Η ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ…

Ο κρατικοδίαιτος πολιτισμός,με τη δημοσιουπαλληλίστικη νοοτροπία,τις ανεξέλεγκτες επιχορηγήσεις και τον ανύπαρκτο έλεγχο, τελείωσε οριστικά. Και να θέλαμε να κάνουμε παρέκκλιση,να αφήσουμε κανα παράθυρο ανοιχτό- κατά το συνήθειό μας- … τώρα πια δεν μας το επιτρέπουν οι Τροϊκανοι.

Αλλά και η έλλειψη στρατηγικής, η σύγχυση και οι βιαστικές κινήσεις δεν βοηθούν καθόλου…Δεν επιτρέπεται σε μια χώρα που ο κύριος μοχλός εσόδων της είναι ο πολιτισμός ,να τον καταργούμε, γιατί πανικοβληθηκαμε. Γιατί μόνο ως πανικός μπορεί να ερμηνευτεί η ξαφνική κίνηση της κυβέρνησης να σαρώσει σχεδόν τα πάντα: Εθνικό θέατρο, Εθνικό Κέντρο βιβλίου, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κρατικο Θέατρο Βορείου Ελλάδος και ένα σωρό άλλους φορείς, χωρίς μελέτη και κυρίως χωρίς κριτήριο. Βάσει της εγκυκλίου που κατατέθηκε στη βουλή, υπολογίζεται ότι ένα μέρος του προσωπικού θα απολυθεί άμεσα κι ένα άλλο θα μπει σε πρόγραμμα αξιολόγησης από εξωτερικούς μάλιστα συμβούλους. Βάζουν λοιπόν σε ένα σακούλι την ιστορία,τη χρησιμότητα,τη βιωσιμότητα όλων συλλήβδην και τα αντιμετωπίζουν σαν ένα ομοιογενές προϊόν.

Το αξιοπρόσεκτο της ιστορίας είναι ότι μια ήμερα πριν την κατάθεση της εγκυκλίου, υπήρχαν δημοσιεύματα στον τύπο, σύμφωνα με τα οποία οι συνολικές επιχορηγήσεις στα πολιτιστικά ιδρύματα ξεπέρασαν τα 101 εκατομμύρια ευρώ (!), ενώ μόνο για τα μουσεία- υποτίθεται ιδιωτικά- οι επιχορηγήσεις έφτασαν στα 12,7 εκατ. ευρώ. Συνολικά οι επιχορηγήσεις στα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου ξεπέρασαν το 1 δισ ευρώ. Αυτό που θα περίμενε κάποιος, είναι ένα άμεσο ξεσκαρτάρισμα στο που πηγαίνουν τα χρήματα, πως δαπανώνται και κυρίως τι αποφέρουν.

Διότι δεν μπορεί να κρίνονται με τον ίδιο τρόπο ο Οργανισμός Εθελοντισμού!!! ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε επιχορηγηθεί με 1,5 εκατομ. ευρω και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου το οποίο εισέπραξε μεν 3,6 εκατομ. ευρω, (αλλά η οφειλή του Δημοσίου προς το Κέντρο από ΦΠΑ και επιστροφή φόρου είναι 5 εκατ.ευρω)

Ούτε οι διάφοροι – αδιάφοροι- φορείς, που κανείς δεν έχει καταλάβει το λόγο δημιουργίας τους, βρίσκονται στη ίδια θέση με υπαλλήλους και φύλακες μουσείων, που ξαφνικά κρίνονται ως πλεονάζον προσωπικό.

Αλλά για να γίνουν κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, θα πρέπει το κράτος να αναθέσει σε τρίτους, όχι μόνο την αξιολόγηση των υπαλλήλων (όπως αποφάσισε) αλλά και το οργανόγραμμα και το σχεδιασμό όλων των φορέων. Αποβάλλοντας την κάκιστη νοοτροπία να ασκεί πελατειακή πολιτική, μέσα από τα χρήματα που διακινούνται στον τομέα του πολιτισμού, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του μεσάζοντα ή του φοροεισπράκτορα.

Και έχοντας κατά νου, ότι όλες οι «Βαριές μηχανές» όπως το Λούβρο οι Βερσαλίες,το Ερμιταζ, βασίζουν τη λειτουργία τους,( σημαντικές αγορές και τη συντήρηση των αποκτημάτων τους) σε χορηγίες.

Εμείς ούτε αυτό μπορέσαμε να πετύχουμε. Ακόμα και προ κρίσης,από τη μια ψάχναμε για χορηγίες κι από την άλλη το υπουργείο Οικονομικών μείωνε το αφαιρούμενο ποσό από 30% σε 10% επί του φορολογητέου εισοδήματος του χορηγού, λες και όλο το μαύρο χρήμα στην Ελλάδα θα ξεπλενόταν μέσα από τέτοιους μηχανισμούς. Τόσο φιλότεχνοι οι ελληνες φοροφυγάδες, ή φοροκλέφτες όλοι οι φιλότεχνοι…

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο μηδέν. Καταργούμε ότι είμαστε ανίκανοι να διαχειριστούμε…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr