Για όσα συμβαίνουν

Nα ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν είμαι από αυτούς που «κατανοούν την ανάγκη μεταρρυθμίσεων στην ΕΡΤ». Πάνω απ’ όλα έχω θέμα με τη λέξη μεταρρύθμιση η οποία από το 2009 χρησιμοποιείται ως όχημα για κάθε παράλογη απόφαση που πήραν τρείς – όχι και τόσο διαφορετικές κυβερνήσεις. Η νέα ΕΡΤ δε θα είναι καλύτερη, θα είναι στην καλύτερη περίπτωση απλά μικρότερη.

Το ζήτημα όμως δεν είναι η ΕΡΤ ή κάθε άλλη ΔΕΚΟ, όπως το έχουν καταλάβει πολλοί αλλά πολλοί δε λένε να καταλάβουν. Θα αποφύγω να γίνω κλισέ και αντί να πω «θέμα Δημοκρατίας», θα πω θέμα θράσους. Γιατί θέλει πολύ θράσος κάθε μέρα και με κάθε αφορμή να κάνεις πως γεννήθηκες χθες. Πως δεν ήξερες, δεν είδες, δεν είχες ευθύνη, δεν ήσουν μέρος του προβλήματος, δεν το διόγκωσες και δεν
το εκμεταλλεύτηκες στο έπακρον. Και όταν ήρθες επιτέλους αντιμέτωπος με την ανικανότητά σου, να λες ότι η δημόσια Ραδιοτηλεόραση (εδώ βάλτε υγεία, ασφάλιση ή ότι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε) είναι διεφθαρμένη και πρέπει να «μεταρρυθμιστεί».

Με ποιόν τρόπο; Μ’ αυτόν που είδαμε: πράξη νομοθετικού περιεχομένου, μαύρο στις οθόνες και μια υπόσχεση για καλύτερη ΕΡΤ. Από ποιούς; Από εκείνους που μέχρι πρόσφατα έβαζαν τους δικούς τους μέσα και τους χρυσοπλήρωναν. Με τα λεφτά μας! Αυτά για τα οποία κάνουν πως κόπτονται τώρα. Αυτά με τα οποία θα δώσουν αποζημιώσεις σε 3000 ανθρώπους μερικούς από τους οποίους θα ξανά-
προσλάβουν σε μερικούς μήνες! Ποιοι θα είναι αυτοί; Πως θα μπουν; Ποιος εμποδίζει αυτήν ή τις επόμενες κυβερνήσεις να μην πάρουν πάλι τα δικά τους παιδιά;

Η κυβέρνηση εκτός από θράσος δείχνει για άλλη μια φορά παροιμιώδη ασυνέπεια. Αποκαλείς το ανταποδοτικό τέλος χαράτσι; Τότε δε μπορείς να λες ότι η διάδοχος εταιρία θα λειτουργεί πάλι με ανταποδοτικό τέλος. Το θεωρείς βάρος στους ώμους των πολιτών; Κόβεις από το ΦΠΑ ή το πραγματικό χαράτσι της ΔΕΗ. Κάνεις πως σ’ ενδιαφέρει η διαφάνεια και η νομιμότητα; Ξεκαθαρίζεις το
ραδιοτηλεοπτικό τοπίο με τις άδειες. Κάνεις δηλώσεις περί πάρτι στην ΕΡΤ; Βγάζεις από την κυβέρνηση σου εκείνους που έβλεπαν την ΕΡΤ σαν το μαγαζάκι τους. Πιστεύεις στο ρόλο της δημόσιας τηλεόρασης στην ενημέρωση των πολιτών; Δεν προωθείς τη σμίκρυνση και την περιθωριοποίηση της και σίγουρα δεν τη λοιδορείς!

Με όπλο λοιπόν το θράσος και ασπίδα την ασυνέπεια ο πρωθυπουργός και ο περίγυρός του φαίνεται να πιστεύουν ότι δικαιούνται να κάνουν και να λένε ότι θέλουν χωρίς καμία κριτική ή αντίδραση. Τι κι αν η πραγματικότητα είναι αλλιώς. Τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν και όσους τη βλέπουν και θυμούνται.

Αυτό είναι το θέμα!

του Nicolas Barati