Γιατί είμαστε φεμινίστριες

Το βίντεο με τίτλο “Γιατί δεν είμαι φεμινίστρια” αναλύει, λοιπόν, για όσους δεν το έχουν δει, 10 λόγους για τους οποίους δεν είναι φεμινίστρια η ίδια κι ευτυχώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι έσπευσαν να αποτελέσουν γόνιμο αντίλογο. Πρόκειται για ένα κίνημα που ενώ θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο κι η υποστήριξη σε αυτό δεδομένη παρατηρώ μετά λύπης μου πως εξακολουθεί να δέχεται επιθέσεις με βάση κυρίως παρερμηνείες είτε αυθαίρετες είτε αναφερόμενες σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.

Πάμε να δούμε τώρα γιατί από την άλλη πλευρά πολλοί άνθρωποι εδώ έξω είμαστε φεμινιστές/ριες αναλύοντας έναν έναν τους λόγους που είδαμε στο εν λόγω βίντεο (αν κάποιος δεν το έχει δει μπορεί να το ψάξει στο youtube ώστε να καταλάβει σε τι αναφερόμαστε):

1. Όχι, οι γυναίκες ΔΕΝ είμαστε θύματα. Όμως το πατριαρχικό σύστημα μέσα στο οποίο έχουμε μεγαλώσει κι ακόμη με ύπουλους τρόπους εξακολουθεί κι αναπαράγει στερεότυπα, μας τοποθετεί ουκ ολίγες φορές πότε πιο επιθετικά πότε έμμεσα στη θέση αυτή. Οι τρόποι ποικίλουν. Από βιασμούς και σεξουαλικές παρενοχλήσεις κάθε είδους –που δεν ισχυρίστηκε κανείς ότι δεν έχει ποτέ δεχτεί κανένας άντρας ωστόσο παραμένουμε η τρανταχτή πλειοψηφία που δέχεται τέτοια φαινόμενα- μέχρι πρακτικές διακρίσεις και ανόητα υποτιμητικά σχόλια. Όταν αντιδρούμε μαζικά σε όλα τα παραπάνω δε θυματοποιούμαστε μόν@ μας απλώς αλληλοστηριζόμαστε για να πάψουν οι άλλοι να μας αντιμετωπίζουν έτσι. Αυτό θα πίστευε κανείς πως για όποιον ζει στον πλανήτη Γη κι έχει έστω και την ελάχιστη παρατηρητικότητα που χρειάζεται για να διατηρεί επαφή με το περιβάλλον είναι κάτι παραπάνω από εμφανές και δε θα έπρεπε καν να χρειάζεται ανάλυση. Ωστόσο χρειάζεται. Και δε θα κουραστούμε ποτέ να αναλύουμε ώσπου να ακουστούμε και καμιά να μη νιώθει μόνη.

2. Ο φεμινισμός ούτε αγαπά ούτε μισεί την οικογένεια. Εκείνο που πρεσβεύει είναι το δικαίωμα σε κάθε ξεχωριστή οντότητα εκεί έξω να επιλέξει αν θα κάνει ή όχι τελικά οικογένεια κι αν όντως κάνει να μην είναι υποχρεωμένη βάσει αυτής σε μια στερεοτυπική πραγματικότητα που έχει κατασκευάσει συγκεκριμένες εικόνες τόσο για τη γυναίκα-μάνα-σύντροφο όσο και για τον άντρα-πατέρα-σύντροφο. Αν δε θέλεις να κάνεις οικογένεια είναι εντάξει. Αν θέλεις να κάνεις οικογένεια είναι επίσης εντάξει. Το να θέλεις να υπάρχεις μέσα σε αυτήν την οικογένεια επί ίσοις όροις απαιτείται. Αλλιώς εσύ η ίδια τοποθετείς τον εαυτό σου στη θέση του θύματος, σίγουρα όχι ο φεμινισμός.

3. Ο φεμινισμός είναι όντως υπέρ των εκτρώσεων από την άποψη του αναφαίρετου δικαιώματος κάθε ανθρώπου να αποφασίζει ο ίδιος για τη ζωή και το σώμα του. Δεν προτρέπει ψυχαναγκαστικά κάθε γυναίκα να καταφύγει στην έκτρωση αλλά τη στηρίζει αναμφισβήτητα όταν επιλέγει να το κάνει. Ας μην ξεχνάμε πως δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την πραγματικότητα της ζωής κανενός ώστε να κρίνουμε όλοι οι έξω από τον χορό τι θα ήταν καλό να γίνει και τι όχι σε τέτοιες περιπτώσεις. Και μόνο αυτό το τελευταίο ως λόγος είναι αρκετός εκτός όλων των άλλων ώστε να μην επεμβαίνουμε στιγματίζοντας αβέρτα ζωές.

4. Δεν υπάρχουν ανθυγιεινά πρότυπα ομορφιάς πολύ απλά γιατί δε θα έπρεπε να υπάρχουν καν πρότυπα ομορφιάς. Ο φεμινισμός υποστηρίζει πως είναι εγκληματικό να εγκλωβιζόμαστε άνευ λόγου κι αιτίας σε κατασκευασμένες εικόνες καταδικάζοντας εαυτούς σε μια μόνιμη ανούσια σύγκριση με ό,τι είθισται βάσει μόδας να θεωρείται “αποδεκτό”. Υποστηρίζει το δικαίωμα στην όμορφη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου μέσα από το πώς ο ίδιος αισθάνεται κι όχι με βάση όσα συνήθως οι καπιταλιστικές ρεκλάμες προσπαθούν να του περάσουν άμεσα ή έμμεσα ως “ορθά”. Ας μην ξεχνάμε πως κάθε εποχή είχε κι έχει τα δικά της “πρότυπα ομορφιάς” κάτι που αποδεικνύει περίτρανα πως όλα είναι κατασκευασμένα από εμάς τους ίδιους.

Όσον αφορά την παχυσαρκία επικρατεί μια σύγχυση ως προς το πραγματικό νόημα της στάσης του φεμινισμού. Ο φεμινισμός, λοιπόν, δεν υποστηρίζει την ίδια την παχυσαρκία ως κατάσταση, υποστηρίζει ωστόσο μέχρι τελικής πτώσης κάθε σωματότυπο εκεί έξω πολύ απλά επειδή η αυτοεκτίμηση δε θα έπρεπε να είναι πολυτέλεια αλλά κάτι δεδομένο. Ακόμη κι αν κάποιος είναι παχύσαρκος δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην αγαπάει τον εαυτό του, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεται μειονεκτικά συγκρινόμενος με άλλους διαφορετικούς ανθρώπους εκεί έξω που ο καθένας από αυτούς έχει τις δικές μου ανασφάλειες, τις δικές του γοητευτικές “ατέλειες”, τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά.

Από πότε βαφτιστήκαμε, εξάλλου, όλοι οι υπόλοιποι αψεγάδιαστοι υπερτέλειοι και στιγματίζουμε άλλους με βάση το σώμα τους; Επιπλέον ακόμη κι αν ένας άνθρωπος θέλει ο ίδιος να αλλάξει κάτι πάνω του σίγουρα δε θα βρει το κουράγιο να το κάνει αν νιώθει εγκλωβισμένος μέσα σε έναν φαύλο κύκλο διαρκούς απόρριψης κι αυτοαπόρριψης. Για να μπορείς να υποστηρίξεις κι όποια αλλαγή επιθυμείς να κάνεις πρώτα πρέπει να δεχτείς και να αγαπήσεις τον εαυτό σου γι’ αυτό που ήδη είναι ώστε μετά να τον εξελίξεις -όπου κι αν εσύ το θέλεις- έχοντας τη σωστή βάση για να ξεκινήσεις. Αν μισείς αυτό που είσαι πιο πιθανό είναι να καταλήξεις στην παραίτηση και την αυτοτιμωρία παρά να βρεις κουράγιο να αλλάξεις κάτι που πιστεύεις ότι θα σε έκανε να αισθανθείς ακόμη καλύτερα. Εσύ. Όχι επειδή σου το είπαν άλλοι. Οι άλλοι ας κοιτάνε τις δικές τους καμπούρες κι όταν τις δουν και τις αποδεχτούν να είσαι σίγουρος/η πως θα πάψουν να ασχολούνται μαζί σου.

Προφανέστατα, λοιπόν, ο φεμινισμός υποστηρίζει την ομορφιά όλων μας η οποία δεν κρύβεται σίγουρα σε πλαστές εικόνες αλλά εκεί που κανείς ποτέ δεν μπαίνει στον κόπο να κοιτάξει. Στο ίδιο μας το είναι. Επομένως ακόμη κι η παχυσαρκία όταν πρέπει για λόγους υγείας να αλλάξει σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται με στιγματισμό αλλά με αγκαλιά. Σίγουρα το επιχείρημα δε θα είναι η υποκειμενικότατη αισθητική αλλά η βελτίωση της λειτουργίας του οργανισμού και μόνο. Δεν είμαστε κινούμενα κενά κορμιά. Είμαστε κινούμενα μικρά σύμπαντα.

Δεύτερο κομμάτι που θίγεται σε αυτήν την κατηγορία είναι εκείνο της προβολής του σώματός μας, της περιόδου μας και της επιλογής κάποιων από εμάς να μην ξυρίζονται. Κατ’ αρχάς, ξεκινώντας από το τέλος, ποιος ορίζει τι είναι ορθό και τι όχι στο κομμάτι της αισθητικής; Η κοπέλα που έφτιαξε το βίντεο; Εσύ που με διαβάζεις; Εγώ; Ή ο καθένας για τον εαυτό του τελικά που θα ήταν και το πιο λογικό επιτέλους; Όπως δεν τρέχω εγώ να υποδείξω στους γύρω μου τι θα φοράνε, πώς θα το φοράνε, αν θα ξυρίζονται, πού θα αποτριχώνονται και πού όχι έτσι μου φαίνεται αδιανόητο όταν κάποιος πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει ο ίδιος στους άλλους. Πάμε παρακάτω.

Εδώ θα εμφανιστεί η λέξη κλειδί για πολλά σημεία και δεν είναι άλλη από τη λέξη συμβολισμός. Όταν οι γυναίκες φωνάζουν πως δεν είναι μηχανές του σεξ ούτε είναι μόνο το σώμα τους αλλά φυσικά πολλά περισσότερα  και τολμούν να δείξουν το κορμί τους γυμνό δεν αντιφάσκουν. Σου τρίβουν στη μούρη ξεκάθαρα πως ακόμη κι έτσι αυτό που βλέπεις δεν είναι παρά ένα κορμί που η καθεμιά μας έχει το δικαίωμα να το εκφράζει όπως θέλει και να εξακολουθεί να είναι πολλά παραπάνω από αυτό. Αν εσύ βλέπεις μόνο το σώμα είναι πρόβλημα δικό σου κι όχι εκείνης που επιλέγει να το εκφράσει όπως νιώθει. Τέλος, το θέμα της περιόδου ακόμη κι όταν προβάλλεται επίσης ως σύμβολο ενάντια σε όσους το θεωρούν κάτι μιαρό δεν μπόρεσα ποτέ να κατανοήσω γιατί αποτελεί ταμπού έτσι κι αλλιώς οπότε μου φαίνεται δύσκολο να αναλύσω οτιδήποτε γιατί θα ήταν σαν να προσπαθώ να αναλύσω το γιατί ο γάιδαρος δεν πετάει.

5. Ο φεμινισμός δε μισεί τους άντρες ούτε στα λόγια ούτε στις πράξεις. Μισεί την πατριαρχία. Όταν αυτή εκφράζεται από άντρες οι άντρες αυτοί θα μας βρίσκουν απέναντί τους. Όταν αυτή εκφράζεται από γυναίκες, οι γυναίκες αυτές θα μας βρίσκουν απέναντί τους. Η αναφορά σε πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα των οποίων η αντίδραση στην εδώ κι αιώνες δράση της πατριαρχίας άγγιξε την απολυτότητα και τον σεξισμό δε σημαίνει πως εκφράζει τον φεμινισμό εν γένει.

Όσο για  την αναφορά στις περιπτώσεις των διαζυγίων και την άνιση αντιμετώπιση των δύο φύλων από το κράτος τόσο σε επίπεδο επιμέλειας παιδιών όσο και στο κομμάτι της διατροφής παρότι δε γνωρίζω από προσωπική εμπειρία τι ακριβώς συμβαίνει ως φεμινίστρια δεν είμαι υπέρ των διακρίσεων με βάση τα φύλα ούτε σε αυτές τις περιπτώσεις γιατί θα έπρεπε να αντιμετωπιζόμαστε όλοι ως άνθρωποι. Η ίδια η κοπέλα, όμως, στο βίντεο έπεσε σε μια αντίφαση ως προς αυτό. Όταν στο κομμάτι που αναφερόταν στην οικογένεια ισχυρίζεται πως η γυναίκα είναι ηρωίδα όταν αφιερώνεται μόνο στο να φροντίζει σπίτι και παιδιά ενώ δεν κάνει καμία αναφορά στο γιατί οι άντρες δε θα ακούσεις σχεδόν ποτέ να κάνουν κάτι τέτοιο σημαίνει πως μάλλον θεωρεί η ίδια πιο φυσιολογικό να ασχολείται περισσότερο η γυναίκα με τέτοια θέματα, όχι; Μάλλον ίδια, λοιπόν, είναι που έμμεσα υποστηρίζει και τις διακρίσεις ως προς τα οικογενειακά ζητήματα κι όχι ο φεμινισμός.

6. Ο φεμινισμός δεν μπήκε σε κομματικά καλούπια ως κίνημα εν τη γενέσει του. Ωστόσο πόσο συχνά βλέπουμε να υποστηρίζονται τέτοιες απόψεις από ανθρώπους πιο συντηρητικούς; Καλώς ή κακώς, λοιπόν, τυχαίνει λόγω αυτού του φαινομένου οι περισσότεροι/ες φεμινιστές/τριες να ανήκουν παράλληλα και σε πολιτικής φύσεως ιδεολογίες πιο ριζοσπαστικού χαρακτήρα. Όσο για τις υπόλοιπες ιδεολογίες, ας μην απέρριπταν εκείνες τον φεμινισμό.

7. Ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα ισότητας και η αυθαίρετα αντίθετη άποψη της κοπέλας φαίνεται πως περιορίστηκε στο μισθολογικό κομμάτι για κάποιον λόγο που μόνο εκείνη ξέρει. Κατ’ αρχάς πώς είναι δυνατόν να αναφέρεις ως κριτήριο το ότι η γυναίκα παίρνει άδεια μητρότητας ή ότι δε διαπραγματεύεται τόσο τον μισθό της όσο οι άντρες όταν κάνεις λόγο για τον ισχυρισμό των φεμινιστών/τριών πως οι γυναίκες είναι πιο χαμηλόμισθες από τους άντρες σε κάποιες περιπτώσεις και να σου φαίνεται αυτό αντικειμενική προσέγγιση εκ μέρους σου; Πρακτικά όμως, για να πάμε στο δια ταύτα, εφόσον η κοπέλα λέει πως δεν ισχύει καν κάτι τέτοιο ας την παραπέμψω απλώς εδώ: https://www.europarl.europa.eu/news/el/headlines/society/20200109STO69925/ti-einai-to-misthologiko-chasma-metaxu-ton-fulon-kai-pos-upologizetai

8. Ο φεμινισμός δε μισεί τις γυναίκες. Πολεμά, όμως, όντως τους ανθρώπους που πρεσβεύουν πατριαρχικά πρότυπα από τα οποία θα έπρεπε ήδη να έχουμε απαλλαγεί γιατί εκείνοι είναι που δείχνουν να μισούν τις γυναίκες. Αν η συγκεκριμένη κοπέλα -κάκιστα- έχει δεχτεί επιθέσεις χυδαίες λόγω των πατριαρχικών της ιδεών από κάποιους/ες που δηλώνουν φεμινιστές/ριες ας μην ξεχνάει πως σε κάθε χώρο μπορείς να βρεις –για να το πω απλοϊκά- “καλούς” και “κακούς”. Γιατί, μαντέψτε, είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι! Ωστόσο αντίλογο θα έπρεπε όντως να έχει και θα τον έχει.

9. Ο φεμινισμός δε βγάζει το σκασμό απέναντι σε καμία αδικία! Ο φεμινισμός είναι στο πλευρό κάθε γυναίκας όταν αυτή υποτιμάται, βιάζεται, κακοποιείται ανεξάρτητα από έθνη, θρησκείες, φυλές. Το δικαίωμα όσων το επιλέγουν να φορούν τη μαντίλα είναι μεν ένα αντιφατικό ίσως κι αμφιλεγόμενο ζήτημα εφόσον πρόκειται για σύμβολο μιας θρησκείας που καταπιέζει τις γυναίκες όμως δεν παύει όταν είναι επιλογή συνειδητή να είναι ένα δικαίωμα. Αν θελήσει μια γυναίκα να απαλλαχτεί από όλα αυτά συνειδητοποιώντας πως την καταπιέζουν θα το κάνει μόνη της μέσα από τη στήριξή μας και την αλληλεγγύη. Σίγουρα δε θα το κάνει αν απλώς κάποιος της το επιβάλλει. Η υπεράσπιση ενός τέτοιου δικαιώματος, όμως, δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ο φεμινισμός στηρίζει τη νοοτροπία του Ισλάμ ή ότι κάνει τα στραβά μάτια στα πατριαρχικά εγκλήματα που συμβαίνουν μέσα στους κόλπους του.

Επιπλέον, πολλές θρησκείες καταπιέζουν με διάφορους τρόπους τους ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, μιας και ακολουθούν στο βίντεο αναλύσεις που αφορούν και αυτό το κομμάτι, όταν κάποιος αντιτίθεται στην καταπίεση αυτή πολλοί πιστοί –και του Χριστιανισμού- πέφτουν να τον φάνε. Φαντάσου, τώρα, αν επιβαλλόταν δια νόμου κι απαγορεύσεις σε ζητήματα που αφορούν το πώς διαχειρίζεται ο καθένας την πίστη του σε επίπεδο προσωπικό. Λεπτό ζήτημα, όντως. Μα δε φανερώνει σε καμία περίπτωση πως ο φεμινισμός μισεί τις γυναίκες (!)

10. Ο φεμινισμός δε θεοποιεί τη γυναίκα. Το ότι χρησιμοποιούνται συχνά εκφράσεις όπως το “God is a woman” ως συνθήματά του φανερώνει ξανά τη γνωστή πια λέξη κλειδί που αναφέρθηκε και πιο πάνω. Φανερώνει έναν συμβολισμό. Όταν ο Χριστιανισμός (και οι περισσότερες ίσως θρησκείες) που θεωρεί η κοπέλα πως έρχεται σε αντίθεση με τον φεμινισμό κι έτσι δεν μπορεί, λέει, να είναι φεμινίστρια εφόσον πιστεύει, έχει ερμηνευτεί από τους ανθρώπους με τρόπο που παρουσιάζει το Θεό ως άντρα είναι αναμενόμενος ένας συμβολικός σε αυτή τη θέση αντίλογος. Πώς είναι δυνατόν εσύ που είσαι πιστός να καλουπώνεις τον Θεό σου μέσα στα στενά πλαίσια μιας ανθρώπινης βιολογικής κατάστασης; Πώς είναι δυνατόν να τον θεωρείς ταυτόχρονα ως το ανώτατο Ον, το παν, την απόλυτη αλήθεια, την ίδια την ύπαρξη και ταυτόχρονα να τον προσωποποιείς μέσω της αντρικής υπόστασης λες και θα μπορούσε η ίδια η ύπαρξη, το ανώτατο Ον, το παν, να περιοριστεί σε φύλα; Γι’ αυτό, ναι, ο Θεός, εφόσον πιστεύεις πως υπάρχει, είναι τα πάντα και τίποτε από αυτά. Είναι άντρας, είναι γυναίκα, είναι παιδί, είναι έννοια, είναι φως, είναι αλήθεια, είναι ύπαρξη και σίγουρα κανείς μας δεν μπορεί να τον φυλακίσει σε κάτι τόσο απόλυτο, υλικό, ανθρώπινο όσο το φύλο. Η πατριαρχία τον θέλει άντρα. Ο φεμινισμός πρεσβεύει πως αν πιστεύεις ο Θεός μάλλον μοιάζει να είναι τα πάντα και τίποτε. Με τι από τα δύο τελικά θα συμφωνούσες; Άρα ο φεμινισμός δε θεοποιεί τη γυναίκα αλλά αντιδρά στην πατριαρχία που τον εγκλωβίζει όπως τη συμφέρει. Για τους βανδαλισμούς δε θα προσθέσω κάτι παραπάνω, θα παραπέμψω όμως και πάλι σε αυτό που είπα πριν. Παντού μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που σέβονται κι ανθρώπους που δε σέβονται. Είμαστε ξεκάθαρα κατά των δεύτερων. Είναι άδικο όμως που όταν δε σέβονται οι Χριστιανοί έχουν πάντα σκοπό ιερό ενώ όταν δε σέβονται άλλοι είναι απλώς εγκληματίες.

Τα λόγια του Ιωάννη που παραθέτει επίσης στο βίντεο ως απόδειξη πως η θρησκεία μας κι οι εκπρόσωποί της δεν είναι μισογύνηδες αναφέρουν μέσα σε όλα τα κατά τα άλλα υποστηρικτικά για τη γυναίκα πως αυτή είναι ο υπαρχηγός του σπιτιού. Χρειάζεται να πω κάτι πάνω σε αυτό; Πόσους αιώνες πίσω να γυρίσουμε και πόσες ακόμη υποκειμενικές αντιλήψεις βάσει εποχής να φέρουμε στο σήμερα ως νομοτελειακές αλήθειες; Οι γυναίκες δε χρειαζόμαστε υποστήριξη με τη μορφή προστασίας από τους άντρες. Οι γυναίκες χρειαζόμαστε αλληλεγγύη για να ξεφύγουμε ακόμη κι από το πλασματικό πρότυπο του “φεμινιστή” άντρα-προστάτη.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr