To ξέπλυμα

Κι όμως υπάρχει ένα ξέπλυμα για το οποίο είμαι περήφανη.

Το ξέπλυμα των πολιτικών αμαρτιών της Ελλάδας από τη μεταπολίτευση και μετά. Αυτών που μας οδήγησαν στη δημοσιονομική ασφυξία στη φτωχοποίηση, στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, στα μνημόνια. Είμαι περήφανη για το καθάρισμα της χώρας μου από τους λεκέδες που της κατάφεραν οι κυβερνήσεις του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτό το ξέπλυμα το κατόρθωσε ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. Οι υπαίτιοι όχι μόνο δεν τόλμησαν να προβάλλουν αντίσταση σε όσα ζήταγαν οι δανειστές, αλλά ταπεινά έγνεφαν yes master σε ό,τι κι αν απαιτούσαν.

Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. με επικεφαλής τον πιο γενναίο “αρχηγό” που θα μπορούσε να έχει και όπλα του τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς τόλμησε να αντισταθεί. Πήρε πάνω του την τεράστια ευθύνη να διαπραγματευτεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να μας απαλλάξει από τις δύσκολες βρωμιές που δεν έλεγαν να φύγουν από πάνω μας οδηγώντας μας με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό της χρεοκοπίας.

Εκεί που αυτοί που έκαναν τη ζημιά κιότευαν, εκεί που φαινόταν απλά αδιανόητο να τα βάλεις με τα θηρία, εκεί, ο αριστερός πολιτικός φορέας της ευθύνης ανέλαβε την ιστορική πρωτοβουλία να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Ξεπλένοντας αμαρτίες που άλλοι έκαναν.

Κατάφερε να κερδίσουμε καλύτερους όρους για τη δύσκολη πορεία της χώρας μας προς την έξοδο από το σκοτεινό τούνελ της κρίσης. Διαπραγματεύτηκε μέχρις εσχάτων, άρθρο το άρθρο, με μόνο γνώμονα το συμφέρον του ελληνικού λαού. Είπε πολλά ΟΧΙ στους πάμπολλους εκβιασμούς των έκπληκτων για το σθένος της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας δανειστών.

Μόνη έγνοια υπήρξε πρώτα από όλα η προστασία των πιο φτωχών και των αδύναμων, η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Πήρε δύναμη από το τεράστιο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στα δύο μνημόνια-τελεσίγραφα του Γιούνκερ και ξαναρίχτηκε στη μάχη της διαπραγμάτευσης κομίζοντας εν τέλει το βέλτιστο που ήταν πολιτικά δυνατό.

ΟΧΙ δεν εφαρμόστηκαν αυτά τα δύο τελεσίγραφα των δανειστών αλλά ένα νέο σχέδιο νόμου μακράν καλύτερο αυτών, που προέβλεπε ρύθμιση του χρέους και σαφή χρονοδιάγραμμα εξόδου από τα μνημόνια.

Και ΝΑΙ, πήρε ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ την εντολή να κυβερνήσει.

Και ήταν τόσο καλός νοικοκύρης που έπλυνε, ξέπλυνε, ρύθμισε το δημόσιο χρέος, έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, έβαλε τις βάσεις για μια ισόρροπη ανάπτυξη ορατή από το πρώτο κιόλας μεταμνημονιακό τρίμηνο, δεν καταχράστηκε ούτε ένα ευρώ από τα δημόσια ταμεία αλλά αντιθέτως τα γέμισε με 37 δισ.

Πορεύτηκε με εντιμότητα εφαρμόζοντας οικονομική και κοινωνική πολιτική βασισμένη στις πανανθρώπινες αξίες της Αλληλεγγύης, της Δικαιοσύνης, της Ισότητας. Αξίες που δε μπαίνουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, δεν κοστολογούνται κι έτσι δεν έχουν ανταλλακτικό χαρακτήρα αλλά αποτελούν τους βασικούς πυλώνες της ουσιαστικής πολύπλευρης ανάπτυξης.

Στο ίδιο πλυντήριο, αυτό της διακυβέρνησης 2015-2019, ξεπλύθηκε και το μακεδονικό ζήτημα με το πλέον επωφελή για την πατρίδα μας τρόπο.

Η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών θα αποτελεί για πάντα την σπουδαιότερη ίσως παρακαταθήκη του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. τη στιγμή που όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις το μόνο που είχαν πετύχει ήταν -να κρυβόμαστε καλά πίσω από το δάχτυλό μας- όλος ο κόσμος να αναγνωρίζει τη γείτονα χώρα με το όνομα Μακεδονία. Όλοι εκτός από εμάς που τη λέγαμε Σκόπια.

Σε αντιδιαστολή με τα παραπάνω υπάρχει και το άλλο ξέπλυμα, αυτό που συντελέστηκε στα διαμερίσματα της δεξιάς πολυκατοικίας και μας κέρασε εντέλει αυτή την τερατογένεση στη σημερινή Βουλή.

Θυμάστε που λέγανε χρόνια τώρα για μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή»; Ε, τα κατάφεραν!

Επιτρέποντας στον καταδικασμένο για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, Ηλία Κασιδιάρη να παράγει πολιτικό λόγο μέσα απ΄ της φυλακής τα σίδερα, να δημοσιοποιεί βίντεο και να πραγματοποιεί τηλεδιασκέψεις, σε τελική ανάλυση να κάνει ανενόχλητος την προεκλογική του εκστρατεία, σε συνδυασμό με τα καθημερινά ρεπορτάζ που ήταν αφιερωμένα σε αυτόν και τη δράση του, ο Κασιδιάρης ηρωοποιήθηκε.

Χρειάζεται και κάτι ακόμα όμως για το τέλειο ξέπλυμα. Μια νομοθετική τροπολογία που θα δημιουργήσει το αναγκαίο πρόσφορο έδαφος για την παρουσία της σοβαρής Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο. Θα είναι σα να της το απαγορεύει, αλλά στην πραγματικότητα θα της ανοίγει διάπλατα την πόρτα για την είσοδό της στη Βουλή έστω και με άλλα πρόσωπα, με άλλα κοστούμια.

Η ουσία παραμένει η ίδια και αυτό αποδεικνύεται από τη σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σπαρτιατών τα μέλη της οποίας αποτελούν στη μεγάλη πλειοψηφία τους κολλητούς και μέλη του κόμματος του Κασιδιάρη. Εάν προσθέσουμε και την εκούσια, συστηματική προβολή ευαίσθητων εθνικών ζητημάτων από τη μεριά της Νέας Δημοκρατίας με πρόσχημα τη «ροζ κουτσουλιά» στη Ροδόπη, τη συντεταγμένη αναφορά των Μέσων Μαζικής Προπαγάνδας στο προσφυγικό και μεταναστευτικό, πάντα με κεκαλυμμένο ή εμφανές αρνητικό πρόσημο για τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, τότε έχουμε νικητές: την άκρα δεξιά και τα φασιστικά μορφώματα.

Την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, πληροφορούμαι για την παραίτηση του Προέδρου μας Αλέξη Τσίπρα και μου έρχεται στο μυαλό και μία τρίτη μπουγάδα την οποία δεν είχα κατά νου όταν ξεκίνησα να γράφω.

Δεν είναι άλλο από το πολύ πολύ δικό μας, το εσωκομματικό ξέπλυμα.

Η γενναία κίνηση του Προέδρου έρχεται για να καθαρίσει το κηλιδωμένο από τις εσωτερικές αψιμαχίες ρούχο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και να του δώσει έτσι τη δυνατότητα να ξαναφορεθεί (εκτός βεβαίως κι να αχρηστευτεί στην περίπτωση που οι λεκέδες αποδειχθούν ανεξίτηλοι).

Ακριβώς επειδή δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι για όλα φταίει ο Τσίπρας και η διεύρυνση που επεδίωξε, επειδή μόνο προσκόμματα προέβαλαν σε αυτήν την προοπτική, επειδή γι’ αυτούς η «καθαρότητα» προέχει μακράν της κυβερνησιμότητας, ακριβώς γι΄ αυτό ο Τσίπρας διευκόλυνε με την παραίτησή του τις διαδικασίες για τη μελλοντική πορεία του κόμματος. Καλή ή κακή, θα αποδειχθεί προσεχώς.

Πάντως αυτός είχε το σθένος να ξεπλύνει και τις τασικές μας ανησυχίες αποδεικνύοντας εμπράκτως, ένθεν κακείθεν, τι σημαίνει πραγματικό αριστερό φρόνημα.

*Κλειώ Αγγουράκη, Υποψήφια Βουλεύτρια Βόρειου Τομέα Αθηνών ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr