"Πρόκειται για κλασική περίπτωση που η γυναίκα αποκαλείται πουτάνα και υστερική"

“Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση που η γυναίκα αποκαλείται «πουτάνα» και «υστερική». Η «πουτάνα» κοιμάται μόνο για το συμφέρον και η δημόσια παρουσία της ενοχλεί. Η «υστερική» αρκεί να ανοίξει το στόμα της και αμέσως της πετάνε τον οχετό της παράλογης και ανεύθυνης”, γράφει σε ένα καθηλωτικό άρθρο η γαλλίδα κοινωνιολόγος Marie-Helene Bourcier, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Liberation.

Γι’αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει που η Βαλερί Τριερβελέρ βρέθηκε στο τρελάδικο της Σαλπετριέρ, συμβολικό χώρο της υστερικής γυναίκας, όπως το έφτιαξαν από τον 19ο αιώνα. Εκεί βρέθηκε όταν ο Ολάντ αναγκάστηκε να της ομολογήσει τις περιπετειούλες του με την Ζυλί Γκαγιό. Ο ψυχίατρος του προεδρικού μεγάρου αρκέστηκε να την κοιμίσει με ενέσεις και να της κλέψει το φορητό υπολογιστή. Την κλείνουν μέσα για να το κλείσει.

Αυτή η πολιτική της σιωπής έχει να κάνει πρωτίστως με την περιβόητη γραμμή μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού αλλά κυρίως με την αρρενωπότητα του Ολάντ. Και τα δύο ήταν τόσο βίαια που εξηγούν γιατί δημοσιεύτηκε το βιβλίο «Ευχαριστώ για αυτή τη στιγμή» και γιατί είχε τόσο μεγάλη επιτυχία. Από την ώρα που εκδόθηκε, οι σχολιαστές χρησιμοποίησαν όσες σκληρές λέξεις γνώριζαν για να καταδικάσουν την συναισθηματική και πολιτική ανωριμότητα της Βαλερί Τριερβελέρ.

Αντί όμως να λυσσάνε με την γυναικεία φύση της Τριερβελέρ καλύτερα να ασχολούνταν νε την ηγεμονική αρρενωπότητα του Ολάντ. Αυτή δηλαδή ενός μάτσο πτυχιούχου ανώτατης σχολής. Ενός κονκισταντόρ με κοστούμι όπως φιγουράρουν τα παιδάκια της σύγχρονης αρρενωπότητας που μιμούνται την στρατιωτική αρρενωπότητα του 17ου αιώνα. Όπως έγραψε η ιστορικός της αρρενωπότητας Raewyn Connel, οι μεταμορφώσεις της αρρενωπότητας συνδέονται με την άνοδο του καπιταλισμού, ο οποίος γέννησε ένα νέο είδος αρρενωπότητας, συμφεροντολόγας και ορθολογικής. Το είδος των εξπέρ και τεχνοκρατών, των γραφειοκρατών και των αποφοίτων των μεγάλων πανεπιστημίων. Αυτή η μορφή αρρενωπότητας εφαρμόζεται στα κρατικά επαγγέλματα και είναι αυτή που γέννησε το μοντέρνο και μισογυνικό είδος.

Ολοι στα κανάλια και στα ραδιόφωνα λυπούνται γιατί το όριο μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού καταπατήθηκε. Αυτό είναι αλήθεια αλλά είναι πολύ καλό γιατί πρέπει να δούμε από πού προέρχεται και ποιόν συμφέρει αυτό το όριο. Εφευρέθηκε τον 18ο αιώνα και βασίζεται πάνω στον ανταγωνισμό των φύλων. Οι γυναίκες περιορίζονται στον ιδιωτικό χώρο και την οικογένεια, οι άνδρες κρατούν το πλεονέκτημα του κυνηγού στο δημόσιο χώρο όπου εκφράζονται και εργάζονται. Οι γυναίκες είναι πολύ συναισθηματικές για να τους δοθεί ακόμη και το δικαίωμα ψήφου.

Μπορεί να μην το δείχνει, αλλά αυτή την πολιτικο-σεξουαλική διάκριση βάζει στο στόχαστρο το βιβλίο της Βαλερί Τριερβελέρ. Βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία να διατηρήσει το στάτους και τη θέση που κατείχε, αυτή της Πρώτης Κυρίας. Το προεδρικό μέγαρο προβλέπει ακόμη και «γυναικεία πτέρυγα», ξεχωριστή από το υπόλοιπο παλάτι. Ένα είδος οικιακής σκλαβιάς με έναν Ολάντ ο οποίος αποφάσιζε μόνος του για το αν θα βγει σε ραντεβού ή αν θα πάει στη Νότια Αφρική.

«Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η σιωπή μου» γράφει η Βαλερί Τριερβελέρ για έναν Ολάντ ο οποίος άγεται και φέρεται από τους δημοσιογράφους. Στην ίδια σιωπή είχε καταδικαστεί η Ντανιέλ Μιτεράν, αυτή τη σιωπή προσπάθησε να σπάσει η Σεσίλια, η πρώην σύζυγος του Νικολά Σαρκοζί. Τώρα προσπαθούν να εμφανίσουν πάλι την «υστερική» η οποία εκδικείται με όποιο μέσο μπορεί –στην παρούσα περίπτωση με τα κουτσομπολιά- το προεδρικό Μέγαρο. Το Μέγαρο όπου κατοικεί μια ξεπερασμένη αρρεπωνότητα αλλά ακόμη πανίσχυρη στη Γαλλία που δεν κατάφερε να μεταμορφωθεί από τον φεμινισμό.

Είτε το θέλουμε είτε όχι αυτή η συζυγική κρίση Τριερβελέρ-Ολάντ λέει πολλά για την πολιτική εκπροσώπηση που υπάρχει σήμερα σε μια ελιτίστικη Γαλλία, την οποία κυβερνούν κάποιοι Mad Men με κοστούμι και γραβάτα και η οποία είναι ανίκανη να ανασυνθέσει το πολιτικό της προσωπικό. Γιατί αν το έκανε θα μπορούσε να συμπεριλάβει όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και τους «ξεδοντιάρηδες» και τους χωρίς-φωνή Γάλλους. Είναι πολυάριθμοι και ψηφίζουν.

Πηγή: iefimerida.gr