Η πανδημία αλλάζει τον κόσμο. Όπως πάντοτε οι πανδημίες, άλλωστε, άλλαζαν τον ρου της ιστορίας. Αναδεικνύοντας κατεστημένες παθογένειες, γκρεμίζοντας αυτοκρατορίες και αλλάζοντας τους υπάρχοντες συσχετισμούς δυνάμεων.
Σήμερα η πανδημία αποκαλύπτει τις παθογένειες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και αναγκάζει τους ισχυρούς της γης να αλλάξουν κατεύθυνση. Οι πρώτοι μήνες της διοίκησης Μπάιντεν στις ΗΠΑ δεν ήταν παρά μια σειρά μεταρρυθμίσεων σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, στην κατεύθυνση της αναζήτησης ενός νέου δρόμου για το ρόλο των κρατών στην παγκόσμια οικονομία.
Αλλά και στην Ευρώπη, η αναμενόμενη κυβερνητική αλλαγή στη Γερμανία, όπως και η Ιταλία του Ντράγκι, πολιτικού φίλου του Μπάιντεν, προοιωνίζονται μεγάλες αλλαγές στην κατεύθυνση της αμφισβήτησης του νεοφιλελευθερισμού και της αναζήτησης νέων δρόμων ισόρροπης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ανάπτυξης.
Τα σημαντικότερα σημεία των αλλαγών που συμβαίνουν αυτή την εποχή στις ΗΠΑ, την Ευρώπη, αλλά και γενικότερα στο διεθνές οικονομικό και πολιτικό πεδίο είναι τα εξής:
1. Οι αγορές που θα ρύθμιζαν από μόνες τους όλα τα προβλήματα κατέρρευσαν καθώς δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στην ανάγκη αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης, η οποία επιτεύχθηκε σχεδόν αποκλειστικά μέσα από δημόσιες δομές και κρατικές παρεμβάσεις.
2. Η αναγκαστική ενίσχυση των δημόσιων τομέων, κατά προτεραιότητα της υγείας, προκειμένου να θωρακιστεί η δημόσια υγεία και δευτερευόντως και της παιδείας και των μεταφορών για την προσαρμογή στις νέες υγειονομικές απαιτήσεις, μετέφερε το κέντρο βάρους του ενδιαφέροντος από τον μέχρι πρότινος πανίσχυρο ιδιωτικό, στον παραγκωνισμένο και υπό διωγμό δημόσιο τομέα.
3. Ο ρόλος του κράτους αποδείχθηκε πρωταρχικός και λόγω της ανάγκης κρατικής στήριξης της πραγματικής οικονομίας, των επιχειρήσεων δηλαδή και των εργαζομένων που επλήγησαν από τις συνθήκες κοινωνικής αποστασιοποίησης που επέβαλε η φονική πανδημία. Έτσι, η μέχρι πρότινος πανίσχυρη αγορά που ρύθμιζε την οικονομία ήταν εκείνη που χρειάστηκε την κρατική παρέμβαση προκειμένου να διασωθεί. Νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπως της Γερμανίας και της Βρετανίας, προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες και στήριξαν με γενναία ποσοστά του ΑΕΠ τους, που κυμαίνονταν από 15% – 50%, τις πραγματικές οικονομίες για να επιβιώσουν.
4. Οι ιδιωτικοποιήσεις ευρείας κλίμακας στις οποίες υποχρέωνε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση εγκαταλείφθηκαν και αναγνωρίστηκε ο κρίσιμος ρόλος του δημοσίου σε μια σειρά από σημαντικούς τομείς που μέχρι σήμερα πρωταγωνιστούσαν στον ελεύθερο ανταγωνισμό, όπως η υγεία και η παιδεία.
5. Το πρόγραμμα κρατικής ενίσχυσης της οικονομίας που εφαρμόζει ο Μπάιντεν στις ΗΠΑ, ύψους μέχρι 6 τρις δολαρίων, αναδεικνύει τη νέα στροφή της παγκόσμιας οικονομίας. Ο νέος πλανητάρχης φιλοδοξεί να επιβάλει στη διεθνή οικονομία μια ακόμη μεταρρύθμιση, η οποία αν επιτύχει, θα σημάνει το οριστικό τέλος της εποχής του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.
6. Η υποχρεωτική φορολόγηση κατά 20% των πολυεθνικών και παγκοσμιοποιημένων εταιρειών εκεί όπου παράγουν κέρδη, αλλάζει την παγκόσμια οικονομία και επαναφέρει την ισορροπία στο παγκόσμιο οικονομικό πεδίο. Στόχος η άμβλυνση των τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων που αφήνει πίσω της η εποχή του σκληρού νεοφιλελευθερισμού και η ενίσχυση των περιφερειακών και εθνικών οικονομιών, οι οποίες είχαν συνθλιβεί κάτω από τα προνόμια που παρείχε στις μεγάλες επιχειρήσεις η κατάργηση των συνόρων και η απόλυτη ελευθερία μετακίνησης για το κεφάλαιο.
Δεδομένης της έμπρακτης αποτυχίας της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και της κατάρρευσης του νεοφιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης και εν μέσω επανακαθορισμού της διεθνούς οικονομίας και αλλαγής πορείας για το παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδεικνύεται βασιλικότερη του βασιλέως, επιμένοντας σκληρά νεοφιλελεύθερα, καθώς:
– Αρνήθηκε να ενισχύσει την πραγματική οικονομία, αφήνοντας στο έλεος της πανδημίας εργαζόμενους και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στηρίζοντας αποκλειστικά και μόνο επιλεγμένες μεγάλες εταιρείες, οδηγώντας έτσι την ελληνική οικονομία στη μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη.
– Αρνήθηκε να ενισχύσει γενναία τον δημόσιο τομέα της υγείας με εξοπλισμούς και προσωπικό, στέλνοντας στον θάνατο χιλιάδες βαριά νοσούντες, για τους οποίους δεν υπήρχαν εξοπλισμένες και στελεχωμένες με κατάλληλο προσωπικό ΜΕΘ για να τους φροντίσουν.
– Εφαρμόζει «μεταρρυθμίσεις» στα εργασιακά που έρχονται από το παρελθόν του σκληρού νεοφιλελευθερισμού, καταργώντας οκτάωρο και συλλογικές διαπραγματεύσεις και εγκαθιστώντας άκαιρα ένα μοντέλο φτηνής εργασίας για την Ελλάδα.
– Προχωρεί ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία, επιμένοντας στο κυβερνητικό της πρόγραμμα για ΣΔΙΤ στα νοσοκομεία
– Προχωρεί ιδιωτικοποιήσεις στην Παιδεία συρρικνώνοντας τα δημόσια πανεπιστήμια, μέσω της εισαγωγής ενός «κόφτη», της Εθνικής Βάσης Εισαγωγής. Η εφαρμογή της οποίας θα στείλει στα ιδιωτικά κολέγια 30.000 απόφοιτους λυκείου που θα κοπούν από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Συγχρόνως, ενισχύει την ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση, αναγνωρίζοντας τα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αδιαβάθμητων και εκτός εκπαιδευτικού συστήματος και εισαγωγικών εξετάσεων ιδιωτικών κολεγίων.
– Ιδιωτικοποιεί, εκποιεί και οικοπεδοποιεί ευαίσθητα οικοσυστήματα που μέχρι πρότινος προστατεύονταν από Ευρωπαϊκές συνθήκες, καταστρέφοντας τα δημόσια αγαθά και τον δημόσιο πλούτο της χώρας, υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων.
– Καταστρέφει τον πολιτισμό της Ελλάδας, τα ισχυρά συγκριτικά δηλαδή πλεονεκτήματα της χώρας, τεμαχίζοντας και μεταφέροντας αλλού από εκεί όπου βρίσκονταν για πολλούς αιώνες εξαιρετικά συμπλέγματα μνημείων, όπως αυτό της Βενιζέλου, θυσία στο πρόσκαιρο κέρδος εργολαβικών συμφερόντων. Υπονομεύοντας όχι μόνο τον πολιτισμό αλλά και την προοπτική της βιώσιμης ανάπτυξης της χώρας.
Εκτός τόπου, εκτός χρόνου και εκτός διεθνούς πραγματικότητας η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει οπισθοδρομικά καταστρέφοντας, ξεπουλώντας και αποτελειώνοντας ό,τι έμεινε όρθιο στην Ελλάδα από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τίμημα της οπισθοδρόμησης και της εκτός διεθνούς πραγματικότητας επιμονής της θα το πληρώσει πολιτικά και πολύ πιο σύντομα από όσο πολλοί πιστεύουν. Η διεθνής αλλαγή θα συμπαρασύρει πολύ πιο γρήγορα σε φθορά και κατάρρευση την ελληνική κυβέρνηση, από ό,τι αυτό θα συνέβαινε από μόνο του.
Αντίθετα, οι διεθνείς εξελίξεις ευνοούν την πολιτική τοποθέτηση και τις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας που αμφισβητούν το νεοφιλελευθερισμό, συμμερίζονται το διεθνές κλίμα και ευθυγραμμίζονται με το διεθνές αίτημα της αλλαγής του μοντέλου ανάπτυξης που επέβαλε η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας.
Πηγή: TVXS
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr