Το «Γκαμπί της Βασίλισσας»: Μία σειρά για τους σκακιστές (αλλά όχι μόνο)

Ο λόγος ή μάλλον οι δύο λόγοι είναι οι εξής: το εξαιρετικό επίπεδο παραγωγής και η καταπληκτική πρωταγωνίστρια.

Αρχικά να εξηγήσουμε τον τίτλο. Τι είναι το γκαμπί? Πρόκειται για ένα δημοφιλή όρο στις τάξεις των σκακιστών που αναφέρεται στη θυσία ενός πιονιού προκειμένου να ανακτήσει πλεονέκτημα η Βασίλισσα έναντι του αντιπάλου. Η πλοκή εντοπίζεται στις ΗΠΑ των 60ς. Σε ένα ορφανοτροφείο του Κεντάκι η εννιάχρονη Μπεθ Χάρμον θα ανακαλύψει το ταλέντο της στο σκάκι χάρη στον βλοσυρό αλλά και ακριβοδίκαιο επιστάτη που θα της μάθει τα μυστικά του παιχνιδιού. Λίγα χρόνια αργότερα η μικρή κοκκινομάλλα θα μπει δυναμικά στον ανδροκρατούμενο χώρο και θα διεκδικήσει τον τίτλο του πρωταθλητή στις ΗΠΑ.

Η αναπαράσταση της εποχής στέφεται με αναμφισβήτητη επιτυχία. Η καλλιτεχνική διεύθυνση δηλώνει μεγαλοπρέπεια και πολύ…χρήμα. Ολόκληροι κόσμοι (από τα φανταχτερά καζίνο- ξενοδοχεία του Λας Βέγκας μέχρι την σαγηνευτική πολυχρωμία του Μέξικο Σίτι) ζωντανεύουν με λεπτομέρειες αγγίζουν το τέλειο ενώ στο κομμάτι της ενδυματολογίας οι φαν της μόδας και της υψηλής ραπτικής θα βρουν τα δικά του μοντέλα ομορφιάς.

Όλα αυτά όμως θα ήταν περιορισμένου βεληνεκούς αν όχι δευτερεύουσας σημασίας δίχως την ιδανική πρωταγωνίστρια. Η 24χρονη αμερικανίδα – με βρετανοαργεντίνικες ρίζες- Άνια Τέιλορ Τζόι (των θρίλερ του Σιάμαλαν «Split» και «Glass» καθώς και του τηλεοπτικού «The witch») είναι η ψυχή της σειρά των 8 επεισοδίων, καθώς αποδίδει εξαίσια τον πλουραλισμό και την αμφισημία ενός χαρακτήρα που πηγαινοέρχεται μεταξύ του μεγαλείου και της αυτοκαταστροφής. Το σενάριο βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Γουόλτερ Τίβις ο οποίος χρησιμοποίησε την ιστορία της Χάρμον για να μιλήσει για την επιβίωση, το θείο δώρο του ταλέντου που μπορεί μερικές φορές να είναι και κατάρα, για τον εθισμό και την αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας. Όμως το «Γκαμπί» εκτός από ένα αποτελεσματικό δράμα χαρακτήρων μιλά εξίσου δεξιοτεχνικά για την χειραφέτηση της γυναίκα και τον ρατσισμό και κυρίως την τάση μεταστροφής της αμερικανικής κοινωνίας από τον ατομικισμό του καπιταλισμού στην συλλογική συνεργασία και το ομαδικό πνεύμα (κάτι που δεν βλέπουμε πολύ συχνά σε αμερικανικές σειρές) και την σημασία της άμβλυνσης του ψυχροπολεμικού κλίματος. Άσε που δεν διστάζει να κάνει σκόνη το περίφημο αμερικανικό τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια».