Πέθανε στα 92 της η «Αγία Αθανασία του Αιγάλεω»

Παιδάκι ήμουν στη δεκαετία του ’80 και θυμάμαι δύο θέματα των θρυλικών τηλεοπτικών «Ρεπόρτερς» (Γιώργος Λιάνης, Κώστας Χαρδαβέλλας, Γιάννης Δημαράς) που είχαν απασχολήσει πολλές εκπομπές τους, σκορπώντας σχεδόν ρίγη τρόμου στο πανελλήνιο: Το ένα ήταν για τα φαντάσματα και τα ανεξήγητα φαινόμενα στο χωριό Μπαμπίνι και το άλλο για τη διαβόητη «Αγία Αθανασία του Αιγάλεω», που εκμεταλλευόταν εκατοντάδες αφελείς πιστούς και τους άρπαζε τις περιουσίες. Στα επόμενα χρόνια, οι Ρεπόρτερς…σοβαρεύτηκαν, ο Λιάνης και ο Δημαράς ασχολήθηκαν με την πολιτική, ενώ μόνο του Χαρδαβέλλα του έμεινε το κουσούρι του…Τανάγρα, να κυνηγάει δηλαδή πολτεργκάιστ και εξωγήινα όντα! Πέρα απ’ το χιούμορ, ωστόσο, η συμβολή των τριών αυτών δημοσιογράφων, των πρώτων σταρ της εγχώριας τηλεόρασης, υπήρξε καθοριστική στο να αποκαλυφθεί αν μη τι άλλο ένα σκάνδαλο που ταλάνισε επί σειρά δεκαετιών την πιο φτωχή και αγράμματη Ελλάδα! 

Στην άλλη άκρη της γραμμής έχω τον Σπύρο Καλαπαδόπουλο. Ο Καλαπαδόπουλος ήταν ο ηχολήπτης των «Ρεπόρτερς» και όχι μόνο: Το όνομα του βρίσκεται σε θρυλικές εκπομπές της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης, σαν το σήριαλ «Λωξάντρα» με τη Μπέττυ Βαλάση και το «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» με τον Διονύση Σαββόπουλο. Τον ευχαριστώ για την επικοινωνία που ξυπνάει μνήμες από τα γυρίσματα των «Ρεπόρτερς» με θέμα την Αθανασία του Αιγάλεω! Ακολουθεί η αφήγηση του: 

«Στις αρχές του ’80 άρχισαν να καταφτάνουν ανώνυμες καταγγελίες για την Αθανασία στο γραφείο των παιδιών στα ΝΕΑ, τον χώρο εργασίας τους. Στα ΝΕΑ στεγαζόμασταν κατά κάποιο τρόπο κι εμείς, το τηλεοπτικό συνεργείο της εκπομπής. Άρχισαν να ψάχνουν διάφορα έγγραφα, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν κάτι μεμπτό ή παράνομο, τόσο καλά τά’χε τακτοποιήσει η τύπισσα! Οι καταγγελίες συνεχίζονταν, πάντα ανώνυμες, από ανθρώπους που είχαν καταφέρει να ”δραπετεύσουν” από το μοναστήρι της στη Μάνδρα Αττικής. Ήταν ζήτημα χρόνου να πάμε κι εμείς από κει. Είδαμε ένα μοναστήρι – τέρας, επιπέδου ”Χίλτον”! Ήταν περιφραγμένο και η απόσταση από την πύλη εισόδου μέχρι τον προαύλιο χώρο υπολογιζόταν στα τέσσερα μέτρα. Φυσικά δεν μας δέχτηκαν, ούτε μας άνοιξαν για να μπούμε. Μόνο ο Κώστας Χαρδαβέλλας, θυμάμαι, κατάφερε να περάσει μέσα και να κάνει μια βόλτα, συνομιλώντας με ανθρώπους. Οι περισσότεροι ήταν αδύνατοι, αποστεωμένοι, φανερά υποσιτισμένοι, ενώ τον Κώστα ακολουθούσαν κατά βήμα τρεις – τέσσερις ”φουσκωτοί” τύποι…Μη φανταστείτε ακραία πράγματα, πιο πολύ με οικοδόμους έμοιαζαν…Επειδή δεν ήμουν ο ηχολήπτης όλων των εκπομπών, που συνολικά πρέπει να έγιναν τουλάχιστον τρεις, δεν μπορώ να πω με ακρίβεια αν η ίδια η Αθανασία είχε δώσει συνέντευξη. Την είδα, όμως, από κοντά, στα δικαστήρια που ξεκίνησαν με αφορμή τους ”Ρεπόρτερς”, όπου διαδραματίστηκαν διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις: Οι πιστοί υποστηρικτές της, της πετούσαν πεντοχίλιαρα και κοσμήματα! Τα βλέπαμε και δεν τα πιστεύαμε»! 

Απ’ τον Καλαπαδόπουλο, μαθαίνουμε κι άλλα πράγματα, τα οποία ναι μεν έχουν γραφτεί κατά κόρον, παρουσιάζουν όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως δικές του μαρτυρίες:

«Την ”κυνηγούσαμε” για κάνα χρόνο περίπου, αλλά δεν δεχόταν να μας δει. Η περιουσία του μοναστηριού της τότε ανερχόταν στο ποσό των 400.000.000 δραχμών από δωρεές πιστών που βρίσκονταν στα γηροκομεία της χώρας. Υπήρχαν και πολλοί άποροι, οι οποίοι, μην έχοντας περιουσίες, δούλευαν νυχθημερόν στα κτήματα της. Ύστερα από την πρώτη εκπομπή, που έσπασε ρεκόρ τηλεθέασης, τα στόματα άρχισαν ν’ ανοίγουν και οδήγησαν στην παρέμβαση Εισαγγελέα. Η ”Αγία Αθανασία” παραπέμφθηκε για κακούργημα, αλλά το περίεργο είναι πως πάντα κατάφερνε να τη γλιτώσει, σαν τίποτα να μην την άγγιζε. Ποτέ δηλαδή δεν επιβεβαιώθηκε επισήμως κάποιο σκάνδαλο, ποτέ δεν καταδικάστηκε και πάντα είχε φανατικούς πιστούς. Η μόνη ζημιά που υπέστη ήταν να ταλαιπωρηθεί λίγο και ενδεχομένως να χάσει μερικούς απ’ τους υποστηρικτές της».

Στην ερώτηση μου για ποιο λόγο τίποτα δεν φαινόταν να αγγίζει μία κοινή αγύρτισσα, ο Καλαπαδόπουλος δίνει την δική του εξήγηση: «Δικηγόρος και συνήγορος υπεράσπισής της ήταν ο Γιάννης Παπαδογιαννάκης, ένας τύπος που εργαζόταν ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης την περίοδο της απόλυτης παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ. Είχε όμως και τρομερές άκρες με τη ΝΔ, αφού επηρέαζε ένα μεγάλο κομμάτι φανατικών χριστιανών της Δυτικής Αττικής, παραδοσιακά δεξιών και ακροδεξιών. Η ίδια άλλωστε, ούσα γνωστή και ”φίρμα” από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 σε παραεκκλησιαστικούς κύκλους, είχε εγκατασταθεί στο Αιγάλεω με σκοπό να ξεκινήσει τη φάμπρικα της».

Η αφήγηση του ηχολήπτη των «Ρεπόρτερς» είναι σχεδόν σοκαριστική σε ότι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων μεσ’ στο μοναστήρι: «Οι άνθρωποι ζούσαν σαν αιχμάλωτοι. Θυμάμαι πως ένας συνταξιούχος του Πολεμικού Ναυτικού αναγκάστηκε να πηδήξει νύχτα τη μάνδρα για να δραπετεύσει και να δώσει καταγγελία στο φακό της εκπομπής. Και μέσα, όμως, οι ηλικιωμένοι ως επί το πλείστον, είτε θα δούλευαν στα χωράφια της, είτε θα έπαιζαν τη ζωή τους κορόνα – γράμματα από την ασιτία».

Το θέμα είναι πως καθώς τα χρόνια πέρασαν από τις εκπομπές των «Ρεπόρτερς», η «Αγία Αθανασία του Αιγάλεω» εξακολουθούσε να δρα ανενόχλητη. Γεννημένη το 1928 στη Μανωλάδα Ηλείας, η Αθανασία Κρικέτου – Σάμαρη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, υπήρξε μία γυναίκα εντελώς αγράμματη, μα και διαβολικά έξυπνη, που εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο την ασθένεια «urticaria» (δερματογραφία), απ’ την οποία έπασχε, λέγοντας πως δεχόταν μηνύματα, ως εκλεκτή, από τον Χριστό και την Παναγία! Όλα αυτά τα ξεκίνησε μέσα στην Κατοχή, σε εφηβική ηλικία, εξασφαλίζοντας την αποδοχή της επίσημης Εκκλησίας. Το παράδοξο είναι πως ενώ η επίσημη Εκκλησία την αφόρισε εν έτει 1967, ήρε τον αφορισμό και την αποκατέστησε εκ νέου το 1980, ένα μόλις χρόνο πριν την έλευση του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ στην εξουσία! Ήταν τότε που ξεκινούσε και τη μεγάλη κομπίνα της, αυτή που έγινε αιτία για τις εκπομπές των «Ρεπόρτερς». Αξίζει να σημειωθεί πως η «επιχειρηματική» δράση της είχε μπει στα σκαριά αρκετά χρόνια πίσω, απ’ όταν δηλαδή χώρισε τον σύζυγο της. Εν ολίγοις, μία «Αγία» ζωντοχήρα, που γνώριζε καλά πως υπάρχει πολύ «ψωμί» στους χιλιάδες φανατικούς πιστούς χριστιανούς. 

Διαβάζαμε γι’ αυτήν ακόμη και κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1990 και του 2000, όταν είχε υποστεί εγκεφαλικά επεισόδια και βρισκόταν καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν πως το φλερτ με την Εκκλησία συνεχίστηκε και τα τελευταία χρόνια. Ναι μεν η ίδια ήταν σχεδόν φυτό, υπήρχαν όμως και μερικοί Μητροπολίτες, που μυρίστηκαν ψητό και την περιτριγύριζαν. Διότι μιλάμε για μία κερδοφόρα επιχείρηση που της είχε χαρίσει μια τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία. 

Ο θάνατος της, στα 92 της χρόνια, επήλθε πριν μία εβδομάδα, αλλά μόλις χθες, 28 Φεβρουαρίου του 2020, γνωστοποιήθηκε στα ΜΜΕ. Η «Αγία Αθανασία του Αιγάλεω» ήταν τελικά μία από τις μεγαλύτερες απατεώνισσες στην «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», την Ελλάδα της αμορφωσιάς και του πιο χαμηλού πνευματικού επιπέδου ή και «άλλη μία στυλοβάτις της μεταπολεμικής Ελλάδας», όπως εύστοχα σχολίασε ο γνωστός ακτιβιστής και δημοσιογράφος Γρηγόρης Βαλλιανάτος, που επίσης έζησε τη δράση της στον καιρό της. Εγώ, πάντως, λέω να κλείσω αυτό το αφιέρωμα με ένα ξεκαρδιστικό σχόλιο που άφησε στο λογαριασμό μου στο facebook ο «φίλος» Χρήστος Φουστέρης: «Ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή της, αφού ήταν η πρώτη και η μοναδική που έκανε chat με την Παναγία, μόνο που αντί για οθόνη και υπολογιστή, είχε το βυζί. Με λίγα λόγια ήταν πολύ πιο μπροστά και από τον άλλον που είχε αλληλογραφία με τον Ιησού και που τώρα είναι μέσα στην Βουλή»!