"Ανθρωποφύλακες" του Περικλή Κοροβέση

Οι «ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ» του Περικλή Κοροβέση είναι η πολιτική μαρτυρία του ίδιου του συγγραφέα, που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή και αναφέρεται στις δοκιμασίες και τα βασανιστήρια που υπέστη ο ίδιος από τη χούντα των συνταγματαρχών.  

Το έργο ανέβηκε τον περασμένο Μάιο για πρώτη φορά στο θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής και, μετά από την θερμή υποδοχή του κοινού, συνεχίζει και φέτος, από την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 και κάθε Τετάρτη στις 9:00μμ, έως τέλος Δεκεμβρίου, με την υποστήριξη της Διεθνούς Αμνηστίας.

Οι «ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ» ανεβαίνουν σε μορφή μονολόγου, ως μια αναφορά στη μνήμη που συνδέει τα κοινά σημεία του χθες με το σήμερα, μέσα από τη λειτουργία ενός συστήματος εκφοβισμού, ελέγχου και εξαναγκασμού των ατόμων και των μαζών, αλλά και την αντίσταση σ’ ένα τέτοιο σύστημα. Στο Θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής (Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός, κρατήσειςτηλ: 210-3425.637). 

——————————————

Οι «Ανθρωποφύλακες» εκδόθηκαν για πρώτη στην Στοκχόλμη το 1969. Το βιβλίο μεταφράσθηκε σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, κυκλοφόρησε σε μεγάλο αριθμό αντιτύπων και απέσπασε εντυπωσιακές κριτικές από τα εγκυρότερα έντυπα της Ευρώπης, ενώ ο διεθνής τύπος αναδημοσίευσε εκτεταμένα αποσπάσματα.  

«Αυτό το βιβλίο δεν θα γραφόταν ποτέ, αν οι φιλήσυχοι και αντικειμενικοί άνθρωποι όλης της γης δεν βοηθούσαν, με την αδιαφορία τους και τη σιωπή τους, στην επέκταση και στη συνέχιση των βασανιστηρίων», έγραφε στο υστερόγραφο του βιβλίου ο συγγραφέας.

Για να συμπληρώσει, μεταξύ άλλων, στην τελευταία έκδοση του 2014 (Εκδόσεις των Συναδέλφων): «…Από τότε που γράφτηκε αυτό το βιβλίο έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας.  Το γεγονός ότι επανεκδίδεται για πολλοστή φορά, είναι απογοητευτικό.  Σημαίνει πως, κανονικά, θα έπρεπε να είχαμε πάει 50 χρόνια μπροστά και το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου να ήταν ακατανόητο, αν τα βασανιστήρια είχαν εξαφανιστεί.  Αλλά η εξουσία χρειάζεται πάντα αυτό το εργαλείο.  Και όσο οι άνθρωποι θα αφήνονται να εξουσιάζονται, με τον δικό τους τρόπο θα συμβάλλουν στη διαιώνιση των βασανιστηρίων.  Η άγνοια και η αδιαφορία είναι συνενοχή…».

Ταυτότητα της παράστασης

“ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ” του Περικλή Κοροβέση

(μονόλογος)

Σκηνοθεσία: Χάρης Γιουλάτος

Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Κώνστα

Σκηνικά – Κοστούμια: Μέη Καραμανίδη

Φωτισμοί: Έλενα Παπασταύρου

Μουσική: Νίκος Βογιατζάκης

Σκηνοθεσία trailer: Θάνος Κερμίτσης, Χάρης Γιουλάτος

Ήχος: Αντώνης Κουτελιάς

Ερμηνεύει ο ηθοποιός Πάνος Τζίνος

Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη, ώρα 9:00 μμ

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια: 10 ευρώ (κανονικό), 7 ευρώ (μειωμένο)

Πρεμιέρα: Τέταρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής

Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115,Βοτανικός, τηλ: 210-3425.637

——————————————

Σημείωμα του Σκηνοθέτη

Η παράσταση “ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ” του Περικλή Κοροβέση ανεβαίνει ως μονόλογος, καθώς θελήσαμε να διατηρηθεί το στοιχείο της πολιτικής μαρτυρίας ως προς τη μονοπρόσωπη αφήγηση.  Θεωρούμε πως η μαρτυρία στο θέατρο εκφράζεται, σε ένα μεγάλο βαθμό, μέσα από το είδος αυτό, το οποίο ουσιαστικά εντάσσεται στο αφηγηματικό θέατρο.  Από την άλλη πλευρά, επιδιώξαμε να αποφύγουμε μια διασκευή με πολλά πρόσωπα, καθώς στόχος μας ήταν να διατηρήσουμε τον συγγραφικό λόγο, εκφράζοντας θεατρικά τα σημεία εκείνα του έργου που αποτελούν, κατά τη γνώμη μας, την πεμπτουσία του.

Δεν θελήσαμε να επέμβουμε, ούτε να διασκευάσουμε τον λόγο του συγγραφέα, στα κομμάτια εκείνα του κειμένου που επιλέξαμε, διότι πιστεύουμε ότι ο λόγος του συγγραφέα στο έργο ταυτίζεται με την ίδια την αντίστασή του στην απάνθρωπη βία. Με άλλα λόγια, ο πολιτισμός μέσα από τη συγκρότηση του συγγραφικού λόγου δρα ενάντια στο σκοταδισμό της βίας.  Επιπλέον, η γραφή του συγγραφέα έχει μια τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και στο τραγικό στοιχείο. Απογειώνεται στον ίδιο βαθμό και στα δύο αυτά στοιχεία κι έχει το χαρακτηριστικό της ψυχραιμίας στη περιγραφή. Αυτά τα στοιχεία θεωρούμε ότι αναδεικνύονται περισσότερο μέσα από το μονόλογο.

Τέλος, θεωρούμε, ότι ο μονόλογος ως είδος, σε έργα που προϋποθέτουν μια ρεαλιστική προσέγγιση, δίνει μια μεγάλη ελευθερία στον ηθοποιό ως προς την αναπαράσταση της εποχής, αλλά και ως προς τις προεκτάσεις του έργου στο σήμερα και, συγχρόνως, μια ισορροπία ανάμεσα στη θεατρική ερμηνεία, την αναπαράσταση και την αφήγηση. [Χάρης Γιουλάτος].