Τι είχε αποκαλύψει το HOT DOC για το σκάνδαλο "Πανγαια"

Οσμή πολιτικού και οικονομικού σκανδάλου «ευωδιάζει» η περίπτωση της πώλησης της Πανγαία στο ολλανδικό επενδυτικό κεφάλαιο ισραηλινών συμφερόντων, Invel Real Estate. Το μείζον θέμα ήρθε στο φως της δημοσιότητας όταν το μέλος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και μέλος του Επιτροπής Ελέγχου, Ανδρέας Μπερούτσος, μετά από θυελλώδεις διαβουλεύσεις και αντιδράσεις υπέβαλε την παραίτησή του. Το «πράσινο» φως για την πώληση της Πανγαία δόθηκε με οριακή υπερψήφιση στο διοικητικό συμβούλιο του ΤΧΣ, καθώς τρία από τα επτά μέλη την καταψήφισαν. Η παραίτηση Μπετρούτσου δεν ήρθε όμως σαν κεραυνός εν αιθρία. Είχαν προηγηθεί η αλλαγή σύσσωμου του διοικητικού συμβουλίου του ΤΧΣ καθώς και άλλες τρεις παραιτήσεις που αποτυπώνουν ανάγλυφα τα προβλήματα στη λειτουργία του και τα υπόγεια συμφέροντα εντός του Ταμείου. Μία ενδελεχής μελέτη και σφαιρική επισκόπηση όλων των δεδομένων και «συγκυριών» επιβεβαιώνεται μέχρι κεραίας ό,τι ακούγεται εδώ και χρόνια στους τραπεζικούς κύκλους για μεθοδευμένο ξεπούλημα κάθε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου προς όφελος συγκεκριμένων ξένων αλλά και εγχώριων συμφερόντων.

Ποιος είναι ο αγοραστής Μπένι Στάινμετζ

Με βασική ενασχόληση τα αδαμαντωρυχεία και το real estate ο ισραηλινός Μπένι Στάινμετζ συγκαταλέγεται στους πλουσιότερους ανθρώπους παγκοσμίως. Στη λίστα του περιοδικού Forbes βρίσκεται στη θέση 316 των δισεκατομμυριούχων με περιουσία που αγγίζει τα 4,1 δισ. δολάρια. Ο Μπένι Στάινμετζ είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το ολλανδικό fund της Invel Real Estate και όπως συμβαίνει με τόσο ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες έχει ισχυρούς φίλους αλλά και πανίσχυρους εχθρούς. Ένας από αυτούς είναι ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος, ο οποίος σύμφωνα με τα όσα κυκλοφόρησαν αναφορικά με το θέμα της Πανγαία, στόχευε στο να κλείσει αυτός την επίμαχη συμφωνία. Ορισμένες απαντήσεις για τη στάση που τήρησε ο Ανδρέας Μπετρούτσος του ΤΧΣ για την πώληση της Πανγαία στην Invel ενδεχομένως να δίνονται από τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και τον θέλουν να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με στελέχη του Σόρος…

Επιχείρηση «προικοδότηση» της Πανγαία

Στις 21 Οκτωβρίου το ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε την κατακύρωση του διεθνούς διαγωνισμού για την πώληση με τη μέθοδο του sale and lease back 28 ακινήτων του Δημοσίου, συνολικού τιμήματος 261,31 εκατ. ευρώ, στις εταιρίες Εθνική Πανγαία ΑΕΕΑΠ (115,5 εκατ. ευρώ) και Eurobank Properties ΑΕΕΑΠ (145,81 εκατ. ευρώ). Οι θυγατρικές δύο πτωχευμένων και ανακεφαλαιοποιημένων με τα χρήματα των φορολογουμένων τραπεζών (90% μετείχε το Δημόσιο στην ανακεφαλαιοποίηση της Εθνικής και 100% της Eurobank) αγόρασαν ακίνητα του ελληνικού δημοσίου, το οποίο σύμφωνα με τη σχετική σύμβαση που υπεγράφη από εδώ και στο εξής θα καταβάλει εγγυημένο μίσθωμα στις νέες ιδιοκτήτριες εταιρίες ύψους 30 εκατ. ευρώ για 20 χρόνια. Δηλαδή συνολικά 600 εκατ. ευρώ, ασχέτως οικονομικών συνθηκών και τυχόν διακυμάνσεων στην αξία των ακινήτων. Το δημόσιο θα επιβαρύνεται επιπλέον με την ασφάλιση των κτιρίων και τη συντήρησή τους για ολόκληρη την εικοσαετία, αφήνοντας τους ιδιοκτήτες να απολαμβάνουν με την ησυχία τους τα κέρδη.

Μετά το πέρας της 20ετίας το Δημόσιο θα έχει δικαίωμα προαίρεσης αγοράς, δηλαδή δικαίωμα να αγοράσει όποια κτίρια το ενδιαφέρουν, αλλά στην τότε αγοραία τιμή τους. Με άλλα λόγια αν το 2013 το τίμημα πώλησης πάει υπέρ των δανειστών, σε δεύτερη φάση ετοιμάζεται και νέα καταβολή υπεραξίας από την πλευρά του ελληνικού λαού υπέρ των σημερινών αγοραστών.

Όλα έτοιμα για το μεγάλο ξεπούλημα

Οι ιθύνοντες της Εθνικής Τράπεζας προφανώς είχαν στις βασικές προτεραιότητές τους να ξεφορτωθούν τα «βαρίδια» της Πανγαία, η οποία όπως προαναφέρθηκε έχει αυξήσει σημαντικά την αξία του χαρτοφυλακίου της μετά από τα «δώρα» του ΤΑΙΠΕΔ. Δεν εξηγείται αλλιώς το όψιμο ενδιαφέρον του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας να επισπεύσει τις διαδικασίες πώλησης της θυγατρικής της, ανοίγοντας τις επτασφράγιστες στρόφιγγες του δανεισμού με ευνοϊκότατους όρους υπέρ του ισραηλινού fund.Μάλιστα, η πώληση της Πανγαία δεν έγινε ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις με διεθνή διαγωνισμό, αλλά με απευθείας διαπραγματεύσεις με τους ενδιαφερόμενους «επενδυτές», στις οποίες πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος αδιαφάνειας και «υπόγειων» συμφωνιών. Σημειώνεται ότι πρόεδρος του ΔΣ της Πανγαία τοποθετήθηκε, μετά την αποτυχία του να εκλεγεί, ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Πρωτόπαπας.

Ενδεικτική πάντως για τη σημασία του deal των 28 ακινήτων για τις δύο θυγατρικές των τραπεζών είναι η ανακοίνωση της Eurobank, στην οποία θριαμβολογεί για το κλείσιμο της συμφωνίας. Προφανώς το ίδιο κερδοφόρα ήταν η συμφωνία και για την Εθνική Πανγαία.

H Εθνική λοιπόν δανειοδοτεί την ολλανδική Invel με 418 εκατ. ευρώ με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο, μικρότερο του 3%, την ώρα που τα τελευταία πέντε χρόνια η στήριξή της από το κράτος με εγγυήσεις, ανακεφαλαιοποιήσεις και προνομιούχες μετοχές έχει κοστίσει στον έλληνα φορολογούμενο δεκάδες δισεκατομμύρια. Το ύψος του επιτοκίου αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός ακόμα και για τις ελάχιστες επιχειρήσεις που καταφέρνουν να εξασφαλίσουν κάποια τραπεζική ενίσχυση. Η Invel θα λάβει σε μορφή δανείου τα 2/3 του απαιτούμενου ποσού για την εξαγορά του 66% της Πανγαία έναντι του συνολικού τιμήματος των 653 εκατ. ευρώ. Λαμβάνοντας υπόψη τους συγκεκριμένους όρους, η εν λόγω επένδυση στην εταιρία real estate φαντάζει πιο προσιτή στον καθένα…

Η υπόθεση πώλησης της Πανγαία γίνεται ακόμα πιο σκανδαλώδης και «εριστική», καθώς μία ημέρα πριν διαρρεύσει το deal, στις 15 Νοεμβρίου, ανακοινώθηκε ότι μόλις μία από τις συστημικές τράπεζες κατάφερε να πιάσει το στόχο του 2013 για την ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά μέσα από τη δανειοδότηση επιχειρήσεων που πληρούν τις προϋποθέσεις. Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Ότι η τράπεζα που δεν έχει καταρρεύσει λόγω της υπερφορολόγησης μισθωτών και συνταξιούχων δεν ρίχνει «ζεστό» χρήμα στην αγορά που παραπαίει λόγω έλλειψης ρευστότητας και προτιμά να δανειοδοτήσει το fund του πλουσιότερου ανθρώπου του Ισραήλ για να αγοράσει με τη σειρά του έναντι πινακίου φακής μία θυγατρική της Εθνικής με περιουσία δισεκατομμυρίων.

  Άρθρο από το περιοδικό HOTDOC Τεύχος 40 (B’ Νοέμβριος 2013)