Απολαυστικός Σταμάτης Κραουνάκης: «Όταν ερωτευόμαστε και είμαστε στη σκηνή σκοτώνουμε τον θάνατο» (video)

Μία συγκινητική συζήτηση για την τέχνη, τη ζωή, την κοινωνία και τον έρωτα είχε ο Σταμάτης Κραουνάκης – ξεκινάει εμφανίσεις στο Άλσος – με τη Δανάη Μπάρκα. «Είσαι η γειτονιά που πάω χαίρομαι, θυμάμαι, στεναχωριέμαι. Θέλει αγάπη το τοπίο να γίνει ανάμνηση», είπε αρχικά η Δανάη Μπάρκα και ο Σταμάτης Κραουνάκης απάντησε: «Μου αρέσει να είμαι η γειτονιά. Με δέντρα, λουλούδια, μπακάλικο, χασάπικο, με κανονικούς ανθρώπους».

Στην ερώτηση αν θεωρεί τον εαυτό του «κανονικό» επισήμανε: «Πιο κανονικό πεθαίνεις. Το άλλο δεν είναι κανονικό».

Τι τον οδηγεί να γράψει τραγούδια; «Φτάνει να έρθει η επιθυμία. Θες να είναι ερωτική; Όταν καταλαβαίνω ότι είναι ελατήριο για να πιάσει κανείς μια γενική εικόνα, κοπανάω. Θεό της νότας με έχεις πει εσύ. Με ενδιαφέρει λοιπόν η πρώτη νότα. Αυτή σε οδηγεί πάντα». 

Η Δανάη Μπάρκα ρώτησε για μία έντονη ανάμνηση που έρχεται στο μυαλό του από το παρελθόν. «Θυμάμαι να είμαι σε μία βάρκα στον Κορινθιακό με την Πρωτοψάλτη. Καθόταν μπροστά με τα πόδια στο νερό και της είπα: «να έτσι πρέπει να πεις την Σωτηρία της Ψυχής». Νομίζω πως ξεγελάω τη φθορά. Ο Γιώργος Μοσχίδης μου είχε πει ότι μόνο όταν ερωτευόμαστε και όταν είμαστε στη σκηνή σκοτώνουμε τον θάνατο».

Για την κοινωνική κατάσταση σήμερα ο Σταμάτης Κραουνάκης πρόσθεσε: «Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γιατί ζούμε αυτή την τεράστια σύγκρουση στον πλανήτη. Η εποχή θα τα χωνέψει και θα τα ξαναγγενήσει όλα. Δεν αντέχω τη γκαντεμογκρίνια. Για αυτό πιστεύω τόσο πολύ στον έρωτα. Όταν οι άνθρωποι δεν βρίσκονται κοντά στον έρωτα, μεμψιμοιρούν».

Σε σχέση με το αν κοιτάζει πίσω τόνισε: «Νόμος μου είναι ότι δεν κοιτάζω ποτέ πίσω. Είναι χαρά να νιώθεις ότι οι καινούργιες γενιές σε έχουν εισπράξει και σε έχουν κάνει δικό σου. Με ενδιαφέρει το επόμενο τραγούδι. Κρατάω τους ανθρώπους που ήταν η μεγάλη μου περιουσία στη ζωή όπως η Λίνα Νικολακοπούλου. Καμιά φορά αισθάνομαι ότι τη μεγάλη μου μουσική δεν την έχω γράψει ακόμη. Έρχεται να με συναντήσει λίγο πριν το οριστικό γήρας. Πάντα επιθυμούσα να είμαι κάτι χρήσιμο μέσα από την τέχνη μου. Όταν γνώρισα κάποια στιγμή τα παιδιά της Σπείρας σκέφτηκα ότι δεν θέλω ποτέ να σταματήσω».