Λάτρευε τη λαϊκή κουλτούρα και τις γυναίκες, τα κόμικς και την τηλεόραση, τα όνειρα και την περιπέτεια, το τσίρκο και τα απόκοσμα πλάσματα, τη νοσταλγία και τον μύθο, την καλή ζωή και την πένθιμη τελετουργία.
Όλα αυτά συνήθως τα συνδύαζε με αναπάντεχο τρόπο στις ταινίες του που έσφυζαν από ζωή και επαναστατική ορμή.
Τουλάχιστον τρία – τέσσερα έργα του μπαίνουν στην κλειστή ελίτ των κορυφαίων 100 ταινιών από καταβολής σινεμά κι άλλα τόσα διεκδικούν περίοπτη θέση στην καρδιά χιλιάδων σινεφίλ και ανθρώπων του σινεμά.
Ο Φελίνι ανέτρεψε και ξανάγραψε τη γλώσσα του κινηματογράφου αρκετές φορές δημιουργώντας τάσεις, μόδες αλλά και λέξεις που έχουν καθιερωθεί στα παγκόσμια λεξικά όπως ο όρος «παπαράτσι» από το επώνυμο ενός ήρωα του «Dolce vita». Στο «8½» αποτύπωσε την απόλυτη καλλιτεχνική δημιουργία, στο «La Strada» κατήργησε την αθώα χροιά του νεορεαλισμού, στο «Amarcord» τίμησε το παρελθόν και στο «Dolce vita» προφήτευσε το μέλλον.
Το μέλλον της πανίσχυρης τηλεόρασης και της διαφήμισης, το μέλλον της ασημαντότητας και της ανούσιας ζωής που εκπροσωπούν κοσμικοί, προύχοντες και «διανοούμενοι».
Την επιμέλεια του ψηφιακού περιοδικού έκανε ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης.
Την έκδοση μπορείτε να τη δείτε εδώ