Μέλος της επιτροπής λοιμωξιολόγων ξεσπά «Δεν θέλω ακαταδίωκτο»

Kατά του ακαταδίωκτου των λοιμωξιολόγων και των πολιτικών στελεχών που θέσπισε η κυβέρνηση τάχθηκε το Σάββατο ο καθηγητής δημόσιας υγείας και μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων, Τάκης Παναγιωτόπουλος. «δεν το καλοκαταλαβαίνω και αισθάνομαι ότι με θίγει κιόλας. Όχι, δεν θέλω ακαταδίωκτο»

Το μέλος της Επιτροπής εμπειρογνωμόνων, αντιλαμβάνεται ότι στόχος του ακαταδίωκτου δεν είναι να προστατευτούν οι γιατροί, αλλά να τους φορτωθούν οι ευθύνες για την πανδημία.

«Η επιτροπή δεν αποφασίζει. Η επιτροπή λέει τη γνώμη της για κάποια μέτρα που προτείνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει. Έχει γίνει σύγχυση μεγάλη γύρω από αυτό, μέχρι και ακραίες εκφράσεις έχουν ακουστεί. Ακούστηκε από υπουργό “εγώ θέλω να ανοίξω αυτό και εκείνο, δεν μου έδωσε την άδεια η επιτροπή“, υπονοώντας ότι η τελική απόφαση είναι της επιτροπής, πράγμα απολύτως λανθασμένο και θεσμικά και πραγματικά. Ο κάθε υπουργός μετέχει σε μία κυβέρνηση η οποία λαμβάνει την απόφαση. Εκεί είναι η ευθύνη. Με ενοχλεί βαθύτατα σε αυτήν την πολύ μεγάλη κρίση που περνά όλος ο κόσμος και η χώρα μας μεταξύ άλλων, να κυριαρχεί το πως θέλει να εμφανίζεται κανένας στην εκλογική του πελατεία».

Ορισμένα  πρακτικά έπρεπε δημοσιεύονται  

Σχετικά με τη δημοσίευση των πρακτικών από τις συνεδριάσεις της επιτροπής, θέμα που έχει συζητηθεί και κατά το παρελθόν, ο καθηγητής σημείωσε: «Είναι ένα μεγάλο θέμα στο οποίο έχουμε μία χρόνια έλλειψη στη χώρα μας. Ο τρόπος λειτουργίας των γνωμοδοτικών επιτροπών είναι κάτι που δεν έχει εμπεδωθεί. Από την αρχή έπρεπε να είναι επ’ ακριβώς γνωστό ποιος είναι ο ρόλος της επιτροπής , τι τύπου πρακτικά κρατούνται. Δεν είμαι καθόλου υπέρ του τύπου των πρακτικών “ο α΄ είπε αυτό και ο β΄ είπε εκείνο ” που οδηγούν σε αναζήτηση χωρίς ουσία διαφοροποιήσεων κλπ. Το σημαντικό είναι να καταγράφεται τι γνωμοδότησε η επιτροπή, σε χαμηλούς τόνους χωρίς δραματοποίηση. Έτσι γίνεται και στο εξωτερικό. Θα ήταν γόνιμη μία τέτοια προσέγγιση. Παράλληλα με αυτό να υπήρχε δήλωση σύγκρουσης συμφερόντων των μελών των επιτροπών. Οι επιτροπές πολλές φορές λαμβάνουν αποφάσεις που έχουν σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις. Οφείλει η κοινωνία να γνωρίζει αν κάποιο από τα μέλη ενδέχεται να ωφεληθεί από τη μία ή την άλλη απόφαση. Και σε όλο τον κόσμο αυτό γίνεται αποδραματοποιημένο και κοινοποιημένο. Πιστεύω ότι ένας τύπος πρακτικών έπρεπε να υπάρχει και να δημοσιοποιείται, μη δραματοποιημένα. Δεν έχει να βγει κανένα λαβράκι από αυτά».