Η αμνηστία της αμνησίας

Του Θανάση Καρτερού

Ψύχραιμος, ψυχρός, δασκαλεμένος, επιμένει στην αμνησία. Και δεν τον ενδιαφέρει αν έτσι κουρελιάζει τον όρκο του, την αλήθεια, τη Δικαιοσύνη, την ανάγκη να εμπιστεύεται ο πολίτης τους αστυνομικούς…

Ένας αστυνομικός, νέος άνθρωπος, αν κρίνουμε από τις φωτογραφίες, καταθέτει στην πιο πολύκροτη υπόθεση των τελευταίων χρόνων: στην υπόθεση της δολοφονίας του Φύσσα. Και επαναλαμβάνει τόσες φορές τη φράση «δεν θυμάμαι», ώστε να προκαλέσει τα ειρωνικά σχόλια της προέδρου του δικαστηρίου για τη μνήμη του. Και τις αυστηρές της συστάσεις, οι οποίες πάντως δεν εισακούστηκαν.

Δεν θυμάται, πάει και τελείωσε. Τι έγινε εκείνο το βράδυ, που έσπευσε επί τόπου με το περιπολικό; Ποιοι, πώς, γιατί; Τον φόνο τον έμαθε από την τηλεόραση. Τα πρόσωπα δεν του λένε τίποτε. Ψύχραιμος, ψυχρός, δασκαλεμένος, επιμένει στην αμνησία. Και δεν τον ενδιαφέρει αν έτσι κουρελιάζει τον όρκο του, την αλήθεια, τη Δικαιοσύνη, την ανάγκη να εμπιστεύεται ο πολίτης τους αστυνομικούς.

Έχει αρχόμενο Αλτσχάιμερ; Είναι χρυσαυγίτης; Τον απείλησαν τα τάγματα εφόδου και τα έκανε πάνω του; Αντάλλαξε τη μνήμη του με αργύρια; Άντε να βρεις άκρη, αν έχει κάποια σημασία αυτό.. Σίγουρα όμως βρίσκεις άκρη στο γιατί έχουν τόση πέραση τα συνθήματα για γουρούνια και δολοφόνους. Και γιατί ο πολίτης δεν εμπιστεύεται τους προστάτες της τάξης.

Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις: Δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί χαλασμένοι, είναι πολλοί εκείνοι που κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους, υπάρχουν αστυνομικοί που έδωσαν τη ζωή τους στο καθήκον. Όσο αλήθεια κι αν είναι όλα αυτά όμως, και ένας χαλασμένος είναι αρκετός για να μυρίζει άσχημα όλο το κιβώτιο. Να εδραιώνεται και να απλώνεται η εντύπωση της αστυνομικής σαπίλας στην κοινωνία.

Και δεν είναι ένας, δυστυχώς. Κάθε μέρα βρίσκονται μπροστά στον πολίτη φιντάνια όπως ο κύριος «δεν θυμάμαι». Κάθε μέρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας καταγγελίες. Κάθε μέρα παρακολουθούμε πόσο αποτελεσματικοί είναι στο να μπαγλαρώνουν αντιφασίστες, όπως στο Μαρούσι προχθές, και να μη θυμούνται φονιάδες, τραμπούκους, δράστες αποτρόπαιων εγκλημάτων.

Αυτά τα καρκινώματα πρέπει να ξεριζωθούν. Δημοκρατικά, χωρίς βαναυσότητες και αδικίες, αλλά να ξεριζωθούν. Ο Τόσκας το ‘χει, όπως όλα δείχνουν. Οι έντιμοι άνθρωποι, αστυνομικοί ή πολίτες, το θέλουν. Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με την αμνηστία της αμνησίας. Διότι κάποιοι μπορεί να μη θυμούνται, αλλά ο λαός δεν ξεχνά, όπως λέει ένα παλιό σύνθημα…

πηγη Η Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr