MADE IN USA: Οι δύο πρώτες παραστάσεις στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

The Record

600 HIGHWAYMEN

13 – 14.11.2016 | 21:00 | Κεντρική Σκηνή | Θέατρο

46 άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους, συναντιούνται για 61 λεπτά. Μια αξέχαστη live performance με θέμα εμάς τους ίδιου,ς και τη σημασία του να είσαι παρών στο «εδώ και τώρα».

Τι μπορεί να συμβεί αν γεμίσεις ένα δωμάτιο με αγνώστους; Ξεκινώντας από αυτή την απορία, οι 600 HIGHWAYMEN καλούν 46 Αθηναίους, οι οποίοι δεν είναι ηθοποιοί και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, να βρεθούν στη σκηνή για 61 λεπτά. Συνοδεία ζωντανής μουσικής, οι 46 συμμετέχοντες γίνονται «περφόρμερ για μια βραδιά». Με την παρουσία, την κίνηση και την ακινησία τους, τα βλέμματα και τη σιωπή τους, παράγουν μια μνημειώδη σύνθεση για τη σημασία του να υπάρχεις, να συνυπάρχεις και να είσαι παρών στο «εδώ και τώρα».

Ένας ύμνος στο ζωντανό θέατρο, την ιερότητα της στιγμής και τη σημασία της κοινότητας, της συλλογικότητας αλλά και της ατομικότητας, καθώς και μια αλησμόνητη ζωντανή περφόρμανς με θέμα εμάς τους ίδιους, το τώρα και την περιπλάνησή μας στη θάλασσα της ανθρωπότητας. Αυτό είναι το The Record, η μεγάλη επιτυχία του φεστιβάλ Under the Radar της Νέας Υόρκης.

Ζευγάρι στη ζωή και στο θέατρο, οι δημιουργοί του The Record είναι οι –βραβευμένοι με Obie– νέοι σκηνοθέτες και δραματουργοί, Abigail Browde και Michael Silverstone, ή, αλλιώς, η ομάδα 600 HIGHWAYMEN, η οποία δίνει για πρώτη φορά το «παρών» στην Ελλάδα, ύστερα από πρόσκληση της Στέγης.

Συντελεστές

Δημιουργία & Σκηνοθεσία: Abigail Browde & Michael Silverstone

Μουσική: Brandon Wolcott, με τον τσελίστα Emil Abramyan

Σχεδιασμός: Chris Morris & Eric Southern

Βοηθοί σκηνοθέτη: Katharina Germo & Veronika Knaus

Βοηθοί Παραγωγής: Γιαλένα Κλειδαρά & Νικήτας Βασιλάκης

Διεύθυνση Παραγωγής: Marijn Nagel & Rutger Smit

Συμμετέχουν: Ιωάννα-Μαρία Αλαμάνου, Νίκος Βλαχογιάννης, Κρίστα Λένα Μουνιόθ Βελωνά, Σπυράγγελος Γαβριελάτος, Έλλη Γιαννακοπούλου, Νεφέλη Γιώτη, Χρυσή Ζαχαροπούλου, Γιώργος Ιωσηφίδης, Φωφώ Καλλέργη, Γεράσιμος Καραβασίλης, Μαίρη Καραζήση, Λία Καράμπελα, Δημήτρης Καστανιάς, Κατερίνα Κατεβαίνη, Ελένη Κερολλάρη, Νατάσα Κορομβόκη, Κωνσταντίνος Κουτρής, Γεωργία Κυριακάκου, Χάρης Λεοντσίνι, Ανδριάνα Λουκίδη, Ευφροσύνη Μάνη, Αγγελική Μανωλοπούλου, Δάφνη Μαρκάκη, Γιώργος Μιχαήλ, Στέφανος Μουαγκιέ, Ρόμπερτ Ίαν Ούκο Κιμπέτ Μπαμπού, Ίων – Γιάννης Νικολούλιας, Δανάη Πάνου, Ευγενία Παπαγεωργίου, Κέλλυ Παπαδοπούλου, Μαριάννα Παππά, Μυρίνη Παρασκευοπούλου, Αποστόλης Πολυκρέτης, Χριστίνα Πρίφτη, Ειρήνη Τάσση, Νεφέλη Τζεβελέκη, Ηλίας Άρης Τοπάλογλου, Λήδα Τουλουμάκου, Κωνσταντίνος Τριαντακωνσταντής, Βασίλειος Σκαρμούτσος, Κωνσταντίνος Σπυρίδωνος, Παναγιώτης Φανάρας, Μάριος Φέσκο, Χριστόφορος Χριστοδούλου, Jessica Ben Anosike, Ειρήνη Niamouaia Ontoul

Ένα τμήμα του Caprice No 2 του Piatti ερμηνεύεται από τον τσελίστα.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ

Κυριακή 13 Νοεμβρίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές

Συντονισμός: Σοφία Ευτυχιάδου, θεατρολόγος

Διαβάστε περισσότερα

«Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να γίνεται λίγο κυνικός με το θέατρο, με όλους αυτούς τους αστέρες και τις ναρκισσιστικές τους παραστάσεις, σκέψου τους 600 HIGHWAYMEN και το ειλικρινές τους θέατρο» έχει δηλώσει ο δημοσιογράφος Hilton Als του New Yorker.

Η ομάδα πήρε το όνομά της από έναν αριθμό και μια λέξη που εμφανίζονται στο αγαπημένο τους έργο, το Περιμένοντας τον Γκοντό του Samuel Beckett. Επιθυμούν μάλιστα να αναγράφεται η ονομασία τους πάντα με κεφαλαία γράμματα.

Ζευγάρι στη ζωή και στο θέατρο, η Αμπιγκέιλ Μπράουντ και ο Μάικλ Σίλβερστουν ήταν συμφοιτητές στο New York University. Το 2009, τη χρονιά που παντρεύτηκαν, έδωσαν και την πρώτη τους κοινή παράσταση, με τίτλο This Time Tomorrow, στην εκκλησία της γειτονιάς τους στο Μπρούκλιν, την Duryea Presbyterian Church, η οποία έμελλε να γίνει η βάση τους. Με τα έξι έργα που δημιούργησαν από τότε, κάτω από την επωνυμία 600 HIGHWAYMEN, κατάφεραν να γίνουν ένα από τα πιο δημοφιλή νεανικά σχήματα της Νέας Υόρκης, να αποσπάσουν το βραβείο Obie το 2014 και το ΖΚΒ Patronage Prize της Ζυρίχης το 2015 και να κατακτήσουν τη διεθνή αναγνώριση περιοδεύοντας εκτενώς στην Αμερική, την Αυστραλία και την Ευρώπη.

Πηγές έμπνευσης για το The Record, σύμφωνα με δηλώσεις των δύο δημιουργών, ήταν η παρακολούθηση ενός ροντέο στο Τέξας, το μουσικό έργο “November” του Γερμανού συνθέτη Max Richter και τα πορτραίτα της Ολλανδής φωτογράφου Rineke Dijkstra.

«Απλό και έξοχο… Ένα θέαμα που ξυπνά μέσα μας τη θαυμαστή αίσθηση του ανοίκειου και, ταυτόχρονα, της απόλυτης καθημερινότητας του να είσαι ζωντανός στο εδώ και τώρα» έγραψαν οι New York Times για το The Record.

«Το The Record ερευνά την έννοια του να είσαι άνθρωπος, του να υπάρχεις, να αγγίζεις, να αισθάνεσαι, να αναπνέεις, να κοιτάς: είναι μια έντονη στιγμή που σε καλεί να δεις πως είσαι παρών και πως υπάρχεις μαζί με άλλους», επισήμανε το Exeunt Magazine.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι 600 HIGHWAYMEN χρησιμοποιούν μη επαγγελματίες ηθοποιούς σε παράστασή τους. Πέντε ανήλικα κορίτσια, κάτω των 11 ετών, ήταν οι πρωταγωνίστριες στο Employee of the Year (2014).

Εκτός από τα δικά τους, πρωτότυπα έργα, οι 600 HIGHWAYMEN έχουν κάνει και ελεύθερες διασκευές σε εμβληματικά έργα, όπως ήταν η παράσταση This Great Country (2012), που βασιζόταν στο Θάνατο του εμποράκου (1949) του Arthur Miller, με ερμηνείες από 17 ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, επαγγελματίες ηθοποιούς και μη.

Οι 600 HIGHWAYMEN θέτουν πάντα ως αφετηρία το ερώτημα «τι συμβαίνει όταν κάποιοι άνθρωποι παρακολουθούν κάποιους άλλους». Το θέμα που τους ενδιαφέρει είναι «η ίδια η φύση του θεάτρου και τα βασικά του στοιχεία: ο άνθρωπος, ο χώρος και ο χρόνος». Στόχος τους είναι «ένα σώμα πρωτότυπων θεαμάτων, μια εμπειρία που να αφυπνίζει στους θεατές την αίσθηση του ζωντανού θεάτρου».

Judson Church is Ringing in Harlem (Made-to-Measure)

Τwenty Looks or Paris is Burning at The Judson Church (M2M)

Trajal Harrell

13 – 14.11.2016 | 19:00 | Μικρή Σκηνή | Χορός

Η παράσταση είναι στα αγγλικάTrajal Harrell

Τι θα συνέβαινε ιστορικά αν ο μεταμοντέρνος χορός συναντούσε το voguing – το φανταχτερό «χορευτικό» υβρίδιο που ξεπήδησε από τις συνοικίες του Χάρλεμ στα τέλη της δεκαετίας του ΄60;

Ο Trajal Harrell θέτει ένα προκλητικό, υποθετικό ερώτημα για να εξετάσει τον τρόπο που η ιστορία κατασκευάζεται και ερμηνεύεται.Τι θα συνέβαινε ιστορικά αν ο μεταμοντέρνος χορός συναντούσε το voguing; Ο ριζοσπαστικός χορογράφος Trajal Harrell θέτει ένα προκλητικό, υποθετικό ερώτημα για να εξετάσει τον τρόπο που η ιστορία κατασκευάζεται και ερμηνεύεται.

Τι κοινό μπορεί να έχουν ο μεταμοντέρνος χορός με το voguing –το φανταχτερό «χορευτικό» υβρίδιο που ξεπήδησε από τις συνοικίες του Χάρλεμ στα τέλη της δεκαετίας του ‘60– πέραν του ότι και τα δύο αυτά «ιδιώματα» εκδηλώθηκαν σε περίοδο κοινωνικών και καλλιτεχνικών πειραματισμών, κατά την οποία το σώμα ανακτά τις πολιτικές συνδηλώσεις του; Στο Judson Church is Ringing Harlem (M2M) –παραλλαγή για τρεις χορευτές του έργου Twenty Looks or Paris is Burning, το οποίο προσαρμόζεται στον εκάστοτε χώρο παρουσίασης– ο Trajal Harrell φέρνει την ιστορία στα «μέτρα μας»! Ο νεαρός, αντισυμβατικός χορογράφος από τη Νέα Υόρκη επιχειρεί μια διασταύρωση του voguing και του μεταμοντέρνου χορού, όχι τόσο για να αναπαράγει το γενικευμένο κλίμα της αντικουλτούρας των όψιμων 60s, όσο για να επαναφέρει στο προσκήνιο το σώμα, ως πυρήνα συγκρότησης του εαυτού και διεκδίκησης της διαφορετικότητας.

Ο Τράγιαλ Χάρρελ δεν αρκείται στην (ανα)κατασκευή μιας ιστορικής μυθοπλασίας, αλλά επιθυμεί να ενεργοποιήσει τον σύγχρονο θεατή, τοποθετώντας τον στο μεταίχμιο των δύο αυτών κόσμων και προσφέροντάς του μια ανάγνωση της Ιστορίας μέσα από το πρίσμα του σώματος. Αυτή η χωροχρονική αναγωγή, από το «τότε» στο «τώρα», δεν επαναφέρει μόνο τους προβληματισμούς γύρω από την επιτέλεση της ιστορίας και των κοινωνικών διαδικασιών που διαμορφώνουν το σώμα, αλλά προτείνει –μέσα από το πάντρεμα ετερόκλητων χορευτικών στιλ– μια queer οπτική, ικανή να ανακαλύπτει πηγές νοήματος στις ρωγμές των αντιφάσεων: Πώς το ίδιο το σώμα «διαβάζει»/ερμηνεύει τα ιστορικά γεγονότα;

Χορογραφία: Trajal Harrell

Χορευτές: Trajal Harrell, Thibault Lac, Ondrej Vidlar

Σχεδιασμός Κοστουμιών: complexgeometries

Σχεδιασμός Ήχου: Trajal Harrell

Συμπαραγωγή: Danspace Project for Platform 2012: Judson@50, MoMA PS1 και HAU Hebbel am Ufer

Υποστήριξη φιλοξενίας από το Impulstanz Vienna International Dance Festival

Πρεμιέρα: 11-13 Οκτωβρίου 2012, Danspace Project, Νέα Υόρκη

Η ανάθεση για το Judson Church is Ringing in Harlem (Made-to-Measure)/Twenty Looks or Paris is Burning at The Judson Church (M2M) υλοποιήθηκε χάρη στο Wallis Annenberg Fund for Innovation in Contemporary Art του MoMA μέσω του Annenberg Foundation και του Danspace Project’s 2012-2013 Commissioning Initiative, το οποίο λαμβάνει σημαντική υποστήριξη από το The Andrew W. Mellon Foundation.Συντελεστές

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές (στα αγγλικά, χωρίς διερμηνεία)

Συντονισμός: Γιώργος Μητρόπουλος, δημοσιογράφος

Διαβάστε περισσότερα

Ο τίτλος του έργου κάνει μνεία στο εμβληματικό πλέον ντοκιμαντέρ της Jennie Livingston, Paris is Burning, στο οποίο αποτυπώνεται η γκέυ, διαφυλική και παρενδυσιακή κουλτούρα των προαστίων της Νέας Υόρκης –συγκεκριμένα του Χάρλεμ– στη δεκαετία του ‘80. Στο ντοκιμαντέρ, πέρα από τις προσωπικές μαρτυρίες Λατινοαμερικανών/-ίδων και Αφροαμερικανών/-ίδων του «περιθωρίου», φωτίζονται επίσης η σχέση της κυρίαρχης αμερικανικής κουλτούρας με τις υποκουλτούρες των προαστίων, η αναζήτηση του αμερικανικού ονείρου μέσα από καταναλωτικά πρότυπα και η μεταιχμιακή ταυτότητα των μειονοτήτων ως επιμειξία στοιχείων που δεν αναγνωρίζονται ως κομμάτι της επίσημης εθνικής ταυτότητας.

Το Judson Church is Ringing in Harlem (Made-to-Measure) αποτελεί μια τροποποιημένη, κατά παραγγελία εκδοχή του Twenty Looks or Paris is Burning at The Judson Church. Στη συγκεκριμένη εκδοχή του έργου, το ερώτημα που θέτει ο χορογράφος αντιμετατίθεται: Τι θα συνέβαινε αν κάποιος από τους καλλιτέχνες της Judson Church παρευρισκόταν στις αίθουσες χορού του Χάρλεμ; Πώς θα εισέπραττε το κλίμα και τον ιδιόρρυθμο, φανταχτερό χορό των συμμετεχόντων; Ποιες επιρροές θα δεχόταν στη μετέπειτα δουλειά του και πώς στοιχεία της τζαζ, του φανκ και των μπλουζ θα ενσωματώνονταν στις σκηνικές αναζητήσεις των μεταμοντέρνων χορογράφων;

Το voguing είναι ένα ξεχωριστό κινητικό ιδίωμα που αναπτύχθηκε στους κόλπους των ημι-παράνομων αιθουσών χορού. Επρόκειτο για τα αποκαλούμενα houses («οίκοι»), χώροι που έφεραν την ονομασία τους από την ευρηματική χρήση των λογοτύπων οίκων μόδας (π.χ. Saint Laurent, Chanel, Armani κ.ο.κ.) και προσέδιδαν ένα αναγνωριστικό τίτλο στον/στην επικεφαλής του κάθε «οίκου». Το voguing έχει να κάνει με την επιτέλεση κοινωνικών ρόλων και ταυτοτήτων (Military Realness, Butch Jock, Executive Realness, Butch Queen Realness), ενώ το στοιχείο της «αληθοφάνειας» (realness) αναφέρεται στο πόσο πιστά επιτελούνται τα επιμέρους χαρακτηριστικά των ρόλων: ζητήματα φύλου, εθνότητας, τάξης διαφαίνονται μέσα από τις παρελάσεις και αυτοσχέδιες επιδείξεις των συμμετεχόντων. Κινησιολογικά αντιγράφει τις πόζες των μοντέλων στις φωτογραφίσεις μόδας, δημιουργώντας όμως μια παράδοξη, στυλιζαρισμένη χορογραφία από ενίοτε προκλητικές στάσεις και χειρονομίες. Άλλωστε, πολύ συχνά το voguing διεξάγεται ως μια μορφή «διαγωνισμού» ανάμεσα σε δύο υποψήφιους.

Το κίνημα της Judson Church, από το οποίο ξεπήδησε ο λεγόμενος μεταμοντέρνος χορός στην Αμερική της δεκαετίας του ’60, αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του χορού του 20ού αιώνα. Ο χώρος που έμελλε να γίνει το καλλιτεχνικό χωνευτήρι αντισυμβατικών και πρωτοποριακών πειραματισμών την εποχή εκείνη φιλοξένησε μια γενιά σύγχρονων δημιουργών που στη συνέχεια ξεπέρασε τα στενά γεωγραφικά όρια του Greenwich Village για να αναγνωριστεί παγκοσμίως. Μεταξύ των δημιουργών αυτών, ήταν η Trisha Brown, ο Robert Morris, η Simone Forti, η Lucinda Childs, ο Steve Paxton και πολλοί άλλοι, οι οποίοι κατέρριψαν τις παγιωμένες «αλήθειες» του μοντέρνου χορού ανοίγοντας δρόμο σε νέες αναζητήσεις πέρα από τις αισθητικές προσλαμβάνουσες της εποχής.

Πληροφορίες παραστάσεων

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

Πληροφορίες: 210 900 5 800

Made in USA

13 – 29 Νοεμβρίου 2016

Εισιτήρια Κανονικό: 10 € Μειωμένο, Φίλος, Μικρή Παρέα (5-9 άτομα): 8 € Μεγάλη Παρέα (10+ άτομα): 7 € ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 5 € Συνοδός ΑΜΕΑ: 8 € Combo 4 εισιτήρια για την παράσταση : 5 € ανά εισιτήριο Combo 1+1: 5 € ανά εισιτήριο για επιλεγμένες παραστάσεις του φεστιβάλ Made in USA: , , , , ,

Γραμμή εισιτηρίων Τ.: 210 900 5 800 ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-21:00

Γραμμή Φίλων της Στέγης
Τ.: 213 017 8200
ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-20:00
Οι Φίλοι της Στέγης πραγματοποιούν τις αγορές
των εισιτηρίων τους μέσα από το ηλεκτρονικό προφίλ τους, κάνοντας login με τον
προσωπικό τους κωδικό χρήστη και το password τους, για να ξεκλειδώσουν τις
εκπτώσεις και τις προπωλήσεις τους.