Ξυρισμένου κρανίου τόπος

Μολονότι ταγμένος στο αθλητικό ρεπορτάζ εδώ και 36 χρόνια, έχω να πατήσω σε ελληνικό γήπεδο εδώ και μία δεκαετία περίπου. Το έκοψα όταν κουράστηκα να συγχρωτίζομαι με κακοποιούς, όταν μπούχτισα να βλέπω εμετικά χουλιγκανίστικα πανό, όταν συνειδητοποίησα ότι η ζωή μου και η σωματική μου ακεραιότητα κινδύνευαν σε κάθε γωνιά. Πήγαινα στους αγώνες οσάκις η αυτοπρόσωπη παρουσία μου ήταν αναπόφευκτη (π.χ. για τηλεοπτικές περιγραφές) και έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου μόλις οι συνθήκες ωρίμασαν για την αποχή.

Όποτε αγαπημένο μου πρόσωπο μου ζητάει εισιτήριο ή πρόσκληση ή έστω συμβουλή για χειμωνιάτικο ματς μπάσκετ ή ποδοσφαίρου, ποτισμένο με οπαδικά πάθη, απαντώ με τον ίδιο τρόπο: «Να κάτσεις να το δεις από την τηλεόραση, για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο». Και εσύ και η οικογένειά σου.

Όσο περνάνε τα χρόνια, η κατάσταση χειροτερεύει, μολονότι μεγαλώνει ο σωρός των πτωμάτων της οπαδικής βίας. Ακόμα πότε ήταν που παριστάναμε ότι κλαίγαμε για το λυντσάρισμα του Άλκη Καμπανού από αδίστακτους τραμπούκους; Να σας πω εγώ, γιατί κάθισα και το υπολόγισε: 552 μέρες μεσολάβησαν ανάμεσα στο έγκλημα της Θεσσαλονίκης και το φονικό της Νέας Φιλαδέλφειας. Ένας χρόνος και μισός.

Οι δολοφόνοι της 1ης Φεβρουαρίου 2022 κάθισαν στο εδώλιο και καταδικάστηκαν, αλλά η αυταπόδεικτη ενοχή τους δεν εμπόδισε έναν εσμό ομόδοξων οπαδών να σπεύσουν για ηχηρή συμπαράσταση στο δικαστήριο και στο γήπεδο της Τούμπας. Ας πούμε, όμως, ότι εκείνο ήταν ένα «μεμονωμένο περιστατικό», από αυτά που συμβαίνουν καθημερινά στους άγριους δρόμους και που συνήθως ολοκληρώνονται με απλό ξυλοδαρμό και δίχως καταγγελίες.

Αυτό που συνέβη λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Δευτέρας στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι το απόλυτο ξεγύμνωμα ενός κράτους ολοκληρωτικά διαλυμένου. Στη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, τις ποινικές ευθύνες τις φέρουν αποκλειστικά οι δράστες. Στον φόνο του Μιχάλη Κατσουρή, όμως, φυλακή πρέπει να πάνε όχι μόνο οι Κροάτες (και Έλληνες) χούλιγκανς που έστειλαν τον άτυχο άνδρα στον άλλο κόσμο, αλλά και οι «αρμόδιοι» που δεν έπραξαν το παραμικρό για να τον προστατεύσουν.

Εδώ μιλάμε για έγκλημα δίχως ελαφρυντικά. Καταπώς προκύπτει (όχι από αόριστες πληροφορίες αλλά) από ντοκουμέντα και ανακοινώσεις, η ελληνική Πολιτεία, βασικά η Αστυνομία, είχε ακούσει μία σειρά από εκκωφαντικά καμπανάκια, αλλά τα πέρασε για τζιτζίκια και έκλεισε τα αυτιά.

Καμπανάκια και τζιτζίκια

Η Εuropol και το Εθνικό Γραφείο Πληροφοριών της Κροατίας είχαν απευθύνει προειδοποιήσεις για οργανωμένη μετακίνηση Κροατών χούλιγκανς. Η Αστυνομία του Μαυροβουνίου έδωσε στις ελληνικές αρχές ακόμα και τους αριθμούς των πινακίδων των νοικιασμένων αυτοκινήτων που αποκαλούσαν το κονβόι. Έλληνες πολίτες συνάντησαν την αυτοκινητοπομπή των χουλιγκάνων στις εθνικές οδούς και ανέβασαν βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι βαριεστημένοι σταθμάρχες της ΣΤΑΣΥ είδαν το λεφούσι των μαυροντυμένων με τα ξυρισμένα κεφάλια και ειδοποίησαν την ΕΛΑΣ. Ακόμα και από τους σταθμούς των διοδίων ήχησε συναγερμός, με αποδέκτη την υποδιεύθυνση την αρμόδια για την καταπολέμηση της αθλητικής βίας.

Και τι έκανε η Αστυνομία; «Παρακολουθούσε διακριτικά», μέχρι που …τους έχασε, τους Κροάτες! Είχαν λέει οργανωμένο σχέδιο και χάρη σε αυτό διέλαθαν της προσοχής. Ε, αφού είναι έτσι, αφού έπεσαν πάνω σε βαλκάνιους Αλ Καπόνε, ας τους συγχωρήσουμε, τους εγκεφάλους της «προστασίας του πολίτη». Το οργανωμένο σχέδιο των Κροατών ήταν να κάνουν κάνα-δυό ζιγκ ζαγκ, να συγκεντρωθούν πίσω από τον σταθμό «Ειρήνη», να παρκάρουν εκεί τα αυτοκίνητά τους και να κατηφορίσουν προς τη Νέα Φιλαδέλφεια με τον Ηλεκτρικό, για να βαδίσουν με στρατιωτικό βήμα και με καδρόνια από τον Περισσό μέχρι το γήπεδο της ΑΕΚ, περίπου ένα χιλιόμετρο για να μη ψάχνετε. Προχωρημένο, εεεεε;

Εντελώς διακριτικά, η αστυνομία άφησε διακόσιους νοματαίους διψασμένους για αίμα να κάνουν τον καλοκαιρινό περίπατό τους χωρίς να παρέμβει. Η αστυνομία των 58.000 ανδρών και γυναικών σπεύδω να προσθέσω, η αστυνομία που κατεβάζει 5-6 χιλιάδες ένστολους σε κάθε πορεία για το Πολυτεχνείο, για τον Γρηγορόπουλο, για τα Τέμπη, για την προστασία της συμμορίας που μας κυβερνάει.

Οι Κροάτες και οι Έλληνες χουλιγκάνοι τα έκαναν ρημαδιό ανενόχλητοι, σκότωσαν με μαχαιριές έναν φουκαρά, έστειλαν στο νοσοκομείο καμιά δεκαριά περαστικούς (ανάμεσά τους ένα νεαρό κορίτσι «σε κρίσιμη κατάσταση»), ξυλοφόρτωσαν όποιον βρήκαν μπροστά τους, προκάλεσαν ζημιές, φώναξαν φασιστικά συνθήματα και ίσως να ήπιαν και κανένα σφηνάκι στα πέριξ καταστήματα, στην υγειά του κωλοχανείου που λέγεται Ελλάδα.

Τότε και μόνο τότε εδέησαν να εμφανιστούν τα καρακόλια, με αποτέλεσμα να γίνουν περίπου 100 προσαγωγές, ό,τι πρέπει για να ξεπλυθούν οι ευθύνες των αρχών από τους πετσωμένους κονδυλοφόρους της Δεξιάς: «Ιδού, έγιναν συλλήψεις, για να μη λέτε ότι η Αστυνομία δεν έκανε τίποτε!» Αργότερα τα όργανα έπιασαν και κάτι Κροάτες τουρίστες τους οποίους πέρασαν για χούλιγκανς, αλλά αυτά συμβαίνουν, όταν έχεις νοημοσύνη επιθεωρητή Κλουζό. Στα σύνορα μπουζούρισαν και άλλους πέντε-έξι λεβέντες, που πήγαν να φύγουν κύριοι όπως ήρθαν, ποντάροντας στο χάος της ελληνικής πολιτείας.

Εάν βέβαια οι αστυνομικοί είχαν να κάνουν με τίποτε άπλυτα αναρχοκομμούνια ή με κανέναν φουκαρά τσιγγάνο με κλοπιμαία αξίας 10 ευρώ ή και με τίποτε εποχιακούς πυροσβέστες αλαλιασμένους από τη φωτιά, θα τραβούσαν από τη θήκη το κλομπ και πού σε πονεί, πού σε σφάζει. Οι λιγότερο τυχεροί θα αποχωρούσαν από το μαρμαρένιο αλώνι με μία σφαίρα στην πλάτη για σουβενίρ, οι άλλοι με βολτούλα στην Ασφάλεια για φραπεδάκι και καμιά ξανάστροφη, επίσης για σουβενίρ. Θέμα ημερών, υποθέτω, να καθιερωθεί και αθλητική αστυνομία, με προσλήψεις εκατοντάδων μπάτσων.

Αλλοίωση μπολιτιζμού

Ο υπουργός Γιάννης Οικονόμου, που μήνες τώρα δίνει νέα διάσταση στον όρο «τίποτας», παρενέβη δυναμικά, για να καθησυχάσει το κυρ-Παντελάτο. Ο επικεφαλής της υποδιεύθυνσης για την αθλητική βία «καρατομήθηκε», όπως και οι αρμόδιοι των έξι αυτοκινητοδρόμων απ’ όπου πέρασαν (ξεκινώντας από την Κακαβιά) οι Κροάτες χουλιγκαναραίοι. Απομακρύνθηκε δηλαδή ο μοναδικός αξιωματικός που προειδοποίησε τους ανωτέρους του ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει και μαζί του έξι ….τροχονόμοι, από την Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο!

Pushbacks σε τέτοιες περιπτώσεις δεν προβλέπονται. Για να απωθήσουν κάποιον οι ελληνικές αρχές από τα σύνορά μας και να του απαγορεύσουν την είσοδο στη χώρα, θα πρέπει ο κάποιος να έχει σκούρο δέρμα και κατσαρά μαλλιά, να είναι ξυπόλητος και νηστικός, να προσεύχεται γονατισμένος πάνω σε φλοκάτες και να απειλεί τον μπολιτιζμό μας με αλλοίωση. Για τους χριστιανούς ρίχνουμε τα τείχη, ακόμα και αν έρχονται για να σφάξουν τα παιδιά μας. Αρκεί που κάνουν τον σταυρό τους με το δεξί και με το ακροδεξί.

Παραιτήσεις, όχι, ούτε τέτοιο πράγμα προβλέπεται. Πόσοι υπουργοί Προ-Πο να παραιτηθούν πια μέσα σε 2-3 εβδομάδες και από πόσες καρέκλες να φύγει σηκωτός αυτός ο Οικονόμου; Οι Γεραπετρίτηδες και οι Βρουτσαίοι τοποθετήθηκαν φιλοσοφικά πάνω στο ζήτημα, ο Μητσοτάκης έχει ξεχαστεί σε κάποια αμμουδιά με τις ρώγες τούμπανο και η ζωή συνεχίζεται μέχρι να ξεχαστεί και τούτο, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα, με την ευλογία ενός λαού που έχει μνήμη εγκεφαλικά νεκρού χρυσόψαρου.

Στον τόπο όπου ο πολιτικά υπεύθυνος για το έγκλημα των Τεμπών επέστρεψε καβαλάρης στη Βουλή μέσα σε ένα μήνα, τα θύματα της οπαδικής βίας δεν είναι παρά παρωνυχίδα στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Ανάμεσα στους ταραξίες της Νέας Φιλαδέλφειας εθεάθησαν επίσης Βόσνιοι και Αλβανοί, κάτι αδέσποτοι Αυστρογερμανοί μάλλον εμιγκρέδες από την πρώην Γιουγκοσλαβία με επώνυμα σε -ιτς, και φυσικά πολλοί Έλληνες, οπαδοί άλλης ομάδας (του αδελφοποιημένου με τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ σε επίπεδο εξέδρας Παναθηναϊκού), πρόθυμοι να τιμήσουν την πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία ανοίγοντας σπίτια και συνδέσμους για να προσφέρουν άσυλο στην εισαγόμενη αλητεία.

Για τους μυημένους, τίποτε από τα παραπάνω δεν αποτελεί είδηση, αφού στα συχνότατα «ραντεβού θανάτου» σε όλα τα μήκη και πλάτη της Βαλκανικής (και όχι μόνο) δίνουν το παρών μαχητές από τη Ρωσία, τη Σερβία, την Ουκρανία (του Αζόφ), τη Ρουμανία, την Κροατία, την Αλβανία και άλλες υπερδυνάμεις της Γιουροβίζιον. Σχεδόν όλοι, νεοναζί. Στην ανατολική ειδικά Ευρώπη, τα ποδοσφαιρικά γήπεδα έχουν εξελιχθεί σε καταφύγια χιτλερικών, ρατσιστών και συμμοριτών με ξυρισμένα κρανία.

Το παραπάνω σκηνικό έχει ελάχιστη ή και καθόλου σχέση με το ποδόσφαιρο. Εθνικιστικές, φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές λύνουν μεταξύ τους τα καλόπαιδα, μαζί και μακροχρόνιες βεντέτες και μπίζνες εκατομμυρίων, με νταραβέρι ναρκωτικών, όπλων και σαρκός. Όποιος μπλέκει σε τέτοιο πόλεμο για να υπερασπιστεί τα σώβρακα και τις φανέλες του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ ή κάποιας άλλης ομάδας διεκδικεί τον τίτλο του χρήσιμου ηλίθιου. Στην ψωροκώσταινα υπάρχουν τέτοιοι, λεφούσια.