Άρθρο Παπαδημητρίου: Μείωση Φορολογίας και Ανάπτυξη – Προτεραιότητα η κοινωνική πολιτική

«Στον αξιόλογο και γόνιμο δημόσιο διάλογο που τελευταία έχει αναπτυχθεί, το ερώτημα που κυρίως τίθεται (παραφράζοντας τον Σαίξπηρ) είναι ‘’to cut or not to cut’’ τον φορολογικό συντελεστή των επιχειρήσεων. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι ‘’when to cut’’’ το φορολογικό συντελεστή» αναφέρει χαρακτηριστικά ο υπουργός Οικονομίας.

Σύμφωνα με τον κ. Παπαδημητρίου οποιαδήποτε απώλεια εσόδων προκύψει από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών (και σύμφωνα με εκτιμήσεις θα είναι σχεδόν 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, αν ο συντελεστής μειωθεί στο 15% από το 29%), θα πρέπει να καλυφθεί από αντίστοιχη περικοπή των δαπανών.

«Σύμφωνα όμως με εκτιμήσεις τόσο του ΟΟΣΑ αλλά και της ΕΚΤ (OECD Fiscal multipliers and prospects for consolidation και ECB Working Paper Comparing fiscal multipliers across models and countries in Europe), οι πολλαπλασιαστές των δαπανών είναι σχεδόν διπλάσιοι των πολλαπλασιαστών των φορολογικών εσόδων για την Ελλάδα. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι στην περίπτωση που υποθέσουμε ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών θα ενισχύσει την ανάπτυξη κατά x%, η αναγκαία αντίστοιχη μείωση των δαπανών θα μειώσει την ανάπτυξη κατά 2x%» προσθέτει.

Όπως αναφέρει ο υπουργός, αφήνοντας αιχμές για τη ΝΔ, η πολιτική θέση ότι «η μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων θα φέρει ανάπτυξη» είναι παραπλανητική και δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που πραγματικά εμποδίζουν την ανάπτυξη.

Οι πολιτικές αποφάσεις για την οικονομία πρέπει να λαμβάνουν υπόψη:

– τους περιορισμούς της οικονομικής προσαρμογής,

– τις οικονομικές παρενέργειες σε άλλους τομείς της οικονομίας,

– τις προτεραιότητες της κοινωνικής πολιτικής και

– την αποτελεσματικότητα της διοίκησης.

«Χωρίς λοιπόν την προσφυγή στα αποτελέσματα εμπειρικών μελετών για άλλες χώρες και για άλλες περιόδους που τεκμηριώνουν την αποτελεσματικότητα ή την αναποτελεσματικότητα της μείωσης της φορολογίας, είναι προτιμότερο να σταθούμε στα κοινώς αποδεκτά προβλήματα της οικονομίας» καταλήγει.