Άρθρο του Κ. Βαξεβάνη στην Humanité: Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε

Διαβάστε το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στη γαλλική Humanité

Η εγχείρηση πέθανε, ο ασθενής απεβίωσε 

Του Κώστα Βαξεβάνη 

Στην Ελλάδα των προηγούμενων δεκαετιών, ένας πονηρός γιατρός, συνήθιζε να καλύπτει τις αποτυχίες του με ένα σχεδόν θριαμβευτικό τρόπο. Όταν ο ασθενής πέθαινε, απευθυνόταν στους συγγενείς λέγοντας «η εγχείρηση φυσικά πέτυχε, αλλά δυστυχώς ο ασθενής απεβίωσε».

Όλο και περισσότερο, ο πρωθυπουργός της χώρας Αντώνης Σαμαράς,μοιάζει με εκείνον τον γιατρό. Εμφανιζόμενος σε ρόλο σωτήρα-γιατρού της χώρας, ανακοινώνει πως όλα πάνε καλά αν και οι άνθρωποι πεθαίνουν κυριολεκτικά. Άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι πεθαίνουν πάνω από μαγκάλια στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν.

Η εγχείρηση του Αντώνη Σαμαρά ή για να κυριολεκτούμε της κυρίας Μέρκελ, αφήνει παντού θύματα. Η ανεργία φτάνει 27,4 % στο σύνολο του πληθυσμού ενώ ένας στους δύο νέους είναι χωρίς δουλειά. Οι επιχειρήσεις κλείνουν, πραγματική οικονομία δεν υπάρχει. Ωστόσο η κυβέρνηση ανακοινώνει πως έχει πλεόνασμα. Ένα πλεόνασμα που ακόμη και αν ισχύει, προέρχεται από φόρους και όχι από τη λειτουργία της χώρας και της Οικονομίας.

Όλη αυτή η πολιτική λιτότητας, που εμφανίζεται ως αναγκαία πράξη σωτηρίας,δεν έχει μειώσει το χρέος το οποίο παραμένει μη βιώσιμο. Τους επόμενους μήνες, οι Τράπεζες,των οποίων τα σκάνδαλα δεν ελέγχθηκαν ποτέ, θα προχωρήσουν σε κατασχέσεις σπιτιών. Αυτή η εικόνα,δεν είναι πια η εικόνα της Ελλάδας,αλλά όλου του Ευρωπαικού Νότου.

Τι συνέβη λοιπόν; Η θεωρία πως η ανεμελιά του έλληνα που πίνει ούζο και χορεύει συρτάκι ή του επιπόλαιου ισπανού και του νάρκισσου Ιταλού, δεν δίνει μια εξήγηση για τα οικονομικά φαινόμενα της Ευρώπης. Το επόμενο άλλωστε θύμα ίσως είναι ο πιο συνετός Γάλλος.

Η Ευρώπη της κυρίας Μέρκελ, εμφανίζει ένα συστημικό πρόβλημα ως θέμα νοοτροπιών και συμπεριφορών. Μιλά για την διαφθορά του ξιπασμένου Νότου,όταν οι εισαγγελίες των χωρών που κατηγορεί, είναι γεμάτες με δικογραφίες που αφορούν γερμανικές εταιρείες που εκπαίδευσαν τους νότιους σε διαφθορά. Η SIEMENS, και η Ferrostal, είναι δύο μόνο από τις γερμανικές εταιρείες που αποδεδειγμένα χρημάτιζαν πολιτικούς στην Ελλάδα. Ενώ η εταιρεία ENERGON, με την οποία σχετίζεται ο ίδιος ο σύμβουλος της Μέρκελ, είναι πρωταγωνιστής ενός σκανδάλου στην Ελλάδα που αποκάλυψε πρόσφατα το HOT DOC και απασχολεί ήδη τη Δικαιοσύνη

Η  Ευρωπαική Ένωση δεν είναι τίποτα άλλο από «ένα πουκάμισο αδειανό» που θα έλεγε και ο έλληνας ποιητής. Μια ψευδεπίγραφη Ένωση, χωρίς τίποτα το κοινό εκτός από νόμισμα. Ούτε πολιτική,ούτε και Οικονομία. Έτσι μπορεί σήμερα η Γερμανία να πλουτίζει όλο και περισσότερο, όσο οι έλληνες και οι Πορτογάλοι τρώνε από τα σκουπίδια.

Η Ευρώπη αντί να αντιμετωπίζει το συστημικό της πρόβλημα,την προβληματική της υπόσταση και λειτουργία,παράγει στα Μέσα Ενημέρωσης, κακομαθημένους ευρωπαίους που πρέπει να κόψουν τα εισοδήματά τους. Αυτές όμως οι περικοπές δεν πηγαίνουν ούτε στην κοινωνική πρόνοια; Ποιοί είναι λοιπόν οι ωφελημένοι της λιτότητας; Μα οι ισχυροί της Ευρώπης.

Η Γερμανία,δημιουργεί και ελέγχει ένα τραπεζικό σύστημα, κυνικό, έξω από ανάγκες της Οικονομίας, ως γραμμή άμυνας απέναντι στην πιθανή εισβολή του κινέζικου παράγοντα. Φτιάχνει τη δική της οικονομία και το δικό της ενιαίο σύνολο που θα αποτελέσει τον ανταγωνιστή των εισβολέων. Και για να γίνει αυτό απαιτούνται χαμηλοί μισθοί, φτηνό εργατικό δυναμικό και όσο το δυνατόν λιγότερα δικαιώματα.

Η Ελλάδα της κρίσης, είναι το πειραματόζωο, ένα χάμστερ, στη ζούγκλα που διαμορφώνουν οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού σε όλη την Ευρώπη. Το ερώτημα για το μέλλον δεν αφορά τους έλληνες αλλά τους Ευρωπαίους. Θα επιτρέψουν στην οικονομία να καθορίζει την κοινωνία ή θα απαιτήσουν η οικονομία να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Αυτό το δίλημμα επεκτείνετε στο ερώτημα: «τι Ευρώπη θέλουμε;»

Θα είναι η Ευρώπη μια περιοχή που ευημερούν τα νούμερα και πεθαίνουν οι άνθρωποι; Θα είναι  η Ευρώπη της Μέρκελ και της Bundesbank ή των ανθρώπων και των πολιτισμών. Η πρώτη Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει, όπως δεν μπορεί να υπάρχει εγχείρηση που πέτυχε ενώ πέθανε ο ασθενής. Η δεύτερη Ευρώπη μπορεί να δημιουργηθεί.

Δείτε το αρθρο όπως δημοσιεύθηκε στη γαλλική εφημερίδα 

Opération chirurgicale réussie, patient décédé

De Costas Vaxévanis

En Grèce d’il y a quelques décennies, le médecin malin, justifiait ses échecs d’une manière presque triomphale. En cas de décès du patient, il s’adressait à ses proches leur disant que « l’opération chirurgicale était naturellement réussie, mais malheureusement le patient est décédé ».

Le Premier Ministre grec, Antonis Samaras, ressemble de plus en plus à ce médecin. Jouant le rôle de médecin –sauveur du pays, il déclare que tout va bien, alors que l’on déplore des victimes réelles. D’autres se suicident et d’autres meurent en essayant de se réchauffer par des braséros.

En effet, l’opération d’Antonis Samaras ou de Madame Merkel, pour être plus précis, ne se solde que par des victimes. Le chômage atteint 27,4 % dans l’ensemble de la population, tandis qu’un sur deux jeunes est sans emploi. Les sociétés privées ne font que fermer et l’économie réelle n’existe plus. Cependant, le gouvernement annonce un excédent budgétaire ; un excédent qui même s’il était réel, il est le résultat de taxation et non pas de l’opération du pays et de son économie.

Toute cette politique de rigueur, présentée en tant qu’acte nécessaire de salut, n’a pas su réduire la dette du pays, qui demeure non-viable. Dans les prochains mois, les banques, dont les affaires n’ont jamais fait l’objet d’une enquête, procéderont à des saisies immobilières. C’est une perspective non plus de la Grèce, mais du sud de l’Europe entier.

Que s’est-il donc passé ? La théorie du farniente des grecs buvant de l’ouzo et dansant le syrtaki ou des espagnols superficiels et des italiens narcissiques n’explique point les phénomènes financiers de l’Europe. D’ailleurs, les prudents français en pourraient sans doute être les prochaines victimes.

Car l’Europe de Mme Merkel présente un problème systémique comme une question de mentalités et de comportements. Elle traite de la corruption du Sud prétentieux, au moment où les Parquets des pays visés débordent de dossiers juridiques portant sur des sociétés allemandes qui ont formé les sud-européens en matière de corruption. SIEMENS et Ferrostal ne sont que deux des sociétés allemandes ayant de facto versé des pots- de-vin à des hommes politiques en Grèce. De plus, la société ENERGON, liée au Conseiller même de Merkel est au cœur d’une affaire en Grèce, révélée récemment par le magazine HOT DOC et qui est déjà traduite en Justice.

Ainsi, l’Union Européenne n’est rien d’autre qu’une « chemise vide », pour reprendre les paroles d’un poète grec. Une fausse Union, n’ayant rien en commun, sauf la monnaie unique : ni politique ni finances. Or, l’Allemagne peut se renchérir de plus en plus, tandis que les grecs et les portugais mangent dans la poubelle.

Au lieu de faire face à son problème systémique, à savoir sa substance et opération aléatoires, l’U.E. construit une image médiatique d’européens gâtés qui doivent se voir réduire leurs revenus. Mais, ces coupes ne sont pas destinées à la sécurité sociale. A qui donc profite l’austérité ? Aux puissants de l’Europe, bien sûr.

L’Allemagne a mis en place et contrôle un système bancaire cynique, en dehors des besoins de l’Economie, agissant comme ligne de défense à l’invasion éventuelle des chinois. Elle crée sa propre économie et son dispositif unique qui constituera le concurrent des envahisseurs. Et pour ce faire, des bas salaires, une main d’œuvre bon marché et le minimum de droits sont nécessaires.

La Grèce de la crise est un cobaye, un cochon d’Inde, dans la jungle formée par les politiques du néolibéralisme omniprésent dans l’Europe. La question pour l’avenir ne porte pas sur les grecs, mais les européens : permettront-ils que l’économie définisse la société ou bien exigeront-ils que l’économie se mette au service de la société ? Ce dilemme se résume par la question suivante: « quelle Europe souhaitons-nous?»

S’agira-t-il d’une Europe dans laquelle les chiffrent prospèrent et les êtres humains meurent ? Une Europe de Merkel et de Bundesbank ou des peuples et des cultures ? L’Europe de la première hypothèse ne peut exister, de même qu’une opération chirurgicale ne peut être réussie si le patient est mort. L’Europe du deuxième cas peut et doit être créée.