Δυνάμει καγκελάριος ένας (πρώην) «ξεγραμμένος»

Αν μέχρι και πριν από δέκα εβδομάδες ανέφερε κανείς τον Ολαφ Σολτς ως τον επόμενο καγκελάριο στη Γερμανία, τούτο θα προκαλούσε απλώς μειδιάματα. Ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομικών θεωρούνταν ακόμα και μέσα στο κόμμα του (SPD) ο «από χέρι» ήδη χαμένος. Είχε έρθει άλλωστε τρίτος στη διαδικασία εκλογής προέδρου του κόμματος. Λίγο πριν ξεσπάσουν οι καταστροφικές πλημμύρες στη Γερμανία, οι προτιμήσεις των εκλογέων τον έφερναν τρίτο με ποσοστό 15%, ενώ ισοψηφούσαν Πράσινοι και Χριστιανοδημοκράτες (22-23%). Το σκηνικό αυτό έμελλε να ανατραπεί θεαματικά στα τέλη Ιουλίου, όταν ο Σόλτς πέτυχε όχι μόνο να προσεγγίσει τα ποσοστά των δύο αντιπάλων του, αλλά και να τους υπερκεράσει.

Οι πλημμύρες του καλοκαιριού στη Βεστφαλία επέφεραν πράγματι σημαντικές ανατροπές στα γερμανικά πολιτικά πράγματα. Ομως η κατακόρυφη άνοδος του Ολαφ Σολτς πρέπει να εκτιμηθεί μέσα και από σειρά άλλων παραγόντων, οι οποίοι επέδρασαν και συνέβαλαν αθροιστικά στην καθίζηση των προτιμήσεων για Χριστιανοδημοκράτες και Πράσινους. Εχοντας αφεθεί στη μοίρα του από σειρά στελεχών του δικού του κόμματος και δίχως σοβαρούς οικονομικούς υποστηρικτές, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Πίστεψε στην αποστολή του και έπαιξε σοβαρά τον ρόλο του ως σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος αναπτύσσοντας δική του στρατηγική. Η οποία αποδείχθηκε στην πράξη επιτυχής, καθώς βρέθηκε από τρίτος μέσα σε διάστημα 7-8 εβδομάδων πρώτος ενεργοποιώντας μετά από χρόνια καθίζησης το εν υπνώσει δυναμικό της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.

Στα μέσα Ιουλίου οι προβλέψεις έδιναν άνετη πρωτιά στην υποψήφια των Πρασίνων, Αναλένα Μπέρμποκ, με δεύτερο τον χριστιανοδημοκράτη υποψήφιο Αρμιν Λάσετ και τρίτο τον Ολαφ Σολτς μ’ ένα ποσοστό μόλις κοντά στο 16%. Μία εβδομάδα αργότερα η πλάστιγγα θα έγερνε υπέρ του εκλεκτού της Μέρκελ, Αρμιν Λάσετ. Ομως για λίγο χρόνο καθώς οι καταστροφικές πλημύρες στο μεγαλύτερο ομόσπονδο κρατίδιο θα ανέτρεπαν άρδην τα προεκλογικά δεδομένα. Ο χριστιανοδημοκράτης υποψήφιος και πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Αρμιν Λάσετ, εμφανίστηκε στον τόπο των πλημμυρών αξιοθρήνητος. Οι κάμερες τον συνέλαβαν μάλιστα να χαμογελάει την ώρα που οι πληγέντες ανέμεναν δηλώσεις άμεσης συμπαράστασης.

Ο Ολαφ Σολτς προσήλθε εκεί με γαλότσες εξαγγέλλοντας σχέδιο άμεσης ενίσχυσης των πληγέντων. Η Πράσινη υποψήφια Αναλένα Μπέρμποκ, όντας στον τόπο των διακοπών της, επιδόθηκε σε αναλύσεις επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγή, χωρίς ουσιώδεις προτάσεις για την αντιμετώπιση των καταστροφών. Φάνηκε στην πράξη τότε εκείνο που ελέγετο ήδη, ότι τα άτομα που έχρισαν υποψηφίους τους οι Συντηρητικοί και οι Πράσινοι αντίστοιχα υπήρξαν πολιτικά ανεπαρκείς προσωπικότητες, ανάξιες να φέρουν σε πέρας έναν τόσο κρίσιμο προεκλογικό αγώνα.

Για τους Σοσιαλδημοκράτες όλα έμελλε να αποτελέσουν ένα απρόσμενο δώρο. Διότι η παραπαίουσα τα τελευταία χρόνια γερμανική σοσιαλδημοκρατία δεν απέκτησε αίφνης ελκυστικότητα. Τα προεκλογικά ποσοστά της ανήλθαν λόγω των απίθανων επιλογών των δύο άλλων κομμάτων τόσο σε πρόσωπα όσο και σε προεκλογικά συνθήματα. Ετσι ο «ξεγραμμένος» Ολαφ Σολτς, αντίθετα από τον εκλεγμένο με 100% (!) Μάρτιν Σουλτς το 2016, πέρασε εν τάχει σε μια ανοδική τροχιά και έθεσε σε κινητικότητα τον κομματικό μηχανισμό και την εκλογική βάση του SPD.

Τα επιτελεία των κομμάτων, όπου εξετάζονται οι επόμενες κινήσεις μέχρι και την τελευταία ημέρα προ των εκλογών, λειτουργούν στη βάση ανάδειξης ως πρώτου του Ολαφ Σολτς. Οι Χριστιανοδημοκράτες, για πρώτη φορά από δεκαετίες δεύτερη δύναμη, επιχειρούν να ανακόψουν την τάση ανόδου του Σολτς θέτοντας επίμονα το ζήτημα του μελλοντικού κυβερνητικού συνασπισμού. Ο υποψήφιός τους Λάσετ ζητά απάντηση για το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με την Αριστερά, κεντρίζοντας έτσι τα αντικομμουνιστικά ανακλαστικά των συντηρητικών εκλογέων.

Αυτό διότι μια συγκυβέρνηση με Πράσινους και Αριστερά θεωρείται ως η πλέον πιθανή εκδοχή με νικητή τον σοσιαλδημοκράτη Ολαφ Σόλτς, ο οποίος σιωπά ευλόγως επ’ αυτού. Υπάρχει βεβαίως και η συστημική προοπτική ενός συνασπισμού των «φαναριών» (κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι), κάτι που επιδίωξε το 2017 και η Μέρκελ χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι (κίτρινοι) Φιλελεύθεροι του Κρίστιαν Λίντνερ ήταν εκείνοι που κατήγγειλαν τότε τις διαπραγματεύσεις, έχοντας διαπιστώσει παρασκηνιακές συμφωνίες των Πρασίνων με τη Μέρκελ. Ετσι βρέθηκαν οι Σοσιαλδημοκράτες εκ νέου σε ακόμα έναν κυβερνητικό «μεγάλο συνασπισμό». Τούτο θα μπορούσε να επαναληφθεί για άλλη μία φορά βεβαίως, όμως τώρα μόνο με σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο.

Ομως ακόμη και όταν θα είναι τελικά πρώτος σε ψήφους ο σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς, τούτο δεν σημαίνει πως εκείνος θα σχηματίσει τη νέα κυβέρνηση. Ανάλογα με τη διαφορά του από τον δεύτερο (-η) και με βάση τους συσχετισμούς που θα προκύψουν, δεν αποκλείεται να γίνει καγκελάριος τόσο ο εκλεκτός της Μέρκελ, Αρμιν Λάσετ, όσο και η δυτικόστροφη οικολόγος Αναλένα Μπέρμποκ. Η σημερινή καγκελάριος απέδειξε συχνά κατά τη μακρά θητεία της ότι διαθέτει απίθανες δυνατότητες εκλογοπολιτικών χειρισμών.

 * Ο Γιάννης Τζώρτζης είναι δημοσιογράφος

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr