Τρία πολυαναμενόμενα μουσικά σχήματα της επερχόμενης σεζόν

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη συνεργάζεται με τον Γιάννη Κότσιρα και πάλι μετά από πολλά χρόνια. Οι επερχόμενες παραστάσεις τους στην ”Ακτή Πειραιώς” με τίτλο ”Δυνατά κάθε φορά” θα έχουν support και δύο μεγάλα ταλέντα από τη νεότερη γενιά μουσικών και τραγουδοποιών: Τη Βίκυ Καρατζόγλου και τον Παναγιώτη Λάμπουρα. Τη σκηνοθετική επιμέλεια του προγράμματος ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Ρήγος, διαμορφώνοντας ειδικά γι’ αυτή τη σαιζόν τον χώρο του μαγαζιού. Μου αρέσει η συνεργασία αυτή των δύο δημοφιλών τραγουδιστών! Η συνεπής Αρβανιτάκη ύστερα από διεθνή ξανοίγματα και μάλλον άτολμα δισκογραφικά βήματα ενώνει τις δυνάμεις της με έναν συνάδελφο της που όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινε το ίδιο συνεπής και σίγουρα εκτός της προβολής που είχε αξιωθεί στο παρελθόν. Σαν την ”εκδίκηση του έντεχνου” μοιάζει η συγκεκριμένη συνεργασία, αν κάτσεις και βάλεις κάτω όλες τις τάσεις του ελληνικού τραγουδιού την τελευταία 20ετία. Μπορεί επίσης να μη ζούμε στην εποχή που τα CD της Αρβανιτάκη και του Κότσιρα σημείωναν τρελές πωλήσεις, μία συγκίνηση ωστόσο είναι αναμενόμενη από ανθρώπους της γενιάς μου, τους σαραντάρηδες, που σχεδόν γαλουχηθήκαμε κάποτε με τα τραγούδια τους.

Παράξενο κάπως το πρόγραμμα που στήνει ο δραστήριος και παραγωγικότατος Σταύρος Ξαρχάκος: Αφιέρωμα στον Γιώργο Ζαμπέτα με τη Χάρη Αλεξίου και στον Μάρκο Βαμβακάρη με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον B. D. Foxmoor των Active Member. Το σχήμα ανακοινώθηκε ήδη στην επίσημη σελίδα του ”Gazarte” (ελπίζω οι τιμές να μην είναι…τρεχάτε ποδαράκια μου). Ομολογουμένως, πιο προβλέψιμο και γι’ αυτό πιο ταιριαστό να είναι το αφιέρωμα στον Ζαμπέτα: Θυμίζω πως η Αλεξίου στο άλμπουμ ”Cine Κεραμεικός Live” (2002) είχε συμπεριλάβει τους ”Θαλασσινούς” και το ”Μάλιστα κύριε” για να πάμε σε μία σχετικά πιο πρόσφατη σύνδεση της με τον λαϊκό δημιουργό. Ο Βαμβακάρης, πάλι, είναι μία εντελώς άλλη κατάσταση: Τραχύς, σωστός bluesman, ακατέργαστο διαμάντι που μόνο ο Μάνος Χατζιδάκις αποπειράθηκε να σμιλέψει πετυχημένα στα ”Λειτουργικά” του με τη φωνή της Νταντωνάκη. Ίσως η παρουσία του πληθωρικού B. D. Foxmoor (Μιχάλης Μυτακίδης) να προσπαθήσει να εκφράσει αυτή τη βαμβακάρεια τραχύτητα σε συνδυασμό με τις ερμηνείες της Γαλάνη, η οποία έχει ασχοληθεί κατά κόρον με το λαϊκό τραγούδι από τα ξεκινήματα της. Το ίδιο και ο Ξαρχάκος, που πέραν της συνθετικής του ιδιότητας, παραμένει ένας εξαιρετικός ενορχηστρωτής. Ίδωμεν, εκεί θα είμαστε!

Σε λίγες εβδομάδες ξεκινάνε στη ”Σφίγγα”, μιας από τις πιο hot σκηνές της Αθήνας, οι παραστάσεις του Λάκη Παπαδόπουλου, του Νίκου Ζιώγαλα, του Γιάννη Γιοκαρίνη και του Γιάννη Μηλιώκα. Το είχα δει το συγκεκριμένο σχήμα και μπορώ να πω ότι υπήρχε χημεία μεταξύ των καλλιτεχνών του, προερχόμενοι όλοι τους από τη λεγόμενη ηλεκτρική σκηνή με πρεσβύτερους φυσικά τον Λάκη και τον Ζιώγαλα – αμφότεροι ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1960 σε νεαρότατη ηλικία, εκεί που ο Γιοκαρίνης και ο Μηλιώκας έγιναν ευρέως γνωστοί στα 80s. Πάνω από δέκα χρόνια αναζητούσα τον Γιάννη Μηλιώκα για μία συνέντευξη, καθώς αρνείται τη δημόσια έκθεση εκτός stage βέβαια. Πιστεύω πως αυτό τον καιρό είμαστε πιο κοντά από κάθε άλλη φορά στο να καταγραφεί μία μεταξύ μας συζήτηση.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr