Αυτοί είναι οι 4 σκιτσογράφοι του Charlie Hebdo που δολοφονήθηκαν (εικόνες)

Ο Στεφάν Σαρμπονιέ (Charb), ο Ζαν Καμπού (Cabu), ο Ζορζ Βολανσκί (Wolinski) κι ο Μπερνάρ Βερλάκ (Tignous) είναι οι τέσσερις σκιτογράφοι που δολοφονήθηκαν από τους φανατικούς ισλαμιστές μέσα στα γραφεία της σατηρικής εφημερίδας Charlie Hebdo στο Παρίσι. 

Ο Στεφάν Σαρμπονιέ υπέγραφε ως Charb κι ήταν 47 ετών. Ήταν διευθυντής έκδοσης του Charlie Hebdo από το Μάιο του 2009 κι η στήλη του τιτλοφορείται “Ο Σαρμπ δεν αγαπά τους ανθρώπους (Charb n’aime pas les gens)”. Κατά καιρούς συμμετείχε και σε άλλες εκδόσεις και τηλεοπτικές εκπομπές. Ήταν δηλωμένος υποστηρικτής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας και του Μετώπου της Αριστεράς. 

O Charb μπροστά στο τεύχος για τα 20 χρόνια από την επανακυκλοφορία του Charlie Hebdo

“Ο στρατός καθαρίζει τις παραλίες όταν η TOTAL κάνει μια πουστιά στη Γαλλία αλλά “καθαρίζει” τους μάρτυρες όταν η TOTAL κάνει μια πουστιά στη Βιρμανία.

 

Ο Ζαν Καμπού (Cabu) δολοφονήθηκε σε ηλικία 76 ετών κι είχε δουλέψει εκτός από το Charlie Hebdo στην αντίστοιχου περιεχομένου Hara-Kiri και την πλέον γνωστή γαλλική σατιρική εφημερίδα Le Canard Enchainé. Ξεκίνησε την καριέρα του και την πολιτική του σταδιοδρομία στα χρόνια του Πολέμου της Αλγερίας, στα τέλη της δεκαετίας του ’50 όπου κι ανέπτυξε την αντιμιλιταριστική οπτική του στα πράγματα. Είναι ο δημιουργός του χαρακτήρα “ο Μεγάλος Ντουντούς (Le Grand Duduche)”.

Ο Ζαν Καμπού 

Η περσόνα του Cabu, Le Grand Duduche

Ο Ζορζ Βολανσκί υπέγραφε με το επίθετό του (Wolinski) κι ήταν 80 ετών. Σκίτσαρε για τη μινιαία έκδοση του  Charlie Hebdo ενώ στην καριέρα του είχε συνεργαστεί με πολλές γαλλικές εφημερίδες. Τα σκίτσα του είχαν συχνά σεξουαλικό περιεχόμενο και κάποιες φορές σεξιστικό.

“Η Γαλλία διστάζει” λέει ο Wolinski και δείχνει έναν άνδρα και μια γυναίκα να αυνανίζει ο ένας τον άλλο αντί να κάνουν σεξ.

Ο Μπερνάρ Βερλάκ υπέγραφε ως Tignus κι ήταν γεννημένος το 1957. Είχε επίσης δουλέψει για άλλα περιοδικά όπως το Mariane και το Fluide glacial. 

Σατηρικό σκίτσο του Tignus για το “φλου” που χαρακτηρίζει το κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση: “Είμαι πολίτης του κόσμου κατά της παγκοσμιοποίησης” – “Πίνεις τίποτα;”