Δύο βδομάδες για να αποφασίσουμε

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η Ελλάδα έχει πράγματι τη δυνατότητα να γίνει άλλη χώρα. Η απόφαση πρέπει να παρθεί το πολύ σε δυο βδομάδες και να είναι ξεκάθαρη: ή θα πάμε με τους ευρωπαϊκούς κανόνες χωρίς ενδοιασμούς ή θα οδηγηθούμε στο “Graccident” με ότι αυτό συνεπάγεται. Το δίλημμα τίθεται απλούστερα ως εξής: ή ανεβαίνουμε ασθμαίνοντας στο τρένο της ανάπτυξης που ξεκινάει τώρα με την πιστωτική χαλάρωση, το πακέτο Γιούνκερ και το φθηνό πετρέλαιο ή γινόμαστε η Βενεζουέλα της Μεσογείου, χωρίς πετρέλαια. Δηλαδή, ή δίνουμε τη μάχη μέσα στην Ευρώπη (περιμένοντας καλύτερους συσχετισμούς για να αλλάξουμε τους κανόνες) ή βγαίνουμε εκτός και ψάχνουμε για ομπρέλα. Πολιτικά, ή η αριστερά επιλέγει να διαχειριστεί αυτή την ανάπτυξη υπέρ των πολλών ή εγκαταλείπει την όποια αναπτυξιακή ευκαιρία στη διαπλοκή και στους ολιγάρχες.

Τα διλήμματα αυτά προκύπτουν ευθέως και σαφώς από τέσσερα φρέσκα μηνύματα που καταδεικνύουν πως οι εταίροι (ακόμη και η Κύπρος) έχουν κουραστεί με το ελληνικό ζήτημα και δεν είναι διατεθειμένοι να παραβούν χάριν της Ελλάδας κανένα κανόνα: 1) Δανειστές: “Εάν δεν έχετε ρευστότητα, μην πληρώσετε για 1-2 μήνες μισθούς”. 2) Γιούνκερ προς Τσίπρα: “δεν έχει υπάρξει πολύ μεγάλη πρόοδος” και πρόσθεσε ότι δεν θέλει να δει να αποτυγχάνουν οι ελληνικές συζητήσεις. 3) Β. Σόιμπλε: “δεδομένου ότι η ευθύνη και η δυνατότητα της απόφασης για το τι θα συμβεί βρίσκεται μόνον στην Ελλάδα και δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς κάνουν οι υπεύθυνοι στην Αθήνα, δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε… ένα Graccident”. Και 4) Σουλτς: «Συζητήσαμε τι μπορούμε να κάνουμε μέσα από τη συνεργασία μας για να επιλύσουμε μεσοπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα προβλήματα με μια στρατηγική για την ανάπτυξη … Η Ελλάδα έχει δυνατότητες τόσο για ανάπτυξη όσο και για επενδύσεις».

Ο πρωθυπουργός πρέπει να πει επακριβώς την αλήθεια και την ουσία του διακυβεύματος τόσο στον ελληνικό λαό, όσο και στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν την πει τώρα, θα υποχρεωθεί να το κάνει και να πάρει προσωπικά θέση σε λίγες μέρες, αν καταλήξουμε σε δημοψήφισμα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ελληνική πλευρά έχει κάνει πολλά φάουλ στην διαπραγμάτευση, είτε από άγνοια είτε από κακή στάθμιση των πραγματικών δεδομένων, τα οποία ούτε πρέπει να συνεχιστούν, ούτε πρέπει να μεταλλάσσονται εσωτερικά σε εθνική επιδειξιμανία. Η προσωπική επίθεση στον Σόιμπλε δεν είναι καθόλου εποικοδομητική και εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας και η υπόθεση των γερμανικών επανορθώσεων θέλει άλλο timing και άλλους χειρισμούς.

Βεβαίως, από την άλλη, η σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η νέα ελληνική κυβέρνηση προσλαμβάνει συχνά κυνικά χαρακτηριστικά. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Είναι όμως πια ξεκάθαρο πως η καυτή πατάτα είναι στα χέρια μας. Σε επίπεδο ευρωπαϊκών κοινωνιών κερδίσαμε κατανόηση και συμπάθεια. Σε επίπεδο συσχετισμών ισχύος δεν κερδίσαμε τίποτε. Σε επίπεδο αγορών και επενδύσεων το «κόστος ευκαιρίας» είναι ανυπολόγιστο. –

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr