Νόμος είναι το όφελος του εργοδότη;

Του Ανδρέα Πετρόπουλου

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, σήμερα στην Ελλάδα είναι “άπιαστο όνειρο το καθαρό εισόδημα των 1.500 ευρώ τον μήνα”. Πράγματι, είτε κάποιος είναι ελεύθερος επαγγελματίας είτε, πολύ περισσότερο, μισθωτός, δύσκολα να έχει καθαρό μηνιαίο εισόδημα σε αυτό το ύψος.

Τα αίτια που φθάσαμε να θεωρείται υψηλό ένα μηνιαίο εισόδημα σε αυτά τα επίπεδα είναι γνωστά, όσο όμως για τα συμπεράσματα, δηλαδή τι βάρυνε στην πορεία και θεωρείται σήμερα “άπιαστο” αυτό το εισόδημα, δεν είναι απλώς συζητήσιμο, αλλά, σύμφωνα με την άποψη της καλής εφημερίδας, τουλάχιστον προβληματικό…

Συμπερασματικά, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της “Καθημερινής”, α) η υπερφορολόγηση και οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές συρρίκνωσαν τη μεσαία τάξη και β) η τάση αυτή (της συρρίκνωσης) αναμένεται να συνεχιστεί τόσο για φορολογικούς όσο και για ουσιαστικούς λόγους (που έχουν να κάνουν και με τις “ιδεοληψίες” της σημερινής κυβέρνησης).

Αν δεν μας απατά η μήνη μας, η μεσαία τάξη, δηλαδή επαγγελματίες, μισθωτοί με “καλές δουλειές” και συνταξιούχοι με αξιοπρεπείς συντάξεις κοντά στα 1.300 ευρώ, διαλύθηκαν κυριολεκτικά από τη μνημονιακή λαίλαπα. Τα αποτελέσματα της “εσωτερικής υποτίμησης” του ΔΝΤ ήταν η ύφεση να φτάσει στο -25%, η ανεργία στο 28%, ενώ, μετά τη διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, οι μισθοί, όσων διατήρησαν την εργασία τους, κατρακύλησαν τουλάχιστον κατά 40%. Ποια μεσαία τάξη θα στεκόταν στα πόδια της και ποια κοινωνία θα διατηρούσε συνοχή με αυτά τα μέτρα;

Η καλή εφημερίδα μπαίνει όμως στο ψητό συγκρίνοντας τι κοστίζει σήμερα ένας εργαζόμενος στον εργοδότη του και τι αντιστοίχως κόστιζε το 2009, δηλαδή πριν την κρίση. Σύμφωνα με τη σύγκριση, ένας ιδιωτικός υπάλληλος με μηνιαίο καθαρό εισόδημα 1.500 ευρώ κοστίζει σήμερα στον εργοδότη του περίπου 1.000 ευρώ (τον χρόνο) παραπάνω σε σχέση με μια δεκαετία νωρίτερα. Και εδώ υπάρχει και μια δηκτική υποσημείωση ή και προειδοποίηση: “Ο εργοδότης με το ίδιο κόστος μπορεί να προσλάβει έξι ημιαπασχολούμενους”…

Το πιάσατε το υπονοούμενο…

Αναρωτιέται κανείς με μπόλικη δόση αφέλειας: Πόσοι εργοδότες διατήρησαν τον ίδιο μισθό στους υπαλλήλους τους μεταξύ 2009 – 2018; Πώς οι “μεταρρυθμίσεις” που εξαέρωσαν τα εισοδήματα ήταν για την ίδια πλευρά “διαρθρωτικά μέτρα” και σήμερα “ανάθεμα” και γοερό κλάμα για τη μεσαία τάξη;

Απλά και ταπεινά η “Καθημερινή” δεν θρηνεί τόσο για τη μεσαία τάξη που κατάρρευσε με πάταγο. Προειδοποιεί για την πιθανή μεγένθυση του κόστους εργασίας που θα επιφέρει μια αύξηση του κατώτατου μισθού! Το θέμα της είναι να συνεχιστεί το σημερινό καθεστώς πολύ χαμηλών μισθών (και υποαπασχόλησης) και απαιτεί πάνω απ’ όλα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.

Για να συνεννοηθούμε: Νόμος είναι το όφελος -για να μη πούμε το δίκιο- με κάθε τρόπο του εργοδότη”! Οk, κατανοητό..

πηγή: avgi.gr.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr