Προκλητική η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την πανεπιστημιακή αστυνομία

Η άφαντη ΔΑΠ που σιώπησε…μετά το μαύρο που έφαγε την περασμένη άνοιξη στις φοιτητικές εκλογές, εμφανίστηκε και καλωσορίζει την πανεπιστημιακή αστυνομία.

Η κυβερνητική φοιτητική παράταξη των πάρτι και των ρουσφετιών στα πανεπιστήμια χαιρετίζει την «εγκαθίδρυση» των ΟΠΠΙ, τονίζοντας πως «για εμάς ουδέποτε υπήρξαν διλήμματα και δεν θα σιωπήσουμε», καθώς εγείρει θέμα ασφάλειας στα Πανεπιστήμια. Η ΔΑΠ που δήθεν κόπτεται για τα δημόσια πανεπιστήμια τα παρουσιάζει ως άντρα ανομίας δηλαδή -που φυσικά δεν είναι- όταν πρώτη εκείνη πρωτοστατούσε σε επεισόδια. Μάλιστα μιλάει εκ ονόματος όλων των φοιτητών αναφέροντας «Μπροστά σε ασφαλή πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν υπάρχουν διλήμματα. Το ίδιο και για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Η ασφάλεια των φοιτητών μέσα στον χώρο που σπουδάζουν ήταν, είναι και θα είναι ζήτημα δημοκρατίας. Και εμείς με αυτούς τους φοιτητές είμαστε. Με όλους όσοι θέλουν να νιώθουν ασφαλείς. Με όλους όσοι επιτέλους σήμερα νιώθουν ασφαλείς. Το δικαιούνται», τονίζει η παράταξη και καταλήγει πως «σήμερα τα πανεπιστήμια επιστρέφουν εκεί που ανήκουν. Στους πραγματικούς φοιτητές τους».

Τέλος, με το γνώριμο τρόπο της και το θυμικό των «νοικοκυραίων» η ΔΑΠ του ακροδεξιού «εκσυγχρονισμού» μίλησε για «στέκια και μολότοφ» και ανομία που επιθυμεί η Αριστερά, που δεν επιτρέπουν τον προσπάθεια εκσυγχρονισμού και εξευρωπαϊσμού των Δημοσίων Ελληνικών Πανεπιστημίων

Ξεχνά η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ βέβαια ότι προτεραιότητα της Νίκης Κεραμέως ήταν ο περιορισμός των προϋπολογισμών των ιδρυμάτων μέσω της λεγόμενης αξιολόγησης, η παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και η ψήφιση του πιο προβληματικού νόμου για τα ΑΕΙ που έχει ψηφιστεί ποτέ. Για τη ΔΑΠ μάλλον φοιτητικοί σύλλογοι που δεν ελέγχει -προκειμένου να τους καταστήσει ταξιδιωτικά γραφεία εκδρομών ή μηχανισμούς κομματικής ευνοιοκρατίας- δεν υπάρχουν, δυστυχώς για εκείνη όμως οι φοιτητές μίλησαν, την κατεδάφισαν από τη πρώτη θέση και μαζί με αυτή και τις απόψεις της. Δύσκολο να συμφιλιωθεί η ηγεσία της με το γεγονός πως αποτελεί μειοψηφία αλλά καλό θα ήταν να το συνηθίσει αν θέλει να επικαλείται τις δημοκρατικές διαδικασίες.