"Nα κάθεσαι και να κοιτάς": Μία σύγχρονη Αντιγόνη επιστρέφει στις ρίζες της

Μία σύγχρονη Αντιγόνη βάζει στις αποσκευές της τα όνειρα, τις ελπίδες και τις μνήμες της και ταξιδεύει με τρένο στην ελληνική επαρχία προσπαθώντας να φτιάξει από την αρχή τη ζωή της. Πιάνει δουλειά σε φροντιστήριο, ερωτεύεται έναν άντρα δεκαπέντε χρόνια νεότερο της, βάζει σε τάξη σκέψεις και συναισθήματα. Η υποβόσκουσα βία της καθημερινότητας όμως καραδοκεί και την παρασύρει μαζί της σε έναν “ανεμοστρόβιλο” εκδίκησης, αναζήτησης και δίψας για ελευθερία.

Μία κοινωνική κατακραυγή απέναντι στην καταπίεση, την εξουσία, τη σεξουαλική βία, που δημιουργεί ένα ρεαλιστικό πορτρέτο της ελληνικής πραγματικότητας, εκεί που επικρατεί ο άγραφος νόμος του ισχυρού. Η ζωή είναι φαινομενικά ήσυχη, κλειστή και οργανωμένη σύμφωνα με τους ηθικούς κώδικες και τα συντηρητικά αντανακλαστικά των ανθρώπων της. Τα μυστικά όμως “βράζουν” κάτω από την επιφάνεια, εκεί που υπερισχύουν τα ένστικτα, η επιβολή και η ανάγκη για άσκηση κυριαρχίας. Πώς μπορείς τότε να καθεσαι και να κοιτάς;

Η Αντιγόνη (με όλους τους συμβολισμούς που φέρει το όνομα της) θα επαναστατήσει. Ποιες θα είναι οι συνέπειες;

Μία ενδιαφέρουσα κινηματογραφική προσπάθεια που είχε συμμετοχή στο φεστιβάλ Βερολίνου και Τορόντο και απέσπασε το βραβείο β’ αντρικού ρόλου (N. Γεωργάκης) της Ελληνικής Ακαδημίας.

Ένα κοινωνικό δράμα με στοιχεία αλληγορίας που ξεσκεπάζει την υποκριτική μικροαστική ηθική που κυριαρχεί σε μία ελληνική κωμόπολη. Ο σύγχρος Κρέοντας, το πρόσωπο της εξουσίας, είναι ο Νώντας, ο ιδιοκτήτης μιας μάντρας παλιών αυτοκινήτων, που εκβιάζει για να κυριαρχήσει πάνω στους άλλους και να τους κρατήσει δέσμιους στα δίχτυα του, είτε αυτή έχει σεξουαλική διάσταση, είτε οικονομική.

Οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται σταδιακά και αποκαλύπτουν τις υπαρξιακές αναζητήσεις τους, καθώς αποτυπώνονται με φρεσκάδα και τόλμη τα μυστικά, οι παγίδες και οι παθογένειες της κοινωνίας, αλλά και του καθενός ξεχωριστά. Πολύ καλή η ερμηνεία της Μαρίνας Συμεού, αλλά και του Νίκου Γεωργάκη.

Ο σκηνοθέτης, Γιώργος Σερβετάς (Αιτίες Πραγμάτων, 2008) θέτει το δικό του ερώτημα: Είναι καλύτερο να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, ή απλώς να κάθεσαι και να… κοιτάς;

Η ιστορία διαδρματίζεται με φόντο καταπράσινα λιβάδια, φιγούρες ανθρώπων που ζουν μακριά από την πόλη, μελαγχολικά τοπία και το μυστηριώδες σφύριγμα του τρένου. Η Αντιγόνη επιστρέφει στις ρίζες της και το πρώτο μήνυμα που παίρνει από έναν γέρο άνδρα που περνάει ατέλειωτες ώρες στον σταθμό είναι σαφές. “Έρχεται καταιγίδα” της λέει, ως σύγχρονος μάντης. Η ηρωίδα πρέπει σύντομα να σηκώσει το βάρος της ηθικής της ευθύνης και να τα βάλει με θεούς και δαίμονες. Θα τα καταφέρει;

Δείτε το τρέιλερ: