Zωρζ Σαρρή – Τα παραμύθια της ζωής και του αγώνα

Τα αγαπημένα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε. Οι ιστορίες που μας έβαλαν από μικρή ηλικία αντιμέτωπους με το δύσκολο στοίχημα να γνωρίσουμε  την ιστορία μας και να ψηλαφίσουμε τις συλλογικές μας μνήμες. “Ο Θησαυρός της Βαγίας”, το “Όταν ο Ήλιος”, “Τα Στενά Παπούτσια”, η “Νινέτ”, το “Ψέμα” υφαίνουν το νήμα μιας ταραγμένης μα και τόσο γοητευτικής ζωής και στοιχειώνουν τις βιβλιοθήκες και τα όνειρα της παιδικής μας ηλικίας. Οι κοριτσίστικες φιλίες, οι πρώτοι έρωτες, η γερμανική κατοχή, η μύηση στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Ο ζωντανός και παραστατικός λόγος της Ζωρζ Σαρρή παρασύρει τον αναγνώστη και τον μαγεύει, αποφεύγοντας τον διδακτισμό. Μαζί με την Άλκη Ζέη κατάφερε να καθιερώσει ένα νέο είδος αυτοβιογραφικού λόγου στην παιδική λογοτεχνία και να μεγαλώσει με τις ιστορίες της γενιές και γενιές ανθρώπων που έβλεπαν στο πρόσωπο της τη “Ζωή” των νεανικών τους χρόνων. 

“Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας. Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής κι ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δεν φοβόμασταν όμως”, είχε αναφέρει η ίδια.

Και όπως έγραφε στο “Όταν ο Ήλιος”: 

Η Ζωή θέλει να την αγαπάνε. Να την αγαπάνε χωρίς παζαρέματα, πολύ και αλογάριαστα. Μικρή κατάλαβε πως για να τα καταφέρει, έπρεπε πρώτα ν αγαπήσει αυτή τους ανθρώπους ή τουλάχιστον να κάνει πως τους αγαπά… Αγαπούσε όπως πεινούσε, όπως διψούσε, όπως πονούσε, όπως γελούσε. 

Λίγα λόγια για τη ζωή της

Η Ζωρζ Σαρή ή Γεωργία Σαρηβαξεβάνη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε τον Μάιο του 1925 στην Αθήνα από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Από πολύ μικρή άρχισε να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο το Βασίλη Ρώτα. Στα χρόνια της Κατοχής φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, παράλληλα με τη δράση της στην Αντίσταση, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ. Το 1947, μεσούντος του Εμφυλίου Πολέμου, αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές της στην υποκριτική, στη σχολή του Σαρλ Νιτλέν. Στη γαλλική πρωτεύουσα γνώρισε και παντρεύτηκε τον Αιγυπτιώτη χειρουργό Μάρκελλο Καρακώστα, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.

Το 1962 επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Μετά την επικράτηση της Απριλιανής Χούντας το 1967 έμεινε άνεργη και στράφηκε στο γράψιμο. Ως συγγραφέας πρωτοεμφανίσθηκε το 1969, με το μυθιστόρημα Ο Θησαυρός της Βαγίας, που ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά της και τους φίλους τους. Η Σαρρή υπήρξε χρόνια φίλη της συγγραφέα Άλκης Ζέη και στο βιβλίο της , «Ε.Π.» εξιστορεί γεγονότα από την κοινή μαθητική ζωή τους.

Πέθανε σε ηλικία 87 ετών το Σάββατο 9 Ιουνίου του 2012.