Του Κώστα Βαξεβάνη
Αποκτήσαμε λοιπόν την σταθερότητα που επιτρέπει τη σωτηρία μας. Για όσους δεν καταλαβαίνουν πόσο σταθερή είναι η κυβέρνηση, να τους θυμίσω πως στηρίζεται από δύο Μητσοτάκηδες (Κυριάκο και Ντόρα) και από τον Βενιζέλο. Αν αυτό το αποκαλεί ο Σαμαράς πολιτική τύχη και σταθερότητα, τότε ας αγοράσει και ένα λαχείο.
Η εικοσαετής βεντέτα Σαμαρά-Μητσοτάκη, η οποία ξεκίνησε όταν ο Σαμαράς έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη (για λόγους τιμής επιμένει χρόνια με νόημα ο Επίτιμος), είναι λιγότερο επικίνδυνη ωστόσο για τον πρωθυπουργό, απ’ ό,τι ο εναγκαλισμός με τον Βενιζέλο, τον οποίο έφτασε σε σημείο να αποκαλέσει «συνέταιρο πλήρους ευθύνης». Πρέπει πραγματικά να είσαι σε πλήρη απόγνωση για να φτάσεις στο σημείο να διαφημίζεις τον Βενιζέλο και μάλιστα την υπευθυνότητά του. Ας πούμε πως όλα τα χρόνια της ιδιώτευσής του ο Σαμαράς, ζούσε στα λιβάδια της Πολιτικής Άνοιξης και δεν ήξερε τι σημαίνει Βενιζέλος. Τα τρία τελευταία χρόνια όμως, ο Βενιζέλος ήταν περισσότερο και πιο ανοιχτά Βενιζέλος από ποτέ. Και τα τελευταία 24ωρα, ήταν ο Σαμαράς που εκβιάστηκε πολιτικά από τον Βενιζέλο, αφού είδε την εκτέλεση Κουβέλη. Ούτε τα προσχήματα δεν κράτησε απέναντί του ο Βενιζέλος, για όσα βουτήματα και καφέδες κατανάλωσαν από κοινού στις συσκέψεις των αρχηγών.
Άρα ο Σαμαράς δεν είναι αφελής. Ή με αυτό τον τρόπο πολιτεύεται και ο ίδιος ή είναι σε τέτοια απόγνωση, που θα μοιράσει υπουργεία στον Βενιζέλο του τίποτα τοις εκατό, μετατρέποντας το κόμμα του σε Ζάλογγο για τη σωτηρία του Βενιζέλου. Σίγουρα όχι της χώρας πάντως. Στο Ζάλογγο αυτό (ας μας συγχωρήσει η κυρία Ρεπούση που την στενοχωρώ μέρες με τέτοιες σκοτούρες με τη χρήση του παραδείγματος) πρώτα θα σπρώξει τα κομματικά του παιδιά και μετά θα πέσει και ο ίδιος αγκαλιά με τον Χρύσανθο και το Μουρούτη.
Σε όλη αυτή την επιχειρηματολογία περί σταθερότητας και ανάγκης, αξίζει κάποιος να προσθέσει τα αποτελέσματα από τα γκάλοπ που έγιναν. Σύμφωνα με αυτά, η ΝΔ συγκεντρώνει ένα ποσοστό μικρότερο από 25% και ο Βενιζέλος 4%. Η κυβέρνηση πρακτικά, όσο και αν πει κάποιος πως τα γκάλοπ δεν αντικατοπτρίζουν την πλήρη αλήθεια, έχει βαριά βαριά ένα 30% που αποτελεί την «κοινωνική και πολιτική της νομιμοποίηση». Αν συνυπολογίσει κάποιος την κοινοβουλευτική αστάθεια που δημιουργούν δύο Μητσοτάκηδες, ένας Βενιζέλος και μερικοί δυσαρεστημένοι από τις καραμπόλες του ανασχηματισμού, τότε πρόκειται για μια από τις πιο ασταθείς κυβερνήσεις, ψευδούς αντιπροσώπευσης, που είχε ποτέ η Ελλάδα. Ίσως τελικώς, ο Σαμαράς δεν πέσει από το Ζάλογγο. Ίσως τον ρίξει ο Βενιζέλος από τα σκαλοπάτια του Μαξίμου.
