#me_too… παντού

Έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας οι καταγγελίες για σεξουαλική, λεκτική, σωματική και ψυχολογική βία στο χώρο του αθλητισμού και της showbiz. Αναδεικνύεται ευρύτερα πόσο σάπιο είναι το σύστημα στη σχέση εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή, στη σχέση εργοδότη και εργαζόμενου, στη σχέση κράτους και πολίτη. Με πόση υποκρισία χρησιμοποιούν λέξεις όπως αξιοκρατία, ισότητα, ισονομία, ισοπολιτεία, δικαιοσύνη, εκείνοι που έχουν το πάνω χέρι.

Πόσα #me_too λέγονται χωρίς να απασχολούν τις τηλεοπτικές εκπομπές οι οποίες, ωστόσο, ευαισθητοποιούνται μόνο με καταγγελίες που σχετίζονται με αναγνωρίσιμα πρόσωπα; Πόσα οργισμένα #me_too λέει καθημερινά ο ανώνυμος πολίτης – θύμα κακοποίησης – που βρίσκεται αντιμέτωπος με την κρατική αυθαιρεσία, τη βία, την κυβερνητική αναλγησία, χωρίς να κουνιέται φύλλο;  

– #me_too λέει κάθε άνεργος μπροστά στο γκισέ του ΟΑΕΔ.

– #me_too κάθε απόμαχος της δουλειάς στα σκαλοπάτια του ΕΦΚΑ για τη σύνταξή του.

– #me_too ο εργάτης, ο εργαζόμενος που έρχεται αντιμέτωπος με την εργοδοτική αυθαιρεσία και τον φόβο της απόλυσης, που δουλεύει απλήρωτες υπερωρίες.

– #me_too ο νοσηλευτής και ο γιατρός που αγωνιά για τον ασθενή του και απαιτεί ενίσχυση του ΕΣΥ και όχι υποκριτικά χειροκροτήματα.

– #me_too κάθε μαθητής, φοιτητής,ακαδημαϊκός, εκπαιδευτικός που διεκδικεί δημόσια δωρεάν παιδεία χωρίς κενά σε δασκάλους και υποδομές.

– #me_too ο δανειολήπτης που χάνει το σπίτι του επειδή έχασε τη δουλειά του.

– #me_too ο άστεγος στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό.

– #me_too ο πρόσφυγας και ο μετανάστης. Ο ένας στο κολαστήριο του Καρά Τεπέ και ο άλλος που τρώει ξύλο επειδή ζήτησε τα δεδουλευμένα του.

– #me_too ο καλλιτέχνης, που ζητιανεύει στήριξη από τους “αρίστους” του επιτελικού κράτους των κυβερνητικών θαμώνων στα… tennis club.

– #me_too κάθε υπερχρεωμένος μικρομεσαίος, μαγαζάτορας, επαγγελματίας που βρίσκει κλειστές τις πόρτες των τραπεζών και τ’ αυτιά των κυβερνώντων.

– #me_too ο δαρμένος από τα ΜΑΤ πολίτης που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί υπερασπιζόμενος συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες.

– #me_too ο/η μικρό-δημοσιογράφος της “λάντζας” που σκύβει το κεφάλι  υποκύπτοντας στις κάθε λογής ορέξεις και προσταγές της διαπλεκόμενης ιδιοκτησίας και των πρωτοκλασάτων της “ενημέρωσης”.  

Δεν είναι εύκολο να σπάσει ο φόβος και να ανοίξουν στόματα όταν ο καθένας βρίσκεται ΜΟΝΟΣ αντιμέτωπος με τον ισχυρό. Παρ’ όλα αυτά ο ένας, οι λίγοι που θα μιλήσουν μπορούν να αποτελέσουν την θρυαλλίδα αφύπνισης των πολλών. Για να σπάσει ο φόβος του “Σώπα, μη μιλάς”. Και, όπως λέει ο Αζίζ Νεσίν, “θα έρθει η στιγμή, που δε θ’ αντέξω και θα ξεσπάσω και δε θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω μ’ έναν φθόγγο, μ’ ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!”.

Τους πολλούς φοβούνται οι ισχυροί, την αλληλεγγύη, τη συλλογική αμφισβήτηση, την οργανωμένη αντίσταση, τη συνειδητή επιλογή να διεκδικήσουν ένα κόσμο απαλλαγμένο από την ανασφάλεια, το φόβο, την εκμετάλλευση, την αδικία που επιβάλλει το σύστημα εξουσίας μιας δράκας ανθρώπων οι οποίοι νέμονται τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί…   

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr