Μεταναστευτικό: Κατάρα, η μήπως ευλογία για τον γερασμένο πλανήτη μας;

Στη Λέσβο πάλι άλλο ένα ναυάγιο με 40 πρόσφυγες όπου 18 γυναίκες από την Αφρική, ανασύρθηκαν πνιγμένες μαζί με ένα αγόρι περίπου 20 χρόνων, ενώ δυστυχώς τα περιπολικά με τους «ηρωικούς ακρίτες» του λιμενικού μας, συνεχίζουν να απωθούν βίαια τους απελπισμένους που ζητούν καταφύγιο στη χώρα μας, γιατί δυστυχώς κάποιοι πρεσβεύουν ότι υπάρχει μέγας κίνδυνος όταν διαχυθούν ανάμεσα μας οι μετανάστες να μολύνουν το μεγαλείο του ελληνοχριστιανικού μας πολιτισμού.

Είναι παράλογο και απάνθρωπο να πιστεύει κανείς, ότι οι πρόσφυγες που επέζησαν, από τα ναυάγια θα αντέξουν και από πάνω το φρικτό μαντάτο ότι πρέπει να επιστρέψουν εκεί από όπου ξεκίνησαν. Δεν γίνεται να το χωρέσει ο νους αυτών των άμοιρων ανθρώπων που με τόσες θυσίες και ταλαιπωρίες προσπάθησαν να ξεφύγουν από τον θάνατο , ότι πρέπει να γυρίσουν πίσω στην κόλαση, η να κλειστούν σε στρατόπεδα που ουσιαστικά είναι φυλακές.

Οι χώροι «υποδοχής» ,(Ηοτ spot!!) η επαναπροώθηση,( sic) , ο επαναπατρισμός, είναι άθλιοι ευφημισμοί που φανερώνουν την απέραντα υποκριτική στάση που έχουμε, ώστε με ήσυχη την συνείδηση, να κρύβουμε την αδιαφορία, την απανθρωπιά, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και ίσως κάποιοι από μας την αμηχανία τους.
Δεν έχουμε ούτε τον στοιχειώδη ανθρωπισμό όταν επαναπρωοθουμε(sic) , η κλείνουμε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σαν κοινούς εγκληματίες, τους τόσο δυστυχισμένους και ταλαιπωρημένους συνανθρώπους μας, που ξεριζωμένοι, μαζί με τους αγαπημένους τους, και παλεύοντας με τα κύματα κατέφυγαν σε μας για να ξεφύγουν από τη σκλαβιά την πείνα και το θάνατο.

Και τότε; Θα ρωτήσει κάποιος: ποια μπορεί να είναι η λύση; Με ποιο τρόπο θα τους πείσουμε να φύγουν από το λιμάνι του Πειραιά, από την Ειδωμένη , από τα τουριστικά μας νησιά στα οποία έχουν καταφύγει;
Μήπως, όπως προτείνουν διάφοροι «ευφυείς» – (όπως αυτοί οι που φιλοδοξούν ότι θα μας κυβερνήσουν και για άλλη μια τετραετία)– ότι η αστυνομία και το λιμενικό έχουν τον τρόπο που θα τους πείσει να αποχωρήσουν;

Oι πρόσφυγες δεν είναι παράνομοι και εγκληματίες για να τους «πείσουν» τα «παλληκάρια» του λιμενικού με τα push-back και η αστυνομία με τις «νόμιμες» διαδικασίες ώστε να επαναπροωθηθουν(sic), η να «φιλοξενηθούν» στρυμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο όπως οι εβραίοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς καμμιά ελπίδα ότι θα φτάσουν κάποτε στην χώρα των προσδοκιών τους.

Είμαστε αισχροί υποκριτές όταν θέλουμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πως αυτές οι αθλιότητες που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό, είναι κάποια λύση για το προσφυγικό . Εάν για λίγο μπορούσαμε να έρθουμε
στη θέση αυτών των απελπισμένων ανθρώπων, αν δηλαδή μπορούσαμε να φανταστούμε τι σημαίνει να αρπάζεις τα παιδιά σου για να ξεφύγεις από τον άμεσο θάνατο του πολέμου ή τον αργό θάνατο της απύθμενης φτώχειας και δυστυχίας, τότε ίσως να σκεφτόμασταν πιο σοβαρά και με μεγαλύτερη ανθρωπιά και υπευθυνότητα το πρόβλημα αυτών που έρχονται σε μας ελπίζοντας να τους συντρέξουμε.

Είναι ηθική υποχρέωση μας ,και πρέπει να έχουμε την πνευματική ευρύτητα και το θάρρος ώστε να δείξουμε στην Ευρώπη και στον νευρικό μας γείτονα, ότι η Ελλάδα, η χώρα του ξένιου Δία, που έζησε στο πετσί της την προσφυγιά, δεν βλέπει την είσοδο αυτών των ανθρώπων σαν εισβολή, αλλά αντίθετα σαν μπόλιασμα με νέα δημιουργική δύναμη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ιδίως οι βορειοελλαδίτες μακεδονομάχοι ότι όταν ήρθαν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία αναστάτωσαν ίσως τις πρώτες μέρες την κανονικότητα μας αλλά ήταν αυτοί που ανυψωσαν αποφασιστικά το βιοτικό και παραγωγικό επίπεδο της Βόρειας Ελλάδας με την εργατικότητα και την δημιουργικότητα τους .

Αγκαλιάζοντας τους πρόσφυγες , αυτούς τους κυρίως νέους ανθρώπους, που καταφεύγουν στην χώρα μας, δίνουμε στην Ευρώπη αλλά και στην Τουρκία ένα μέγιστο παράδειγμα ανθρωπιάς ,αλλά και πολύ εξελιγμένης κοινωνικοπολιτικής στρατηγικής. Ενάντια στην εσωστρέφεια και την ξενοφοβία των κλειστών συνόρων που απομονώνει τους λαούς, μοιραζόμαστε τη γή και το ψωμί μας μ’ αυτούς που ζητούν καταφύγιο στα χώματα μας. Δεν διώχνουμε αλλά αντίθετα αγκαλιάζουμε την νέα ζωή που ζητά καταφύγιο σε μας και θέλουμε ο τρόπος σκέψης μας να γίνει παράδειγμα και για τις άλλες χώρες.

Οι εποχές που οι λαοί πίστευαν στις φυλετικές καθαρότητες και τους Αρείους, έχουν περάσει ανεπίστρεπτα. Οι νέες επιστημονικές κατακτήσεις της βιολογίας, μας διδάσκουν ότι οι ανοικτές στην φυλετική επιμειξία κοινωνίες δημιουργούν τους βιολογικά και πνευματικά ισχυρότερους ανθρώπους. Μπολιάζονται με άλλα λόγια οι λαοί με το νέο αίμα.

Η ευρωπαϊκή ένωση πρέπει να εμβαθύνει περισσότερο στις σύγχρονες ανθρωπολογικές απόψεις. Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση το μεταναστευτικό να δημιουργεί πολλά προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Σε δεύτερη όμως και βαθύτερη ανάγνωση, η είσοδος στην ευρωπαϊκή ένωση μερικών εκατομμυρίων ζωντανών και θαρραλέων νεαρών ανθρώπων, αποτελεί ευλογία και μετάγγιση νέου και απόλυτα χρήσιμου για την ευημερία της νέου αίματος.

Αντί λοιπόν η γερασμένη Ευρώπη να κλείνει τα σύνορα, πρέπει να επιβάλλει την διάχυση με όρους φιλοξενίας των εισερχόμενων μεταναστών. Σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες μέλη της που θα υποδέχονται μετανάστες ανάλογα με την πυκνότητα των κατοίκων τους, η Ευρώπη πρέπει να θεσπίσει σημαντικές επιδοτήσεις που θα βοηθήσουν στο ξεκίνημα της νέας ζωής των μεταναστών .

Ας αρχίσουμε λοιπόν εμείς οι Έλληνες σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι, να ανατρέψουμε τα στενοκέφαλα στερεότυπα ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας και να δώσουμε το καλό παράδειγμα, διαλύοντας
τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και φιλοξενώντας τους μετανάστες συνανθρώπους μας σε φιλικά οικιστικά περιβάλλοντα δίνοντας τους τη δυνατότητα να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της χώρας μας, όπως ο ξένιος Δίας και ο εσταυρωμένος της αγάπης μας διδάσκουν. Αν η Ευρώπη διαθέτει στοιχειώδη κοινωνικοπολιτική ευαισθησία και δεν την κυβερνούν μόνο ανήθικοι και ιδιοτελείς ηλίθιοι, πρέπει να βοηθήσει σ’ αυτή την τόσο δημιουργική διαδικασία , με όλες τις δυνάμεις της.

*Ο Γιώργος Θ. Μιχαήλ είναι Αρχιτέκτονας –βιομηχανικός σχεδιαστής

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr