Ζόφος

Όταν ο πρωθυπουργός λέει ότι «η Ελλάδα δεν φέρει ευθύνη για τα δεινά της Συρίας» τότε είναι λογικό ένα λούμπεν στοιχείο να λέει στην έγκυο πάνω στη βάρκα «δεν σε γκαστρώσαμε εμείς, άι πνίξου».

Όταν υπουργοί κάνουν λόγο για εισβολή και ασύμμετρη απειλή είναι αναμενόμενο τα ΜΜΕ να εντείνουν το κλίμα πανικού, ξενοφοβίας και μίσους.

Όταν το λιμενικό απωθεί κι επαναπροωθεί με όπλα, καρυδότσουφλα με μετανάστες και πρόσφυγες είναι λογικό να δημιουργούνται πολιτοφυλακές και παραστρατιωτικές ομάδας να συνδράμουν στη φύλαξη των συνόρων.

Όταν περιφερειάρχης λέει ότι ο ΟΗΕ απεργάζεται σχέδιο συνωμοσίας σε βάρος της Ελλάδας είναι λογικό να τρώνε ξύλο εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών και μη κυβερνητικών οργανώσεων στα νησιά.

Όταν η ΕΕ σου κόβει μισθό για να γίνεις μαντρόσκυλο κι εσύ το θεωρείς νίκη, τότε είναι αναμενόμενο ως μαντρόσκυλο να σου συμπεριφέρονται.

Όταν η ατζέντα της Χρυσής Αυγής γίνεται ηγεμονική στην κοινωνία τότε είναι πλέον πιο πιθανό, παρά τη συντριπτική ακροαματική διαδικασία, η Δικαιοσύνη να την απαλλάξει.

Όταν το μαντρόσκυλο τα βάλει με τις σάρκες του, διότι δεν θα του φταίνε μόνο οι εκατό χιλιάδες πρόσφυγες, αλλά κάποιοι εκατομμύρια Έλληνες, τότε θα είναι αργά.

Η Ελλάδα τη γλίτωσε ύστερα από δέκα χρόνια της πιο επώδυνης κρίσης που πέρασε σε καιρό ειρήνης και οδηγείται στον πυκνότερο ζόφο της Μεταπολίτευσης σήμερα.

Το χρέος είναι πλέον απέναντι στην Ελληνική Δημοκρατία κι όχι τόσο στα δικαιώματα των προσφύγων.

*Από το facebook του Δημήτρη Χριστόπουλου

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr