στάρι») και όχι μόνο δε διαπραγματεύονται να καταβάλλουν αποζημίωση αλλά απειλούν με φυλάκιση τους μυλωνάδες και μηνύουν ακόμα και τους δικαστές με την αντίληψη, σχεδόν ομολογία: “Ναι, αλλά δεν υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα (όταν δεν γκρεμίζουν τον ανεμόμυλο)”. 

Εκτός από τις φωνές, τις τσιρίδες, τις προσωπικές επιθέσεις με χυδαίους χαρακτηρισμούς, τις ύβρεις, τις γελοίες κατηγορίες και τις μηνύσεις, ακούγονται (λόγω «ιερής» αγανάκτησης προς όσους επέστρεψαν την υπόθεση Novartis στη δικαιοσύνη για έρευνα και πιθανή απαγγελία κατηγοριών εάν υπάρξουν ευρήματα)  και απειλές όπως: “Θα τους χώσω φυλακή ισόβια”, “Θα τους πάω μέχρι τέλους”, “Θα τους γδάρω”.

Στην υπόθεση Novartis η a la carte αντίληψη περί δικαιοσύνης και η double fast αλλαγή του σκανδάλου σε σκευωρία, έχει εκτοξευθεί σε ουρανομήκη ύψη.

Όταν κάποιοι φάκελοι, από τους ερευνώμενους, για συμμετοχή τους στο σκάνδαλο μπαίνουν στο αρχείο, η δικαιοσύνη κάνει άριστα τη δουλειά της και αποδεικνύεται περίτρανα ότι τα σκοτεινά κέντρα (των Μαδούρων) έστησαν τη μεγαλύτερη σκευωρία που γνώρισε ο τόπος για να εξοντώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Εν τω μεταξύ είχαν προλάβει (κάποιοι από τους «αρχειοθετηθέντες») να μηνύσουν τους δικαστές στους οποίους τώρα ομνύουν για τα αποτελέσματα της έρευνας τους.

Όταν οι εισαγγελείς και ανακριτές συνεχίζουν την έρευνα (για κάποιους άλλους) και δεν κλείνουν την υπόθεση, τότε καταγγέλλονται για μεροληψία και ζητείται η εξαίρεση τους, αν όχι και η εξαφάνιση τους από πρόσωπου γης.

Όταν ο Νίκος Μανιαδάκης ήταν προστατευόμενος μάρτυρας με το κωδικό όνομα «Ιωάννης Αναστασίου» αποτελούσε κόκκινο πανί για τους ελεγχόμενους και τον αποκαλούσαν «κουκουλοφόρο», «συκοφάντη», «αναξιόπιστο» και «στημένο» και τον απειλούσαν με εξόντωση.

Όταν ο «Αναστασίου» ζήτησε από προστατευόμενος μάρτυρας να γίνει ξανά Μανιαδάκης (και προσπάθησε να διαφύγει οικογενειακώς στο εξωτερικό) και αφού ανακάλεσε όσα είχε καταθέσει σε FBI και στις ανακριτικές αρχές της Ελλάδας, έγινε απολύτως «αξιόπιστος», καθώς λίγο πριν ήταν «εκβιαζόμενος και πιεζόμενος από την Τουλουπάκη και τον “Ρασπούτιν”». 

Το γεγονός ότι ο Μανιαδάκης (ως καθηγητής της Σχολής Δημόσιας Υγείας) ήταν στενός συνεργάτης του Άδωνη, διαπραγματευτής του Υπουργείου με την Τρόικα και ταυτόχρονα δύο εταιρείες του εκπονούσαν μελέτες για φαρμακευτικές εταιρείες (και αμειβόταν αδρά) δε φαίνεται να γεννά κανένα ζήτημα στους «συκοφαντημένους».   

Όταν ο Υπουργός κατά της διαφθοράς Δ. Παπαγγελόπουλος συναντάει δικαστές για να ενημερωθεί επί της πορείας της δικαστικής έρευνας είναι απόδειξη παρέμβασης στη δικαιοσύνη, άσκησης πιέσεων προς τους δικαστές και καραμπινάτη σκευωρία.

Όταν όμως ο Μανιαδάκης ως «Αναστασίου» συναντά (περισσότερες από μία φορές) τον Άδωνη (άραγε τι διημείφθη μεταξύ τους;) και όταν ο Στουρνάρας καλεί στην Τράπεζα της Ελλάδος σε γεύμα τον προστατευόμενο «Αναστασίου» και (κατά τις αποκαλύψεις τριών Εισαγγελέων) απειλεί τον ίδιο και τους Εισαγγελείς ότι “θα εξαφανιστούν από τον χάρτη όταν, πολύ σύντομα, θα αλλάξει η κυβέρνηση” είναι απλώς……Τετάρτη!!! 

Το κερασάκι στην τούρτα  της έκδηλης τρομοφοβίας τους από το τις αποκαλύψεις (με ομολογία του Άδωνη στην Ελβετική τηλεόραση, ότι η Novartis λάδωνε και πολιτικούς) είναι το πραξικόπημα της απόφασης (ΝΔ-ΚΙΝΑΛΛ) για αποπομπή των Π. Πολάκη και Δ. Τζανακόπουλου από την προανακριτική επιτροπή.

Οι δικαστές – βουλευτές της πλειοψηφίας εφάρμοσαν τις μεθόδους του Roy Bean  «δικαστή» – ιδιοκτήτη Σαλούν (στην πόλη Rio Pecos) ο οποίος αθώωσε έναν Ιρλανδό που σκότωσε έναν Κινέζο «επειδή ο νόμος απαγορεύει την ανθρωποκτονία, αλλά όχι τη δολοφονία των Κινέζων».

Το σκάνδαλο Novartis με τον νόμο «Δυτικά του Πέκος».

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr