Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ

Σύμφωνα με την πάντα επίκαιρη μελέτη της Σιμόνης Βέιλ για τα κόμματα (Για την κατάργηση των κομμάτων, εκδόσεις Αρμός) τρία είναι τα ουσιώδη χαρακτηριστικά αυτών:

Α) Ένα πολιτικό κόμμα είναι μια μηχανή κατασκευής συλλογικού πάθους

Β) Ένα πολιτικό κόμμα είναι ένας οργανισμός καμωμένος να ασκεί συλλογική πίεση στη σκέψη καθενός ανθρώπου που αποτελεί μέλος του.

Γ) Πρώτος σκοπός, και σε τελική ανάλυση ο μοναδικός, κάθε πολιτικού κόμματος είναι να ενδυναμώνεται το ίδιο, και τούτο χωρίς κανένα όριο.

Το πρώτο χαρακτηριστικό το βιώσαμε όσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική της 17ης Ιουνίου περίοδο. Το βασικό σύνθημα «νικήστε το φόβο» είναι ένα σύνθημα συναισθήματος και άρα πάθους. Οι πολίτες είναι φοβισμένοι από τη θύελλα των οικονομικών εξελίξεων. Η μηχανή του 16% έρχεται ως απελευθερωτής αυτού του φόβου. Παθιασμένα ένα κομμάτι του ελληνικού λαού αποφασίζει να συμμετέχει στο συναίσθημα. Καμία ουσιαστική μέριμνα δε φάνηκε από το κόμμα για να καταρτιστεί σε λεπτομέρεια που αγγίζει τα συμφέροντα και του τελευταίου Έλληνα πολίτη, ένα σχέδιο μέσα στο Ευρώ ή μακριά από το Ευρώ, όπως ήταν η λογική εξέλιξη των πραγμάτων (και ίσως είναι και σήμερα).

Δε θα συμφωνήσω με φίλο που είπε ότι στον πόλεμο όπως και στην κυβέρνηση μπαίνεις μέσα και ό,τι γίνει. Απαράσκευος δεν πας σε τίποτα από τα δύο, ιδίως όταν απέναντί σου έχεις να αντιμετωπίσεις έναν οργανωμένο εχθρό. Όλος ο προεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια συναισθηματική μηχανή δημιουργίας πάθους που θα κατέληγε στο ντουβάρι των οργανωμένων συμφερόντων, πολύ έμπειρων στην εξουδετέρωση του ριζοσπαστισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση, δεν μπορεί παρά να μετεξελιχθεί σε ένα οργανισμό που θα καταπιέζει τη σκέψη των μελών του. Πρέπει να αποκτήσει λόγο απόλυτο ή καθαρό όπως τον λένε οι εφημερίδες. Πρέπει να διαγράψει μέλη του, άλλα να φύγουν και άλλα να εναποθέσουν τη σκέψη τους και μάλιστα σε κομβικά ζητήματα, όπως η δραχμοποίηση της οικονομίας, στα έμπειρα χέρια της επιστημονικής ομάδας που δημιουργείται. Οι διαφορετικές απόψεις θα υποδεικνύονται ως απόδειξη της εσωκομματικής δημοκρατίας και θα σβήνουν λίγο πριν τους λόγους του αρχηγού στη βουλή.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ που δημιουργείται με καταστατικές διαδικασίες και συνελεύσεις και θα καταλήξει κάπου, τον Απρίλιο του 2013, είναι καταδικασμένος να ψάχνει για οπαδούς και ψήφους. Αυτός είναι ο λόγος της ενοποίησης των συνιστωσών εις σάρκαν μία. Πρέπει να ανέβουμε στην εξουσία γιατί πρέπει να ανέβουμε στην εξουσία. Και όσο μεγαλύτερο ποσοστό τόσο το καλύτερο. Τα οράματά μας και η πολιτική μας ατζέντα είναι η πλέον χρήσιμη, μέσα σε όλα όσα θέλουν έρθει στη χώρα αυτή.

Τα παραπάνω θα τα χαρακτήριζα μία από τα ίδια. Η σούπα ανακατεύεται με νέα υλικά. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι αληθινή προδοσία για τους αγανακτισμένους των πλατειών. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ υπέβοσκε στις πλατείες και ψηφοθηρούσε με τις ανοιχτές διαδικασίες. Οι οργανωτές, οι έχοντες τα μικρόφωνα και την ατζέντα, τεχνηέντως έσβησαν κάθε φωνή που με απλότητα και επιστημονικό βάθος υποστήριζε την μεταλλαγή του κινήματος σε κάτι νέο, απτό, πολιτικό, πέρα από τον κοινοβουλευτισμό. Ο αληθινός ριζοσπαστισμός νικήθηκε από το φολκλόρ της πλατείας, τους ελληνόμουνζους πατριώτες, και προπάντων από την αναπαυτική αριστερά του «ξέρει το κόμμα». Κάποιος όμως πρέπει να πει σε όσους εκεί μέσα βρίσκονται ανιδιοτελώς ότι δε θέλουμε ένα νέο κόμμα, θέλουμε ένα νέο πολίτευμα.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr