Αννέτα Στεφανοπούλου στο Docville: Mία παρέα κράτησε τις χρυσές λίρες για τον εαυτό της

Το βλέµµα των ανθρώπων όταν αντίκριζαν τις κούκλες µας, το ενδιαφέρον και τα γέλια τους ήταν η συναισθηµατική πληρωµή µας – και ίσως σε άλλους πλανήτες η ∆ΕΗ να πληρώνεται µε ένα χάχανο, οι φόροι µε ένα βλέµµα ενθουσιασµού και για το ενοίκιο να αρκεί το γαργάληµα της φαντασίας του ιδιοκτήτη. Οµως στον δικό µας πλανήτη το εισιτήριο που πλήρωνε το κοινό ή η αµοιβή που λαµβάναµε αποτελούσε το σήµα που µας δινόταν για να συνεχίσουµε να κάνουµε αυτό που κάνουµε.

Πότε θα ξαναδούµε το κοινό µας;

Οι καλλιτέχνες εδώ και καιρό δυσκολεύονται και συχνά αδυνατούν να διασφαλίσουν τη νοµική τους υπόσταση λόγω της παράλογης φορολογίας. Πολλοί νιώθουν «ανύπαρκτοι». Πράγµα που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα µε τα µέτρα στήριξης τα οποία άφησαν εκτός έναν τεράστιο αριθµό ανθρώπων που εργάζονται στις τέχνες. Την αίσθηση αυτής της ανυπαρξίας ξόρκιζε το κοινό µας.

Πότε θα ξαναδούµε το κοινό µας;

Ολες οι προγραµµατισµένες παραστάσεις ακυρώθηκαν. Οι νέες παραγωγές που είναι κυρίως αυτοχρηµατοδοτούµενες δεν µπορούν να συνεχίσουν. Χρειαζόµαστε να έχουµε να φάµε, να καλύψουµε τις υποχρεώσεις µας, να επιβιώσουµε. Είναι σαφές ότι για ακόµη µια φορά αυτοί που έχει προβλεφθεί να επιβιώσουν ανήκουν σε µια πολύ συγκεκριµένη παρέα. Την παρέα που φρόντισε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να µην ενισχύσει το εθνικό σύστηµα υγείας αλλά να κρατήσει τις χρυσές λίρες για τον εαυτό της µε τρόπους σουρεαλιστικούς, κωµικοτραγικούς, αλλά κυρίως σκανδαλώδεις και εγκληµατικούς.

Χρειαζόµαστε δικαιοσύνη.

Θέλουµε να συνεχίσουµε να εργαζόµαστε. Θέλουµε να δούµε ξανά το κοινό µας. Το Ελληνικό Κέντρο Κουκλοθέατρου Unima Hellas αποτελεί το σηµείο συνάντησης, ζύµωσης, αλληλεκπαίδευσης και υποστήριξης των κουκλοπαικτών της Ελλάδας. Η πανδηµία µάς πέτυχε πάνω στη διοργάνωση της γιορτής για την Παγκόσµια Ηµέρα Κουκλοθεάτρου. Μια γιορτή που εδώ και 15 χρόνια ενώνει όλους τους κουκλοπαίκτες σε συλλογική δράση και προσκαλεί το κοινό να απολαύσει ένα ευρύ φάσµα κουκλοθεατρικών τεχνικών και θεµατικών. Οι συζητήσεις άλλαξαν πορεία, όπως άλλαξε και η ζωή µας. Παρατηρούµε τα νέα δεδοµένα, κάνουµε αυτοκριτική και διαµορφώνουµε σχέδια δράσης. Συντασσόµαστε µε όλες τις συλλογικότητες και τα σωµατεία που προσπαθούν για ένα µέλλον λιγότερο δυστοπικό από αυτό που διαφαίνεται, που παλεύουν να µπλοκάρουν νοµοσχέδια που σκοπό έχουν να αφανίσουν φύση και ανθρώπους.

Οι κούκλες µας θα µείνουν στο κουτί τους µέχρι να είµαστε όλοι ασφαλείς. Αλλά κάπως πρέπει να µείνουµε ζωντανοί. Η επόµενη µέρα για ένα επάγγελµα που περήφανα στέκεται στο περιθώριο της ελληνικής καλλιτεχνικής σκηνής προβλέπεται δυσοίωνη. Και γι’ αυτό τον λόγο θα συνεχίσουµε να παλεύουµε µε όποιο εργαλείο διαθέτουµε. Και οι εργαλειοθήκες µας είναι πλούσιες σε πριόνια, φαντασία, κατσαβίδια, ιστορίες, τρυπάνια και µαγεία.