Βερολινέζικες ιστορίες

Ο Μάικ Ούβε Χίνκελ ήταν επιχειρηματίας, επενδυτής. Η εταιρία του, η Living Bauhaus επένδυσε το 2013, στο project με την επωνυμία  Living Levels condominium. Το project αφορούσε την κατασκευή πολυτελών διαμερισμάτων με θέα το East Side Gallery. Πολύ κοντινή θέα. Τόσο κοντινή, που χρειαζόταν να γκρεμιστεί ένα κομμάτι ένα κομμάτι 22 μέτρων από το 1,3 χιλιόμετρο της διάσημης East Side Gallery. 

Πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη διαδήλωση, η αστυνομία έστησε οδοφράγματα γύρω από το σημείο,  όπου οι χιλιάδες διαδηλωτές, δεκάδες αντιπρόσωποι οργανώσεων από όλη την Ευρωπη και πάρα πολλοί καλλιτέχνες ζητούσαν να μη γκρεμιστεί αυτό το  κομμάτι ιστορικής μνήμης του Βερολίνου. Έγιναν μεγάλες συμπλοκές προσπαθώντας να αποτρέψουν έναν γερανό να απομακρύνει κι άλλα τμήματα της γκαλερί, που θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες σε ανοικτό χώρο στον κόσμο.

«Το Τείχος σώθηκε» ήταν το κύριο θέμα του Spiegel της 5ης Μαρτίου 2013. 

Στο σάλο που δημιούργησαν οι διαδηλωτές κόντρα στους γερανούς που γκρέμιζαν, το πρόσωπο του Μάικ Ούβε Χίνκελ έγινε μιντιακά γνωστο. Και στο πρόσωπο του Μάικ Ούβε Χίνκελ,  ο Χάραλντ Σμούτσλερ αναγνώρισε τον παλιό του φίλο, τον συγκάτοικο του, τον καταδότη του, τον υπάλληλο της Στάζι. Αυτόν που εκείνος γνώριζε  ως «Γιένς Πίτερ»… 

Μετά τη πτώση του Τείχους, οι ερευνητές των αρχείων της Στάζι διαπίστωσαν ότι οι «συνοριοφύλακες» του Τείχους, ήταν σε ποσοστό 20%, υπάλληλοι της. Ένας στους πέντε. Όλοι γνώριζαν το ποσοστό, αλλά κανείς δεν γνώριζε ποιοι ήταν. Περιπολούσαν πάντα σε ζευγάρια. Επί ώρες. Απέφευγαν να συνομιλούν μεταξύ τους. Ακόμη και η πιο χαλαρή κουβέντα έκρυβε τον κίνδυνο να παρεξηγηθεί. Ποτέ, κανείς, δεν ήξερε ποιος πραγματικά ήταν ο συνάδελφος του. Κι η τελευταία δουλειά που ανατέθηκε στους Τειχοφύλακες, ήταν το γκρέμισμα του.  

Ο Μάικ Ουβε Χίνκελ, ο Χάραλντ Σμούτσλερ και ο Πέτερ Φέχτερ θα ήταν πάνω κάτω συνομήλικοι. Θα μπορούσαν να είναι και φίλοι. Αν ο Πέτερ ζούσε. 

Ο Πέτερ Φέχτερ πυροβολήθηκε στις 17 Αυγούστου 1962 από δυο φρουρούς, την ώρα που είχε διαβεί εκείνο το πρώτης γενιάς πλινθόκτιστο, με αγκαθωτό σύρμα, Τείχος. 

Έμεινε εκεί, πεσμένος, εκλιπαρώντας για βοήθεια, περίπου τρεις ώρες. Κανείς, ούτε από το Ανατολικό τομέα, ούτε από τον Δυτικό, δεν διανοήθηκε να τον βοηθήσει. Επί τρεις ώρες παρακολουθούσαν τον επιθανάτιο ρόγχο του. Ήταν άλλωστε η εποχή που Αμερικάνοι και Σοβιετικοί συνιστούσαν, αμφότεροι,  «Ψυχραιμία». Ψυχραιμία στο μοίρασμα λαφύρων και ζωών. 

Ιστορίες. Ιστορίες μιας πόλης, ιστορίες  μια χώρας που εκατομμύρια κτηνώδεις Ναζι, μεταμορφώθηκαν μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι μισοί σε ενθέρμους Κομμουνιστές και οι άλλοι μισοί σε μανιώδεις Φιλελευθέρους. 

Άλλωστε η… Ιστορία και αυτοί που την καλλωπίζουν, επαναπαύτηκε στο ότι ο Ναζισμός ηταν υπόθεση του Χίτλερ και της παρέας του. Μια υπόθεση παρανοϊκών. Μια υπόθεση που δεν φτιάχτηκε, κτίστηκε, διαμορφώθηκε  από εκατομμύρια Χίνκελ, Σμούτσλερ και Φέχτερ. 

Βερολινέζικες ιστορίες… 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr