«Εμείς θα είμαστε με τα παιδιά που φτιάχνουν χαρταετούς…»

Παρατηρώντας τα γεγονότα των τελευταίων ημερών τόσο στον Έβρο όσο και στα νησιά, διαπίστωσα ότι ουδείς γνωρίζει πραγματικά με ακρίβεια τι γίνεται.

Αφορμή πήρα από ένα άρθρο που δημοσίευσε στο Κουτί της Πανδώρας μια καλή φίλη που ζει και εργάζεται στη Λέσβο τα τελευταία 10 χρόνια. Η άποψη της φυσικά βρήκε ανταπόκριση από πολλούς, για τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Μυτιλήνη με το προσφυγικό, αλλά είδα μετά λύπης και πολλούς- που προφανώς να μην συμφωνούν (θεμιτό είναι αυτό)- να επιτίθεντο με ακραίες εκφράσεις.  Σίγουρα ότι και αν πιστεύει κάποιος, όποια και αν είναι η πολιτική του τοποθέτηση, σίγουρα δεν μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα αν δεν έχει δει και ζήσει ιδίοις όμμασι τα γεγονότα. Φυσικά για το τι συμβαίνει στην Μυτιλήνη όχι τώρα αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια είμαι κι εγώ (σ.σ η Μόρια δεν φτιάχτηκε επί ΣΥΡΙΖΑ αλλά επί Σαμαρά για όποιον δεν γνωρίζει και εγκαινιάστηκε το 2013) όπως και ορισμένοι συνάδελφοι που καλύπτουν καιρό τα γεγονότα τόσο στον Εβρο την θράκη αλλά και στα νησιά και έχουν ως σκοπό την αντικειμενική ενημέρωση, μακριά από ρατσιστικά ή όποιας άλλης κακής μορφής σχόλια. Και ειδικά όταν μιλάμε για ελληνικά ΜΜΕ, όπου η πληροφόρηση γίνεται τι περισσότερες φορές με Fake News με στόχο να καθοδηγήσουν όλα τα ακροδεξιά στοιχεία είτε να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους είτε να δημιουργήσουν πανικό από εκεί που δεν υπάρχει, και να απευθύνονται στον Έλληνα αναγνώστη που πιστεύει ότι βλέπει και διαβάσει στα social media, οπότε είναι εύκολο να υποπέσει σε άστοχα συμπέρασμα και να δικάσει. 

Και αυτό συμβαίνει πραγματικά τις τελευταίες ημέρες. Είναι τρομακτικό που ορισμένοι προσωποποιούν ως εχθρό τον πρόσφυγα τον μετανάστη, αντί να δουν την πραγματικότητα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι το προσφυγικό δεν δημιουργήθηκε τώρα. Υπήρξε και θα υπάρχει πάντα, όταν θα υπάρχουν δυστυχισμένοι  άνθρωποι που θα αναζητούν ένα καλύτερο αύριο. Και πιστέψτε το, η δίψα για ένα καλύτερο αύριο έχει αποδειχθεί πιο δυνατό από την δίψα για τον θάνατο και την εξαθλίωση. 

Αντί λοιπόν να αναλωνόμαστε  σε οποιαδήποτε ανάλυση και αναζήτηση ευθυνών που μπορεί να εμπεριέχει δόλο, καλό είναι να δούμε τα πράγματα πιο ώριμα,πιο ψυχραιμία και να διαβάζουμε σωστά κρίνοντας αντικειμενικά καθώς δεν βρισκόμαστε στην πηγή του προβλήματος.

Γιατί ακόμα και σήμερα στις δηλώσεις των επικεφαλής των οργάνων της Ε.Ε από τον Έβρο, όπως επισήμανε ο συνάδελφος Αλέξανδρος Κλώσσας,  δεν ακούσαμε οτι η πολιτική της Ε.Ε εγκλωβίζει στα σύνορα και τα νησιά τους μετανάστες, δεν ακούσαμε να λένε ότι η Ελλάδα-Ε.Ε αντιμετωπίζει «ασύμμετρη απειλή» από τους δυστυχισμένους μετανάστες. Και δεν τα ακούσαμε  από καμία πλευρά.

Απεναντίας αυτό που ακούμε τα τελευταία χρόνια είναι οι φωνές των κατοίκων και των προσφύγων που θέλουν μια καλύτερη ζωή. Οπότε δικαίως η Βάλια Μπαρμπατιώτη  έγραψε στο άρθρο της :”Σταματήστε το πείραμα που λέγεται Λέσβος” η o  Έβρος θα συμπληρώσω εγώ,.

Και αν κάτι πρέπει να ακούσουμε είναι αυτό που έγραψε η συνάδελφος, Άννα Παντελιά, και να μπούμε σε σκέψη: ”Φάγαμε λαγάνα; Πετάξαμε χαρταετό σήμερα;

Ελπίζω να μη συνεχίσετε να πετάτε χαρταετό για πολύ γιατί έρχονται άσχημες μέρες. Όλοι έχουμε ευθύνη σε αυτήν την ιστορία.

Επειδή όλα έχουν γίνει σκέτη πολιτική ας μη ξεχνάμε την ανθρωπιά που μας έχει μείνει.

Εμείς θα είμαστε με τα παιδιά που φτιάχνουν χαρταετούς με σκουπιδοσακουλες στα καμπ μέχρι να τα δούμε να μένουν σε σπίτια, να τρώνε καλό φαΐ και να πηγαίνουν σχολείο.

Καμία πολιτική δεν μπαίνει πάνω από ανθρώπινες ζωές”

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr