Ο ΛΕΞ τραγούδησε για όλες τις χαμένες βδομάδες (video)

Πάνω από 20.000 άνθρωποι όλων των ηλικιών βρέθηκαν την Κυριακή το βράδυ στο γήπεδο του Πανιωνίου για να ακούσουν τον ΛΕΞ σε μία βραδιά με εκατοντάδες καπνογόνα, αντιφασιστικά συνθήματα και ένα τεράστιο πανό που έγραφε ότι «ο δρόμος ανατρέφει τα σκληρότερα παιδιά». Αυτή η βραδιά έγινε σημείο αναφοράς για ολόκληρο το συναυλιακό καλοκαίρι και όλα έγιναν εντελώς αθόρυβα χωρίς διαφημίσεις, συνεντεύξεις, μεγάλα λόγια και χορηγούς. Το γήπεδο γέμισε με κόσμο που ήθελε να φωνάξει δυνατά «που’ σαι ρε ΛΕΞ» και να τραγουδήσει για τις δικές του χαμένες βδομάδες. Ο συμβολισμός της τοποθεσίας της χθεσινής συναυλίας, δηλαδή το γήπεδο της Νέας Σμύρνης, έκανε για ακόμη μία φορά οπαδούς όλων των ομάδων να «κρύψουν τα μαχαίρια» και να ενώσουν τις φωνές και την ορμή τους. 

Ο ΛΕΞ με τους στίχους του περιγράφει τη βιωμένη εμπειρία ζωής μιας γενιάς ανθρώπων που δικαίως αισθάνεται ότι ζει στο περιθώριο, αλλά αναζητάει δικούς της κώδικες και συλλογικές αναφορές στους δρόμους και στις πλατείες των πόλεων. Ίσως χωρίς να το επιδιώκει – εξάλλου ούτε ποιητής θέλει να θεωρείται, ούτε υπεύθυνος για τη νέα γενιά – ο ΛΕΞ έχει μιλήσει για τις δικές μας αφραγκίες (ακούω το τάβλι των ανέργων, τη φωνή των παιδιών), για τους φίλους που χάσαμε νωρίς (βαράμε τις κόρνες στα αμάξια μας όταν περνάμε από τα κοιμητήρια), τους φίλους με τους οποίους νοιώθουμε αδέρφια (δεν έδιωξα αδερφό από το σπίτι μου ποτέ μου, κι ο ψηλός απλώνεται πάλι στον καναπέ μου), τα νοίκια και τους λογαριασμούς που δεν μπορούμε να πληρώσουμε (αγάπησε με στα σκοτάδια μου, εκεί να σε δω, όταν δε θα ‘χω να πληρώσω ρεύμα, νοίκι, νερό), την απέχθεια για την αστυνομία, τους φασίστες και τους ξεχασμένους χουντικούς, αλλά και την αγωνία μιας γενιάς παιδιών που δεν εμπιστεύεται καθόλου τις κομματικές εξουσίες (λένε πολλά, κινούνται κομματικά, αποδεικνύοντας πως δεν είναι δικά μας παιδιά). 

Ανάμεσα στα κομμάτια που έπαιξε κατά τη διάρκεια της συναυλίας υπήρξαν αρκετά από τον καινούριο του δίσκο με το όνομα «ΜΕΤΡΟ» (η συναυλία άνοιξε φαντασμαγορικά με το κομμάτι «Από τους Υπονόμους»), αλλά και παλιά αγαπημένα κομμάτια όπως το «Vittorio», την «Καταδίκη», το «Μουσική για Τσόγλανους», τους «Φράχτες» και τα «Κοράκια». Ιδιαίτερη στιγμή για τη γειτονιά της Νέας Σμύρνης ήταν αυτή που ακούστηκε το τραγούδι «Μπόμπαν»  το οποίο αναφέρεται στον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, τον μπασκετμπολίστα του Πανιωνίου ο οποίος τον Απρίλιο του 1993 κατά τη διάρκεια αγώνα είχε χτυπήσει το κεφάλι του στην μπασκέτα γεγονός που του προκάλεσε παράλυση. Το σύνθημα «Μπόμπαν, Μπόμπαν, οε οε, οε», φωνάχτηκε δυνατά μετά το ομώνυμο τραγούδι για τον Σέρβο μπασκετμπολίστα του Πανιωνίου. Ο ΛΕΞ απέδωσε φόρο τιμής με τον δικό του τρόπο στον Mad Clip αλλά και στον ράπερ ΔΠΘ που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Ο κόσμος σήκωσε πανό όταν ακούστηκαν τα «Κοράκια», ενώ φωνάχτηκε και το σύνθημα «ούτε στη Νέα Σμύρνη ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά». 

Πριν από την έναρξη της συναυλίας πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης για τον Γιάννη Μιχαηλίδη ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 23/5 διεκδικώντας την ελευθερία του. Στο κείμενο που διαβάστηκε τονίστηκε ότι την ίδια στιγμή που το εφετείο Λαμίας αποφυλακίζει τον δολοφόνο Κορκονέα, βασανίζει και εξοντώνει τον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη. Ο κόσμος χειροκρότησε θερμά και στήριξε την παρέμβαση.

Η χτεσινή βραδιά δεν μπορεί να αποτυπωθεί εύκολα με λέξεις, ούτε με εικόνες. 

«Ζητάνε να κάνω τον κόσμο καλύτερο, είπα δεν τ’ αναλαμβάνω, κρατάς μυστικό; Δεν ξέρω πώς να το κάνω», επιμένει ο ΛΕΞ.

Και όμως η Νέα Σμύρνη έλαμψε χτες με χιλιάδες αστέρια από τσιμέντο που νοιώθουν την πόλη σπίτι τους απ’ άκρη σε άκρη.