7 λόγοι που δεν θα ψηφίσω Hillary Clinton και μην μου κάνετε bullying γι' αυτό

Του Ted Rall, counterpunch.org

Επίσης, σας παρακαλώ αφήστε ήσυχους τους άλλους ανθρώπους, προοδευτικούς, φιλελεύθερους, παραδοσιακούς υποστηρικτές των Δημοκρατικών, σοσιαλιστές και κομμουνιστές και πολίτες που ταυτίζονται με την πολιτική αριστερά, οι οποίοι σκοπεύουν να ψηφίσουν την Jill Stein ή να απέχουν.

Δεν πρόκειται να ψηφίσω τον Donald Trump. Συμφωνώ με την επικρατούσα φιλελεύθερη άποψη ότι δεν πρέπει να αποκτήσει ποτέ πολιτική εξουσία, πόσο μάλλον πρόσβαση στους κωδικούς των πυρηνικών όπλων. Είναι επικίνδυνος και τρομακτικός. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι υποχρεωμένος να ψηφίσω τη Hillary Clinton. Και δεν θα το κάνω.

1. Ο κύριος λόγος που δεν πρόκειται να ψηφίσω τη Hillary Clinton είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος που δεν θα ψηφίσω Donald Trump: Δεν ψηφίζω Ρεπουμπλικάνους. Είμαι 53 χρονών και ο Nixon είναι ο πρώτος πρόεδρος που θυμάμαι. Η πολιτική της Clinton (και η παράνοια και ο συντηρητισμός της) μου θυμίζουν τον Richard Nixon. Δεν μπορώ να θεωρήσω ως Δημοκρατικό κάποιον που ζητάει εκατομμύρια δολάρια από τηWall Street ή ψηφίζει μαζί με τρελούς Ρεπουμπλικάνους (όπως ο George W. Bush, τους ηλίθιους πολέμους του οποίου υποστήριξε ενεργητικά) την εισβολή σε ξένες χώρες χωρίς λόγο. Υποδύεται το Δημοκρατικό στην τηλεόραση αλλά γνωρίζουμε την αλήθεια: είναι με τους Ρεπουμπλικάνους.

2. Είμαι ενάντια στις πολιτικές δυναστείες. Θα έπρεπε να γίνει τροποποίηση του Συντάγματος ώστε να απαγορεύεται να είναι υποψήφιος οποιοσδήποτε συνδέεται εξ αίματος ή με γάμο με πρώην πρόεδρο.

3. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ένα εντυπωσιακό βιογραφικό και σε μια λίστα με επιτεύγματα. Η Hillary έχει το πρώτο όχι το δεύτερο. Την κατηγορώ για το βιογραφικό της: έχει βρεθεί σε θέσης τεράστιας ισχύος, ωστόσο δεν έκανε ποτέ τη διαφορά. Ως γερουσιαστής, το έργο της ήταν αδιάφορο. Ως υπουργός Εξωτερικών δεν έκανε το παραμικρό για τη σύγκρουση Ισραήλ – Παλαιστίνης, συνέβαλε στην επέκταση του εμφυλίου στη Συρία και φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη από όλους για την καταστροφή της Λιβύης. Όταν τα πήγε καλά, ήταν σε μικρό επίπεδο· στο μεγάλο γήπεδο δεν τα κατάφερε.

4. #MuslimLivesMatter. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν στο Ιράκ. Ψήφισε γι’ αυτό. Συνεπώς, δεν είναι απλά ένας υποψήφιος «με ελαττώματα», όπως υποστηρίζει η τρέχουσα καμπάνια της. Όταν ψηφίζεις για το βίαιο θάνατο πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπων και των ακρωτηριασμό πολλών περισσότερων – όταν δεν υπήρχε κανένας λόγος να πιστέψει κανείς ότι το Ιράκ είχε όπλα μαζικής καταστροφής – δεν μπορείς να πεις «ουπς συγγνώμη, λάθος μου». Αυτοί ήταν πραγματικοί άνθρωποι και είναι νεκροί εξαιτίας της. Δεν μπορείς να βουτήξεις τα χέρια σου σε τόσο αίμα και να τη γλυτώσεις, πόσο μάλλον να εκλεγείς στο Λευκό Οίκο.

5. Συνεχίζει να μην έχει κάποιο θετικό επιχείρημα για τον εαυτό της. Προσκολλάται στον Obama και εμφανίζεται σαν να κάνει την τρίτη θητεία του. Ο συνηθισμένος τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να παρουσιαστείς ως νέος και βελτιωμένος: το παλιό προϊόν ήταν πολύ καλό, το νέο θα είναι ακόμα καλύτερο. Η εκστρατεία συμπυκνώνεται στο «Δεν είμαι ο Donald Trump». Αυτό δεν επαρκεί όσο κακός και αν είναι, και είναι πράγματι απαίσιος.

6. Δεν έχει κάνει καμία σημαντική παραχώρηση στην πολιτική αριστερά. Ειλικρινά, αυτό με κάνει να αμφιβάλλων για την ευφυΐα της. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μεγαλύτερη απειλή για την υποψηφιότητα της είναι η απώλεια προς το Green Party της Jill Stein και τον Libertarian Gary Johnsonψηφοφόρων που είναι νέοι, μέλη της εργατικής τάξης και υποστηρικτές του Bernie Sanders. Δεν θα είχε αυτό το πρόβλημα αν είχε επιλέξει τον Sanders ως υποψήφιο αντιπρόεδρο. Ακόμα και τώρα, θα μπορούσε να κερδίσει την ψήφο των νέων υποσχόμενη στο γερουσιαστή από το Βερμόντ μια υπουργική θέση. Γιατί δεν το κάνει; Για τον ίδιο λόγο που δεν υιοθετεί την πρόταση για κατώτατο μισθό δεκαπέντε δολάρια την ώρα (παίρνει 225 χιλιάδες δολάρια για ομιλία μιας ώρας αλλά θέλει να συμβιβαστείς με 12 δολάρια)· είναι άνθρωπος των εταιρειών και, ως εκ τούτου, της πολιτικής δεξιάς. Δεν είναι ένας από εμάς και δεν ενδιαφέρεται για μας.

7. Η ψήφος μου έχει την ίδια αξία με κάποιον που υποστηρίζει κάποιον υποψήφιο μεγάλου κόμματος. Οπότε, τι σημασία έχει αν οι δημοσκοπήσεις λένε ότι η Hillary Clinton ή ο Donald Trump θα εκλεγεί πρόεδρος; Γιατί, βάσει αυτών των δημοσκοπήσεων, θα έπρεπε να ψηφίσω στρατηγικά την πολιτική και την προσωπικότητα κάποιου που απεχθάνομαι; Με την ίδια λογική, γιατί δεν αλλάζουν αυτοί την ψήφο τους για να προσαρμοστεί στη δική μου; Έχω την ψήφο μου και εσύ τη δική σου, ας αφήσουμε τους αρμόδιους να τις προσθέσουν.

Δεν έχω πρόβλημα μαζί σου αν σκοπεύεις να ψηφίζεις την Hillary. Αυτή τη χρονιά, η λογική του «μικρότερου κακού» έχει το καλύτερο επιχείρημα. Όμως, το γεγονός ότι επιλέγουμε ανάμεσα σε δύο εξίσου μη δημοφιλείς προεδρικούς υποψηφίους των μεγάλων κομμάτων καταδεικνύει ότι το δικομματικό σύστημα είναι σε κρίση, αν όχι χρεωκοπημένο. Χρειαζόμαστε και μας αξίζουν περισσότερες και καλύτερες επιλογές. Ο μόνος τρόπος να τις αποκτήσουμε είναι να αρχίσουμε να οικοδομούμε άλλα βιώσιμα κόμματα – να τα ψηφίζουμε και να δίνουμε χρήματα σε αυτά. Τι καλύτερη ευκαιρία για να ξεκινήσουμε από τώρα;

Ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βάλει τον Donald Trump στο Λευκό Οίκο η άρνηση μου να ψηφίσω Hillary. Πώς το ξέρω; Από την αριθμητική. Η μικρότερη διαφορά σε αμερικάνικες προεδρικές εκλογές ήταν τέσσερις ψήφοι, στο Maryland το 1832. Έχω μόνο μια ψήφο. Ό,τι και να κάνω δεν θα αλλάξει το αποτέλεσμα.

Μετάφραση: Το Περιοδικό, Αλέξανδρος Μινωτάκης

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr