Το κτήμα Δρακόπουλου και… οι κακοί "λύκοι"

Τα προσωνύμια «Ομέρ  Πριόνης», «Νικηταράς ο Δενδροφάγος» κλπ, ο Νικήτας Κακλαμάνης τα κέρδισε  με πολύ κόπο και αρκετές κοπές δέντρων. Απέδειξε στην πορεία της μέχρι τώρα δημαρχίας του ότι δε σκοπεύει να αφήσει άλλο δέντρο στην Αθήνα, παρά μόνο το χριστουγεννιάτικο στην πλατεία Συντάγματος, για τη φύλαξη του οποίου άλλωστε επιστράτευσε τον περασμένο Δεκέμβριο αρκετές διμοιρίες των ΜΑΤ. Το σύνθημα «όπου ήταν δέντρο θα ξεφυτρώσει…Mall» συνιστά προφανώς την πεμπτουσία των σχεδιασμών του δημάρχου για την πρωτεύουσα. Αφού τα βρήκε σκούρα λοιπόν στο Βοτανικό, στο πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια και στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων, σειρά πήρε η Βίλα Δρακοπούλου στα Πατήσια.

Τον περασμένο Ιούλιο και εν μέσω έντονων αντιδράσεων  των δημοτικών κινήσεων της αντιπολίτευσης, ο Δήμος Αθηνών υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, το οποίο προβλέπει εντός  της έκτασης του κτήματος Δρακοπούλου, την ανέγερση ενός πολυώροφου κτιρίου πολλαπλών χρήσεων και έκτασης 9000 τμ με υπόγειο parking και στο οποίο θα περιλαμβάνεται και δημοτικό θέατρο, που θα εκχωρηθεί στο Δήμο μαζί με ένα οικόπεδο 3 στρεμμάτων στην περιοχή Προμπονά (εκτός σχεδίου πόλεως). Έτσι αξιοποιώντας τη θερινή ραστώνη, τα συνεργεία εισέβαλλαν στο κτήμα στις 12 Αυγούστου και με τη μέθοδο του αιφνιδιασμού και τη συνδρομή των αστυνομικών δυνάμεων, προχώρησαν στην κατεδάφιση ορισμένων από τα διατηρητέα κτίρια, αδιαφορώντας για την ιστορικότητα τους αλλά και για τις ανάγκες των κατοίκων σε ελεύθερους χώρους.

Το κτήμα Δρακοπούλου  για τον κ. Κακλαμάνη και τον  Ερυθρό Σταυρό μπορεί να αποτελεί ένα  ακόμα φιλέτο προς ανάπτυξη επιχειρηματικών  συμφερόντων, για τους κατοίκους  της ευρύτερης περιοχής όμως προσλαμβάνει μια διαφορετική σημασία. Αναγνωρισμένο  ως ένα μοναδικό δείγμα εξοχικής κατοικίας  με συνοδευτικά κτίρια υψηλής αρχιτεκτονικής που χρονολογούνται από το 1883 έως  το 1930 και συνάμα ως κοινόχρηστος χώρος  πρασίνου, είναι εγχαραγμένο στη  συλλογική συνείδηση των πολιτών  ως πολιτιστικό μνημείο αλλά και ως ένας από τους ελάχιστους πνεύμονες ζωής. Γι’ αυτό εξάλλου από το 1981 έχει χαρακτηριστεί κοινόχρηστος χώρος πρασίνου και μόλις το 2003 αποχαρακτηρίστηκαν τα 3 από τα 8 στρέμματα του και μετατράπηκαν σε οικοδομήσιμες εκτάσεις. Ένα τέτοιο ξεχωριστό τοπόσημο για την ιστορία της πόλης κινδυνεύει να μετεξελιχθεί σε μια απέραντη τσιμεντούπολη. Ακριβώς σε μια τέτοια προοπτική οι κάτοικοι αντιδρούν και οργανώνουν την αντίσταση τους.

Την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου  η Επιτροπή Κατοίκων για τη διάσωση  του κτήματος Δρακοπούλου με κεντρικό σύνθημα «Μετά τις φωτιές …  ούτε μέτρο τσιμέντο», διοργάνωσε λαϊκό γλέντι και δεντροφύτευση στην έκταση που κατεδαφίστηκαν τα κτίρια, με στόχο να παραμείνει η συνολική έκταση του κτήματος ενιαίος κοινόχρηστος χώρος πρασίνου. Φυτεύτηκαν και ποτίστηκαν πάνω από 50 δέντρα και ακολούθησε φαγοπότι με ζωντανή μουσική από ρεμπέτικο σχήμα. Ο χώρος κατακλύστηκε από απλούς ανθρώπους που διασκέδαζαν και παιδιά που ζωγράφιζαν σε χαρτόνια και άκουγαν παραμύθια. Κι όπως στα παραμύθια  αργά η γρήγορα κάνουν την εμφάνιση τους οι «κακοί λύκοι», έτσι και εκείνη τη μέρα παρουσιάστηκαν καμιά δεκαριά φουσκωτοί τύποι με καδρόνια υπό τη διακριτική συνοδεία της αστυνομίας. Δήλωσαν υπάλληλοι του Ερυθρού Σταυρού, αλλά η εμφάνιση τους, η συμπεριφορά τους και η παρουσία τους σε αρκετές αντίστοιχες ενέργειες, δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης της ταυτότητας τους. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής επιδίωξαν ανεπιτυχώς με απειλές και κάθε λογής τραμπουκισμούς να μπλοκάρουν τη διαδικασία δεντροφύτευσης. Μαρτυρίες που θέλουν τον υποψήφιο βουλευτή του ΛΑΟΣ Δημήτρη Κωνσταντάρα να συνομιλεί μαζί τους, δεν έχουν εξακριβωθεί πλήρως. Αλλά σίγουρα δε συνέδραμε την προσπάθεια των κατοίκων για δεντροφύτευση.

Οι κάτοικοι των  Πατησίων ζητούν από τις αρχές  να εισακούσουν τα αιτήματα τους για κατάργηση του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ του Δήμου και του Ερυθρού Σταυρού και χαρακτηρισμό του κτήματος ως πάρκου υψηλού πρασίνου, ώστε  να μην επιβαρυνθεί περιβαλλοντικά περαιτέρω η πυκνοκατοικημένη γειτονιά τους. Δηλώνουν αποφασισμένοι να περιφρουρήσουν την προσπάθεια τους και παραδίδουν μαθήματα πολιτικής της καθημερινότητας κόντρα στην εμπορευματοποίηση και την αποξένωση. Ελπίζουμε αυτό το «παραμύθι» να έχει happy end και να μην ξανάρθουν οι «κακοί λύκοι».

Οι φωτογραφίες  είναι του Αγγελου Κ. από το blog: http://aformi.wordpress.com/